Alle inzendingen over Morgen

tevreden neem ik een hap ven mijn bruine boterham belegd met kaas denk er niet eens bij na is dat zo gewoon………. zeg nou zelf met zoveel honger elders op de wereld? is dat zo gewoon.....…

Gisteren zei ik het nog dat ik van jou hou in mezelf, maar toch hoe kan dat nou Vandaag dacht ik weer hoeveel ik jou haat die pijn, nooit meer voor alles is het te laat Morgen heb ik hoop op ons, samen, “wij” ik zit in de knoop gaat dit ooit voorbij?…

in de steek liet als dank voor liefde en medelij Zoals God onze wereld beziet zo kijk ik door de microscoop Een wilde kluwen vol verdriet zonder nog een rest van hoop Zoals de mens de mens beziet zo moge hij zichzelf bekijken De mensheid al vrijwel failliet wil zich enkel maar verrijken Zoals de zon een maan beziet zo zie ik voor morgen…

jij ruimde op wat overbodig was vergat de uren van de dag sprak woorden uit een andere tijd waar jij steeds langer in verblijft een gesprek is nauwelijks meer te volgen en morgen is een nieuw verhaal nog komen beelden terug uit lang vervlogen jaren en vertel jij lachend van je wilde haren je dwaalt in kleine cirkels rond…

vlakte Hier voor mijn Houten huis op De Zweedse heide En waar de drank Mij afbreekt, beetje Bij beetje, helpt Mijn gitaar mij door De doodsheid van Mijn leven - ik staar Weer naar buiten, Waar mijn muziek De grauwheid langzaam Verdwijnen doet Met een lichtstraal Door mijn sombere Hersenwerk - misschien Wordt het morgen…

Het warme land dat in de nacht verkoeling zoekt, grondmist met daarboven paardenhoofden zij hinniken zacht en snuiven Er staat een man te kijken een jachtgeweer gebogen om zijn arm, een hond afgericht spiedt zwijgend mee Alsof iedereen wacht op de wind die hen bijeen zal drijven, de man de hond, de paardenhoofden en de mist…

je lach is kinderlijk onbevangen als ik je zuurtjes geef je handen spelen met het zakje dat stiekem aan je vingers kleeft woorden zijn verdwaalde wolken in een altijd blauwe lucht jouw zon schijnt zonder zorgen want jij hebt tijd in alle rust toch schrik je als ik ga na een kus vragen je ogen kom je morgen weer terug…

als een regendruppel voel ik mij op deze troosteloze januarimorgen zo'n nietig deeltje in de natuur dat even zichtbaar is alvorens op te gaan in de natte massa…

adem de wolkenhemel vatbaar voor langer verblijf hangende het verleden is er nog een rimpel in volkomenheid, een ader met vloeibare twijfel of we niet in herhaling vallen weer opstaan en verpozen ons van geen kwaad weten kunnen we nog eenmaal onze gangen herroepen de rivier verleggen en de stoflaag herlezen zonder blijk van wijken…

kraken van mijn afgeschermde dagen in het leven hier had de muren zelf gesteend gehouwen uit gevoel dat daglicht niet kon dragen want spoken uit de nacht wisten het stollen van de specie jarenlang nog te vertragen ik fundeerde met mijn twijfels en een veel te grote mond die constructie bleek ook ongegrond zo naak ik iedere morgen…

je stilte vertelt mij de pijn verhaalt hoe we waren verzwijgt wie we zijn je donker verlicht ik met beelden hoop die er tussen ons is was duister dat wij samen deelden je warmte koel in de schemer van morgen koestert het leven vandaag versluiert de sluimer van zorgen je stem is de stilte gezicht zonder licht liefde wordt voelbaar…

in elkaar draaien handen die aaien en van vandaag even schrikken haar uit je ogen speels zijn de vlagen die lokken verleidelijk langs je hoofd laten jagen beteugel mijn storm ik zal bedaren boei met je liefde mijn handen en kus de gevaren tot we de tijden vergeten niet meer weten dat gisteren vandaag heeft geheten en morgen…

mee verder te gaan met daarbij onze wens dat geluk en gezondheid onderweg naar morgen ook dan jou en de jouwen zullen mogen vergezellen van harte!…

omdat de pijn vandaag pas raakt maar als gordijnen morgen buiten sluiten en jij de touwtjes knipt, slaat simpele afhankelijkheid ineens keihard de voordeur dicht…

Hoe gaat vandaag jou bandietjemijn Wat staat vandaag jou weer prachtig piraatje Ik vier jouw grollen ik vier jou en jij jubelt in mij mee Deze dag staat jou mooier dan wie ook Vandaag houdt oneindig veel veel van jou Morgen houdt nog meer van jou Als de paradox van het heelal nu al oneindig groot en desondanks koppig groeiend…

Als ik dit wil melden aan mijn vriend JORIS uit Amersfoort dan schrijf ik kort en bondig “Onderhan wor mor voort”, dat klinkt natuurlijk bijzonder raar, maar voor JORIS geen enkel bezwaar, want een goede verstaander heeft genoeg aan ’n half woord ……

loopt de kamer door passeert de spiegel werpt een blik “goede morgen” zeggen haar ogen zwijgend…

Morgen misschien? Morgen misschien morgen, maar voor nu zonder zorgen. Samen zijn wij één, dus alleen ben ik maar half van wat ik ooit ben geweest. Maar je leeft in mijn geest, gedachten en hart. Liefste, ik zal op je wachten, met smart. Een marteling die ik moet doorstaan om te gaan voor mijn lot.…

Zie, dàt is het beste deel: Denk - mijn Hartje zonder zorg, Morgen is een slechte borg!…

als de zon vanavond ondergaat kent ook deze dag weer belofte dat er morgen een nieuwe komt vergeet daarom nooit de dagen dat morgen nog onvatbaar was waarin uren traag voorbijkropen omdat de toekomst zich sluierde met de wikkels van onzekerheid ook op de jaardag van jouw leven krijgt morgen zo nieuwe betekenis meer nog dan een duiding van…

- maar morgen kwam te laat…

Vandaag is nu en niet morgen, dus verder kijken heeft geen zin Leef vandaag en pluk de dag, want nu schijnt de zon. Misschien doe hij dat morgen ook maar omdat niemand dat zeker weet, geniet daarom vandaag.…

De zon zingt de stoep Het water zuigt de weg De putten als de gaten Verdriet stroomt langzaam weg Ik vertel de bomen Het vallen te laten Misschien morgen, ik zeg Morgen is het wellicht weg Straten stromen langzaam leeg En vol van mensen die even Eigenlijk altijd twijfelen In onzekerheid leven De bomen weten weinig tot niks Wat een…

Morgen zullen nieuwe woorden mijn gedachten zijn dansen zwaluwen langs flanken van de wind die halmen wiegt tot zij hun voortbestaan op aarde baren en de zon zal blozen tot het maanlicht gouden meren drenkt waar zwarte zwanen twijgen nestelen en vol vertrouwen toekomst broeden morgen zal ik nieuwe woorden zinvol binden vandaag…

Zal ik vandaag weer twee maaltijden overslaan, misschien toch morgen naar de huisarts gaan?…

bang dat ik morgen weer zwicht z'n verhaal evenwel weer slikken zal en dat bezorgt me kippenvel…

hij pakt haar hand ze voelt en leest zijn ogen en zijn hart woorden zijn overbodig ze weet dit is een vaarwel niet voor even maar voor eeuwig hij moest een keuze maken deed het met zijn verstand ze verbijt haar tranen met een glimlach wens ze hem alle geluk morgen staat hij op het vliegveld morgen vliegt hij zijn nieuwe bruid tegemoet…

… misschien morgen…

vuurwerk spat uiteen in bont gekleurde kringen als de herinneringen van vandaag worden ze langzaam vaag - en morgen, morgen zal de merel weer opnieuw gaan zingen.…

of... is het allemaal te laat Ik weet wel dat morgen komt met nieuwe dingen dat morgen mogelijk een oplossing geeft maar nu loop ik me in allerlei bochten te wringen en is er niks in mij wat echt leeft…