Alle inzendingen over Man

liefde verkracht Waarom zou ik je nog zien Geen gebaar of woord van spijt En ik bleef maar in jou geloven ben al mijn vertrouwen kwijt Waarom zou ik je nog zien ik heb niets meer te bepraten Eens was jij alles voor mij Nu voel ik me leeg en verlaten Waarom zou ik je nog zien in godsnaam weg uit mijn leven Voor mijn part loop je naar de maan…

Is Wouter Bos terecht de man van 't jaar ? Ook ik ben onlangs nog 'n nieuwe bank gaan kopen Heb net als hij de benen uit m'n lijf gelopen En was na uren in Ikea net zo gaar Dus toen ze Elzevier zag liggen zei mijn vrouw; 'Als ik mocht stemmen voor zo'n titel, koos ik jou' !…

een dronken man uit Koog aan de Zaan keek omhoog en zag haar staan een voorbijganger sprak hem aan waarde heer ik zie u staan schijnt daar de zon of toch de maan?…

…moet je goed bevredigd zijn, anders komt er niks van terecht in je drukke leven met alle spanning van dien en alle taken, verleiding en afzien, dus man – als je niet wilt vallen, spuit ze leeg die ballen.…

De maan zover boven ons verheven hij geeft ons licht in de nacht. Schaduwen komen tot leven de sterren dansen er in het rond. Geflankeerd door drijvende wolken zijn het net voorbij trekkende figuren Dit nachtelijk schouwspel doet de donkere nacht laten leven.…

wordt steeds meer fundament voor nieuwere discussies over hetzelfde de aanleidingen zijn identiek en het inzicht omtrent verandering verbetert voor geen meter het naar elkaar groeien is verworden tot gaan van eigen weg enig inzicht in de problematiek is er niet zo modderen we maar wat aan de romantiek is al jaren naar de maan…

natuurlijk prijst ze hem elke hemel in iedere dag opnieuw hij is geweldig, hij is goed wuift hem hun straatje uit met haar bonte stofdoek ze SMS't haar minnaar de kust is veilig Toon zijn racefiets staat al klaar éen man voor het geld de ander voor de lust een kind groeit in haar buik…

De maan als een uit mij gevallen oog, een iris die te groot was voor mijn kassen. Het heeft nooit in mijn voorhoofd willen passen. Ik kon er niets door zien, het leek te hoog. Nu kijk ik achter sterren en moerassen.…

die man zo harteloos en eng die man zo groot en echt een kreng hij deed van alles met me verzette lukte niet ik schreeuwde om hulp wat niemand ooit zou horen ik huilde en besefte dat ik geen kans meer had toch bleef ik schreeuwen uit angst en verdriet ik kon het niet meer stoppen het lukte gewoon niet…

Man van stof en as die tot me kwam en met blinde vingers mijn vlees beschreef alsof je de liefde in brailleschrift bedreef nog hoor ik je stamelen in oerkreten witheet hoor ik je gegrom dat in zacht snikken vergleed hoe zal ik je zeggen dat ik stierf en leed terwijl jij als een Hunnenkoning mijn lendenen bereed en lichaam aan lichaam…

Een man met voeten van een meisje onder een buik en met vele ringen van straffen tot aan zijn kop als van een worm. Als een platworm leefde hij voort. Zonder tong en verstand. Nooit meer bezat hij nog het verstand. Altijd bleef hij een idioot. Nimmer meer had hij verstand. Altijd bleef hij een idioot.…

Ik zie de maan al schijnen terwijl de zon nog niet helemaal ten onder is. Het lijkt alsof je me wil seinen dat alles goed gaat, niets mis is. De zon zal zo ondergaan en zal de maan in zijn volle glorie aan het firmament staan. Jouw bericht is goed overgekomen en vanaf nu speelt de maan de hoofdrol in mijn dag- en nachtdromen.…

Je was geen man van grote woorden. Geen liefste, lief, ik hou van jou, dat paste niet bij jou.... Ik was gewoon "je vrouw." Iets wat je zei, zo alomvattend lief, deed mijn hart overstromen. Bracht tranen van geluk, ontroert me nog steeds diep. De toon waarop je zachtjes zei: "Dag vrouwke."…

je verwaait me in de regen danst pirouettes in de wind tilt me op tot grote hoogtes schommelend door elke gedachte ontleen ik kracht uit gegeven kleuren maant de zon tot stilte die aan de hemel genageld staat daagt onderwind haar uit roerloos geniet ik aan de zijlijn…

schone maan! waar ge ook moogt glanzen Verzacht alom de wrede smart! Verkwik de jongling mijner liefde, Die thans u ziet, en zucht om mij! Breng hem mijn tedere avondgroete, Maar zeg niet wat ik om hem lij'.…

hard geland in mijn hart is je hand zacht op mijn wang zing je voor mij deel je je hart zonder dat jij weet waarom…

licht dwars elke schaduw lees mijn woorden op je huid of dwaal fluister langs het oor van de dichter die van liefde en afscheid walgt alle kleuren herkent hij geuren en zout van lief waai van windbloemen foto’s aan de muur waar woorden buigen valt licht vals licht dwars elke schaduw de dichter je minnaar masseert woorden in de maan…

Verbonden toch vrij Verweven in je leven Alles is liefde…

De volle maan verspreidt zacht licht over de weiden met het slapend vee. Achter de wering golft rustig de zee. Het leven draagt vanavond geen gewicht. De rode wijn danst in het hoge glas. Je draait het in je slanke vingers rond, heft het voor een teugje naar je mond oh, als ik dat glas toch even was!…

bestaat zoals ik weet dat besef doet het kleedje verdwijnen de maan lacht glimmend neemt haar plaats weer in en beschijnt illusies…

o vriendelijke maan! Hoe kalm drijft gij daar ginds in 't blauwe diep der heemlen!…

kijk eens naar de maan die is er niet vanavond dus teleurgesteld…

Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

ongewenste intimiteit Weggeslikt door de man Het landschap aanvaardt De dwalende donkere gedachten Van de man Sneeuw doet bedekte pogingen Tot witwassen De man duwt moeizaam Zijn sneeuwgevoel Voor zich uit Een zware bal vol vuil Moeizaam rollend Door het landschap…

Maantje Maantje luister eens goed Wie ik nou weer heb ontmoet Langs de sterren aan de hemel Heb ik mensen ontmoet Mensen vanuit mijn leven Daar ben ik nooit gebleven Maantje luister eens goed Wie ik daar heb ontmoet Daar aan de horizon Mensen uit mijn vorige leven Wat ben ik blij Dat ik hier ben gebleven Maantje luister eens…

De liefde die zij heeft verdiend kan hij haar niet geven in dit leven ergens in de nieuwe wildernis heeft zij het tedere libidogeheim aan de dieren terug gegeven de duisternis heeft zijn ogen weemoedig gemaakt met een glimlach tussen de wellustige spelonken van zijn innerlijk schrijven leest hij haar universele spiritualiteit de man…

Nu zal ik voor eeuwig bij je zijn jij bent mijn wel en wee jij bent de zorg met lief gezicht ik ben de man in jouw gedicht ik vrees de aanblik nu niet meer ik verdring mijn angst en pijn ik wil voor eeuwig bij je zijn dan voel ik mij pas fijn en zo ging het voort en door overal vond ik gehoor een wonderlijke nederigheid verhevenheid in…

de maan vandaag zo stralend bijna vol goedlachs…

in de nacht onder een volle maan…

zou weleens willen voelsprieten en ervaren hoe een moeder zich voelt met haar kind het grootste wonder der geboorte uit haar lichaam eigen geworden vlees en bloed eeuwig verbond van bescherming het intens liefhebben waar zelfs de grondvester in al zijn overgave geen weet van heeft…