Alle inzendingen over Morgendauw

Liefste, dip versleten woorden eerst in morgendauw en laat ze zonnen in het morgenlicht. Spel hun letters als vlinders op dansende lijnen. Vouw z’open als de staart van een pauw en laat ze zachtjes, muisstil verdwijnen tussen mistgordijnen.…

zie, de mooiheid van een gouden zomer bespeelt de violist laat hem herrijzen in een klein vissersdorp ontwaakt een dromer in de druppels van de morgendauw speelt hij zijn zoetste klanken verkwikkend, ontluikend flaneren lady’s tussen lavendelblauw ogen gaan fonkelen als volmaakt kristal schoentjes klikken zetten minnepassen…

De hemel draait bedwelmend rond terwijl ik me vergaap aan stralend blauw en zomerroes verpakt in blond al fietsend door de morgendauw Haar lokken zweven in de wind overspoelt het landschap met een lach zo speels onschuldig als een kind tegelijkertijd betoverend compleet van slag Al slippend, verloren in een laatste bocht onbewust van noodlot…

Hou de dageraad even voor me vast, wil je dan pluk ik de bloemen fris van morgendauw en door de ochtendnevel zien we de zon weer klimmen mijn lief, ik hou zoveel van jou *** Hou de bloemen even vast voor me, wil je dan kus ik zacht jouw volle lippen en je haar en in de rode glooiing van de kim zien we de nacht weer komen mijn…

web om zich heen dat door niemand is te evenaren Ze balanceert onverstoord gedragen door de wind met souplesse op haar zijdezachte koord uren in het rond en is haar creatie volbracht hangt ze boven de grond dan rust ze in het midden even uit en wacht tot het daglicht gloort en haar web glinstert als een kanten kleed met parels van morgendauw…

Onder het loof van lage eiken, de bodem golvend als een duin vond ik je, je hoedje trots opgericht, als een lichtbruine tepel, glanzend in half licht, vochtig nog van morgendauw.…

Jouw schoonheid nooit beschreven jouw frisheid vanaf de morgendauw mijn liefde voor jouw is altijd gebleven vertolkt zich in zorgzame trouw je kleuren zijn niet te vervangen je vormen zo kunstig iel en teer het gemis van mijn diepste verlangen hervind ik in jouw schone klanken weer leven van zoveel afhankelijk dat toch alle liefde en rust…

haar schoot is verdord het liefdeloze zaad was te schraal om te ontkiemen zij, die zo verlangend was naar morgendauw, welke haar vruchtbaarheid zou geven onhoorbaar liep de leugen mee verstopte zich in de lentebloem, hij slingerde zich om de tere roos vertrapte de onschuld, en vulde het bed met distels en netelblad overwoekerde de liefde…

In het vroege morgenuur als alles nog sereen is en puur zweven wolken als witte watten spelend met de zon in het hemelse blauw het gras nog nat van de morgendauw nog geen geluid de stilte verstoort maar wel het zingen van de vogels dat bekoort ontwaakt langzaam de dag uit de nacht en de aarde zich laat strelen door het prille ochtendlicht…

windstil overal, niets beeft en het groen dat om de bomen zweeft hangt roerloos, ik wil nu gaan vertellen van mezelf, wees stil mijn stem, in 't midden van dit land geboren, in vlaanderens wieg, daar kunt ge z'horen, al vliegend naar het blauw zo transparant als morgendauw - zij spint de fijnste wolken die het hoogst drijven en draven…

Een brandend leed zal deze zomer zijn, in 't hart der mensheid een verholen pijn, een alsemdronk zijn vroege-morgendauw en al zijn lommer als een floers van rouw. En als een floers van rouw, dat wijder spreidt, zijn wolkenschaduw over verre tijd, tranen zijn regen en zijn avondrood: dovende fakkel van de jonge dood.…

Als de morgendauw zachtjes over Den Haag glimlacht is er al vaak jouw gedicht te lezen een kwinkslag naar 't verleden een knipoog naar de dood ik ben het gaan waarderen 't is vaak het eerst wat ik lees je hebt iets wat me boeit daarom lieve stadsgenoot een felicitatie vanaf mijn halte van lijn negen met alle wensen tussen zinnen…

de zon hangt in het hemelblauw en verwisselt als een goochelaar zovele druppels morgendauw voor duizenden kristallen. wielen draaien met de benen langs de ongelijke rand van een lila paars karpet, langs gestapelde reuzestenen: doch... géén Hun in bed.…

Ik was weer verheugd En wies mijn warm gezicht in morgendauw. Ik roofde een landmeisje haar melk en deugd Met volle teugen, en had geen berouw. Ik leef. Ik vrees alleen dat ’t web van wegen Dat zich al nauwer om de wereld spant, Mij niet meer doorlaat naar het ver gelegen, Steeds wenkend en steeds wijkend wonderland.…

De eeuwige duur kent tijd noch rust ze rekt een leven lang, en kweekt ons jaren te leren, vertellen, woorden te vinden hoe snel de dood van zich spreekt het wilde roosje aan `t begin van de dag weet wel, als morgen mijn hart open gaat is het voorbij, schoon ik bloei, ik ga dood `t zal de tijd zijn die mij verslaat de morgendauw spreidt en…

Morgendauw streelt haar ogen wakker als een zachte kus de dageraad ontrolt zich vol gouden belofte aan haar voeten ze laat zich bekoren een warme glimlach krult haar lippen terwijl de wind speelt met koningwinter en de lente melodie die beiden een duet fluisteren alle twee aanlokkelijk sneeuwvlokken en roodblozende wangen witte…

Een doffe, droge, felle pijn omvat en wurgt mijn ganse denken; mijn ziel en zinnen zijn zo leeg ik kan geen aandacht schenken aan de helderwitte morgendauw die als een sprei van fijn satijn ligt uitgespreid; 't graf bedekkend. De pijn dreunt als een droef refrijn. Waarom heb ik steeds vergeten te zeggen dat ik van haar hield?…

Zij slaapt in het gras op open veld Haar huid glinstert van morgendauw Zij heeft geen last meer van de kou Een speer trof haar met vol geweld De haren bewegen als gras in de wind nagels groeien uren natuurlijk door Vogels beginnen weer hun ochtendkoor dat geen gehoor in haar oren vindt De geliefde moet vergeefs wachten de stem…

In het mistig landschap word ik aangesproken langzaam komt het gesprek op gang het gaat over buitenaardse dingen een wereld, die ik niet begrijp ik zwijg en luister uren lang de slaap begint mijn geest te kwellen ik vecht, maar delf het onderspit al slapende, ontwaak ik in een wereld, die vochtig is van morgendauw, die ruikt naar duizend…

In wolkenloos blauw opent de dag met zonnelicht en morgendauw zingen de vogels hun liefdeslied en eendjes nog even soezen in het veilige riet Onzichtbare wind maakt rimpelingen in het meer waarop zonnestralen schitteren en als vuurvliegjes dansen op en neer Bomen beginnen al te kleuren in tere tinten groen Narcissen staan te geuren in…

haar lippen gingen nog net zo rap en glinsterden in decemberlicht zoals de morgendauw toen in april het haar dat hij nooit ontplooide was grijs geworden gestuwd nu in een wrong de lange manen die ze eens sierlijk uitschudde als ze met hem gezwommen had aan de dijk bij opkomend water hij hoorde haar niet meer hij was weer op dat…

Ik blader door de dagen zonder zon door sikkelloze nachten, door morgens zonder rood, langs dagen vol schemering Dan stuiven ze weg, vermomd als tegelwitte gezichten waarlangs de morgendauw een uitweg zoekt Verdwijnend in het vlechtwerk van weggehakte stemmen, in een spiegel waarop alles dof en pijnlijk opdoemt Met een veeg verdwijnen…

de zomer zingt tussen morgendauw en avonddauw een zachte bries over het Friese land in de muze van zonlicht over weidse luchten vlinders fladderen heel blij mee over het veld der ogen vlechten een rank lied de melodie wordt gedragen in helende liefde van ‘t seizoen iedere dag, het licht vleit vlijt zich een eigen weg schuwt niet de…

Pasen, Pasen, groen en leven, bloesems met de lucht verweven die heel helder is en blauw, zingend onder morgendauw die de oude aarde drenkt en aan alles adem schenkt. Pasen, Pasen, licht en vreugde die ons trage hart verheugde dat weer hopen kan en lacht, op een nieuwe morgen wacht.…

De tranen zijn van morgendauw die glanzen vele kleuren ze zijn vitrage voor een raam dat niemand op kan beuren. Het uitzicht is een sneeuwlandschap met witte poederbomen die dromend tot een einder staan waar Lente uit moet komen.…

Door zeegroen waas van jonge korenaren zien blauwe bloemen, als door morgendauw. O dagen, die voorbij zijt, gij ligt begraven onder blauwe luchten en zomerblond, onder golvend koren. En daar staan, als grote, blanke marmerbeelden, de stille witte wolken op uw graf; hun ogen zijn gesloten voor hun dromen.…

Eerder draaide je de klok terug en mijn bloed geblust tot ijskristallen, later zou een oude zon zich uit de krimpende hemel vallen in de morgendauw ofschoon je stille proza steeds in mijn armen rust.…

Sla je ogen op naar het hemelblauw Open je hart als een bloem voor morgendauw Langs dijken wegen en berenklauw De schreeuw van moederpoes haar kittens miauw Och glanzende zwanenveer van ons geslacht Door Goddelijk ontfermen in het licht gebracht Met tranen in ogen het verdriet in donkere nacht Waait Gods adem binnen zonder praal of pracht…

tussen huid en hemel, in de wisselwerking, de eclips van het bestaan ontstaat vuurwerk uit een omhelzing, een beloning uit de armen van een windekind onder een transparante deken van naakte wolken voert tot een lichte glimlach die de monden baart, omlijst met luister en alle vrije vlinders in de buik, die alleen paren in de morgendauw…

tot 10 aan onvoldoendes doen we niet sla een beurt over of ga terug naar de bajes gooi eens een keer hoge ogen zing een liedje in Braille dat deze keer niet aan dovemans oren is gericht droom je droom in full-colour omdat de tijd van zwart/wit nu toch echt wel voorbij is (of het moet een nachtmerrie zijn) ontwaak onder een deken van morgendauw…