Alle inzendingen over Morgenrood

De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood. Tevredenheid verschijnt in borst en buik, genezend, alsof alle problemen verdwenen zijn.…

lijdt, dan kraait de haan in deze donk're nacht, de derde keer en Jezus kijkt hem aan, dan breken hoogmoed en vermeende kracht, met hart en ziel heeft hij de blik verstaan, -------------------------------------------- Ik sticht mijn rijk door bloed, door kruis en dood, een rijk van vrede en gerechtigheid, Ik ban de nacht, Ik wek het morgenrood…

In die nacht zo stil en groot zwegen de kanonnen, die zijn bij het morgenrood toch opnieuw begonnen. Kerstmis lijkt ons keer op keer vrede te beloven, maar kanonnen dreunen weer, als de lichtjes doven. Donkere Zuidafrikaan, honger moet je lijden, mag niet naar je vader gaan, bent van hem gescheiden.…

----------------------- Morgenrood (1929)…

nooit meer,vormgeven aan het aarzelen enige uitweg is een vrije val alles gaat vrijwillig z`n gang geen waarheid verstopt verder moedig lijden een ontdekkingsreis aan gaan door hemelgewelf heen op zoek naar de zenith der geest het leven mag gevierd worden waar en waarom is niet de vraag eerder daarom en de rest blijft vaag een nieuw morgenrood…

Bij morgenrood en avondschemer Is daar, al zwoegend, immeraan De akker liefderijk omvangend, Zijn lange schaduw rondgegaan. En 't koren dat hij zelf er zaaide, Een andre zal het rijpen zien; Een andre zal de sikkel zwaaien Op 't maatgezang der arbeidsliên.…

Hier ook gaat om door tijds verstarde nood Het spel van morgenrood En dag en nacht en avond in zo glorierijk bewegen, Dat hier alleen een ziel ontwaken kan en zeggen: Een uur geleden sloeg de dood! ----------------------------------------------------- * Alleen in het huis van de liefde…

En schoon hij weet, ’t morgenrood Vindt hem slechts stervend daar gebleven, Toch naar de tekenen van het leven Staart hij in ’t aanzicht van de Dood.…

Maar daar kraait een hane: 't dwerlend heir verdwijnt, en ter Oosterkimme 't morgenrood verschijnt.…

Maar, welk een treffend woord Lokt mij naar 'skerkhofs poort En schenkt de geest bedaring: ‘Uit nacht rijst morgenrood,’ Het was uw spreuk, o Staring! ‘Het leven uit den dood.’…

Wat ik nodig heb Een vers kopje morgenzin Gegoten door jou. Wanneer afgelopen nacht haar geheimen onthult in een nieuwe dag is het ook de tijd van licht en vluchtigheid waarin wereld ontwaakt uit een diepe slaap tegelijk kleurt de omliggende zon haar hemel in verschillende tinten en tonen onder het wakend oog van de maan. Op hetzelfde moment…

Achten we ieder morgenrood Als een bode van de dood, Tegenwoordige als voorheden, Elk genot voor reeds ontgleden, Eer het nog de kiem ontsproot! o Bedrieg’ de Hoop ons niet!…

Het morgenrood, de regenbogen Een beeld van hoop, en heil, en vree? Aan wie de warme zonnestralen, De wind, de wolken ginds omhoog? Al wat de hand niet kan bereiken, Wat wij bewondren met het oog? Aan wie behoort 't geronk van 't vliegje, Aan wie behoort des leeuwriks lied?…

Mijn smart brengt me elke morgen klaar, Bij morgenrood en morgenwind, Drie bloemen voor mijn gordellint, Twee bloemen voor mijn haar. En ik zeg tevergeefs: - ‘O lief verdriet! Ik word zo oud al, zie je dat niet?’ De bloemen zelf, die zijn mij moe En ik doe vóór het venster mijn ogen toe.…

Doch daarom mag men niet mishopen: eens blinkt voor Vlaandren 't morgenrood, en komt de slek dan uitgekropen, men trapt ze dood. Welaan, wees moedig, Vlaamse kerels, en heb met mij maar steeds plezier! Wees moedig, meisjes, Vlaamse perels, Zo glinsterend zoet van liefdevier! Moed in de vreugde en moed in 't minnen.…

Zij Geest blijft leven, Trotseert de dood, Na zwarte nacht groet Hij ’t morgenrood! Zijn Geest van Liefde Wordt niet geblust; In Zijn naam vindt eerst De Sterv’ling rust!’ En Englenkoren, Zij heffen aan: ‘Wat eeuwig goed is KAN niet vergaan!’…

Wij zien de kringloop der seizoenen, En hoe uit ieder morgenrood Een blanke dag deint, en het groenen Van 't lover uitgeelt in de dood. De dagen wenden zich tot nachten, De dorre takken groenen weer, - Wij armen zien, in blij verwachten, De nieuwe kentring telkenkeer.…

Bij morgenrood en avondschemer Is daar, al zwoegend, immeraan De akker liefderijk omvangend, Zijn lange schaduw rondgegaan. En 't koren dat hij zelf er zaaide, Een andre zal het rijpen zien; Een andre zal de sikkel zwaaien Op 't maatgezang der arbeidsliên.…

't zij Hesper vriendlijk straalde, 't Zij 't morgenrood in 't Oosten praalde, Slechts golven blonken in hun glans.…

Reeds kleurde 't morgenrood De toppen der bergen en spelde Den nacht der leugen den dood! Reeds hoorde hij 't lied van de valbijl, Die den kop der dwingelandij Van haar rotten romp zou scheiden: "De verjongde volkren zijn vrij!…