Alle inzendingen over Los zand .....

mag ik korrelen in jouw woestijn in het zand van hitte alle dagen onvervreemdbaar bij je zijn nachten met je delen in de uitstraling van pijn om het niet bij je kunnen zijn samen schurken tegen rotsen waar we botsten dat maakte onze korrels voelbaar fijn mag ik als los zand nog door je handen glijden jouw sahara zal mijn gobi…

ik twijfel aan de rede het nut van verstand bestaat wel het verleden als sporen in los zand ik twijfel aan de ziel aan de passie van het hart de weekheid van mijn achilleshiel onbestemd als smart ik heb me aan gedachten bezat ooit kom ik weer bij zinnen in de haven van een schervenloze stad ik moet bij het begin beginnen…

We maakten de akkers in hun diepe slaap wakker Gejaagd door de onstuimige wind dronken we druppels van morgennevel We vlogen tussen de landerijen en dansten loom boven het eindeloze veld Zingend verdwenen we alweer in het moeras van los zand…

Nog schraalt mijn oogst het onrijpe koren en staan schoven ongehuwd tegen de wind te leunen het kraken spreekt van ergernis in een tijd die nooit meer heelt, en zonden zonder bouwwerk als los zand zich ruwen in mijn stem nog spreek ik volle dagen en serveer mijn koele blik in ogen die me vragen waarom ik…

Zo velen van ons Heeft de verliefdheid Al in bezit genomen Alle redelijkheid Aan de kant geschoven Voor kinderlijke kalverliefde Van broos, ondeugdelijk geluk - Alle stukjes van Onze liefdesmozaiek Waaraan het cement Ontbrak vielen als Los zand uit elkaar Boden geen enkele Structuur meer waarop De liefde zich vestigen kan…

Ik herzie mijn leven Op een afstand Voor een ogenblik Slechts heel even Het kruipt als los zand Door mijn handen En sluipt stuurloos langs mijn benen Verdwijnt dan vluchtig Op een verlaten strand Kriebelt plagerig tussen mijn tenen Ik herzie mijn leven In een vogelvlucht Voor een ogenblik Slechts heel even…

Bekend is het oude verhaal van de dwaas die een woning op zand had die spoedig een grote puinhoop was maar het huis van de wijze man stond op een betrouwbare rots hield bij storm en onweer stand mijn geloof staat echter op los zand waar keien en kiezels in liggen steeds vraag ik of die stenen zich broederlijk mogen verenen tot een onwrikbare…

de tijd is leeg geen woorden die van jou vertellen dat je er nog bent ik waak de uren maar je aandacht heb ik al niet meer je vervaagt in dagen je lange adem voelt weer korter aangebonden kouder dan beloofd je hebt mijn rust nog in je handen mijn ziel zal branden als je niet verschijnt of ben je los zand waarop ik mijn…

de tijd is leeg geen woorden die van jou vertellen dat je er nog bent ik waak de uren maar je aandacht heb ik al niet meer je vervaagt in dagen je lange adem voelt weer korter aangebonden kouder dan beloofd je hebt mijn rust nog in je handen mijn ziel zal branden als je niet verschijnt ben je los zand waarop ik mijn vertrouwen…

Zachte voetstappen beroeren het zand. Voeten die wegzinken in het losse zand. Gevoelens van blijdschap komen los. Voorzichtig breekt het hart open. Ogen die stil glinsteren in de zon. Een lach doorbreekt de stilte van de dag. Stil ga ik zitten op een bankje. Het uitzicht op de zee is eindeloos van stilte.…

als los zand door gespreide vingers ontglipt mijn leven telkens weer zoals ik gisteren nog hoopte zo kan ik het niet meer mijn ziel zo overhoop gesmeten zo uit mijn lichaam weggerukt zoals ik gisteren nog liefhad ga ik nu onder pijn gebukt mijn lijf verteerd door smeulend vuur vol littekens en wonden waar ik gisteren nog trots op was…

ik heb je lach geboren zien worden in een adembenemend moment de kleine krul waarop ik surfde groeide uit tot hoog bruisend schuim dat mij overdonderend meesleurde toen jouw intens plezier aanstekelijk oversloeg ik ben geland maar met voeten op los zand om het nog eens te proberen omdat jij zo lief bleef stralen wilde ik ook…

Ik had gewaarschuwd moeten zijn De regisseur had het over beeldenrijkdom van leven ende dood en teksten als los zand waardoor structuren losgelaten een nieuwe werkelijkheid ontstond Ik viel in slaap, mijn laatste fort tegen ´Het Lied van het Hart´ met stromen bloed ondanks het knierpend achtergrondgeluid De Middeleeuwse kleren waren mooi…

ik wil niet weg voeten hebben wortel geschoten in het losse zand dat als strand schelpen als juwelen verbergt ik kan niet weg handen dragen verwarmde stenen in elke kleur de wind geeft geur de zon is baken is leven ik moet niet weg ogen kijken oneindig ver mijn huid proeft zout hier word ik oud wil ik blijven met jou…

soms kan ik de wereld niet meer raken die anderen met eigen beelden maken hun werkelijkheid vol met emoties die als los zand langzaam door mijn vingers glijdt geen enkele affiniteit om toe te treden tot het spel dat in hun ogen leven heet maar het verleden snel vergeet de diepgang is verdwenen stiltes worden niet gehoord zij genieten…

het blote wit krijgt van de zomer kleur en zweet in zonnebrand zijn penetrante geur het losse zand dat zomaar taartjes bakte is nu te droog om alle vormen te bevatten de zee rolt woord voor woord en in de branding spelen zinnen die nog niemand heeft gehoord strofen die zijn opgeschuimd in zomerlicht blijken in de koelte van de…

als minnenijd stuurloos wordt voortgedreven ongrijpbaar vaak en in helderheid zeer slecht bedreven slaat de twijfel steeds meer toe en waar immer mijn genegenheid toe leidt schijnt als het ware, gelijk los zand te zijn dat door de vingers glijdt dan ken ik niet meer mijzelf ben ontketend van eigenwaarde en dool ik doorgaans door…

Doordrenkt en doordesemd Van banaliteiten Toont hij de smaak Van los zand in de feiten De lucht op IC's Wordt gepneumatiseerd En water en brood Gesensibiliseerd Daar deelt hij ons boud En dapper besmuikt Een broodje fecaliën Dat ranzig ruikt Gewikkeld in windsels Der gymnopédie Onzalige spijs In zijn menagerie Doorklieft…

ik heb de bron gevonden ben ineens verlicht ken alle inns en outs van morgenstonden in poëtisch schrift dans op wolken speel met zon en maan schemer zacht met kleuren als mensen slapen gaan eindelijk zie ik als ik naar iets kijk voel een warme bezieling in dagelijkse werkelijkheid los zand is nu gebonden door water uit de bron aarde…

heb in muren je naam gekerfd mijn mes geslepen op bomen het hart gesneden met pijlen doorboord godvergeten veel van je gehouden jij hebt me niet gehoord mijn liefde werd stil verdronk in de zee van jouw woorden mijn golven sloegen stuk in de drukte op strand als los zand liet jij mij door de vingers glijden naamloos op…

zand tot een land…

als woorden falen hun inhoud niet de juiste tonen boven halen is het contact als los zand het glijdt door de hand die net is gegeven de blik in begroeten zal drempels ontmoeten die onoverkomelijk zijn opnieuw de pijn weer doen voelen van elkaar niet verstaan de onwil ervaren om samen verder te gaan de breuk in bestaan in stilte…

De blonde leeuwen met hun gemelijke koppen, trekken rondom lopen kringen in het losse zand, aleer zij door de brandende hoepels springen - Een koperen pauw draagt in zijn snavel je spiegel - Jij Narcissus die naar haar evenbeeld kijkt Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid te bezweren in het net zo efemere*) van de liefdesdaad…

ik verdwaal in jaren ben de maanden kwijt seizoenen krijgen nog respijt dagen hebben geen gezicht uren glijden als los zand door vingers van mijn koude hand alleen de zon geeft mij m’n dromen terug haar warmte stuurt mijn vlucht dan zie ik weer het laaiend vuur van pure hartstocht in je ogen breek jij de hemel voor me open in…

Wie vrouwen mint om schoonheid is niet wijs, het is als tunnels graven onder ijs of bouwen van een woning op los zand, zulke domme dingen vragen toch hun prijs. Maar minnen wat niet schoon is, is van Lotje, niemand woont graag in een smerig krotje of neemt verheugd een koeienvlaai ter hand, wie wordt verliefd op neuzen met een snotje?…

zand omdat ik jou in gedachte mijn liefde toedien...…

Uren knerpen, als los zand rond heel mijn voet. Ik zie de korrels als essentie. Het is precies, wat er toe doet.. -…

Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

De dorpelingen lijken optimisten, ’t vertrouwen in los zand is levensgroot.…

Geregeld vraag ik me af wat is de zin van ons bestaan mijn gevoelens gaan op de loop en ik er achter aan Ziek zijn is niet erg als het maar over gaat ziek zijn is wel erg als het je aan het lot overlaat Alle leuks overschaduwd door narigheid je hebt het niet in de hand er word op je ingebroken je leven is als los zand Vooral als je…