Netgedichten

netgedicht (nr. 28.401):

Vader zijn wil is wet

hij pakt haar hand
ze voelt en leest
zijn ogen en zijn hart
woorden zijn overbodig
ze weet
dit is een vaarwel
niet voor even
maar voor eeuwig

hij moest een keuze maken
deed het met zijn verstand
ze verbijt haar tranen
met een glimlach
wens ze hem alle geluk
morgen staat hij op het vliegveld

morgen vliegt hij
zijn nieuwe bruid tegemoet
vader’s keuze
diens wil nog altijd wet

zij blijft achter
met lege handen
die in een fluister vertellen
van haar ongeschreide tranen
brandend in haar ziel