Alle inzendingen over Morgenrood

de avondschoot en hun kwetterende muzen ontwaken in het morgenrood…

zeeschildpadden De vleesparachute ontvouwt en knuffelt en zoent wolken en spoken zilt reptielenzaad Het leven verstikt zoals de marsepeinen deken die de ingewanden van een bruidstaart bedekt Depressie is zonovergoten en door de goden gebracht Zij versieren alles met gouden sluiers zelfs het stiefzoontje dat wordt verkracht Ik meng het morgenrood…

proberen toekomst delen in het zwarte geplet door zwaarte en kracht waarvan ik vooralsnog niet kon winnen zo dacht ik in de arrogantie van mijn zelfmoordlach wachtend op jouw beminnen zweven is begin en zal einde zijn in een flits van pijn voordat je mij ontvangt en ik weer terug ben in je schoot een spetterende dood zonder het morgenrood…

wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen…

Hij rook de geur nog bij het morgenrood en hij voer voort te vluchten voor de dood. ZONNELEEN De episoden van Amos…

jij klinkt mij als de zee in ‘t oor en het geschreeuw vertelt van verte die stormgedragen jou in ‘t bloed voor ‘t water werd jij eens geboren in ’t morgenrood hoor ik jouw kreet een opgewonden fladderen jij speelt het wolkendrijven met de wind waar jij bevallig door het luchtruim zweeft wanneer de schreeuw dan blijft verborgen de vloed…

Wat geweldig mooi kan 't leven zijn Een nieuwe dag Een nieuw refrein Een vreugdekreet Een lachend kind Dat alles even prachtig vindt De zon die opkomt Morgenrood Een baby in de moederschoot Zo vol verwachting ga ik door Nu nog een prachtig metafoor Waar haal ik dat zo snel vandaan? Bij wie of wat kan ik dat vinden? Op internet?…

Die, wanneer hij met mij speelt In mijn droom, de wang mij streelt; Die mij dekt, woelde ik me bloot; Die mij wekt bij 't morgenrood. Ik bedank hem op mijn kniên, Schoon ik hem niet moge zien, 's Morgens vroeg en 's avonds laat, Als mijn beê tot Gode gaat.…

Ik wil het anders, mooier groot Een straks en nu van ‘t komt goed ‘k Wil wat geweest is voor ‘t eerst en ik - als altijd – onbeheerst, me lavend aan elk morgenrood…

beperk u tot de smalle kronkelpaden probeer het strakke leven niet te schaden de samoerai zijn baas in Clingendael men kijkt naar u met ogen van metaal wie hier de kroon draagt laat zich simpel raden de straf voor hen die regels overtraden was onontkoombaar wreed en maximaal ook bomen buigen voor de strenge wetten een zwaar regime vanaf het morgenrood…

nu is mijn liefste dood, Mijn leeuwriklied, mijn morgenrood, Mijn zonnestraal, mijn lentevreugd, De blonde liefste van mijn jeugd! Ik heb zijn eenzaam graf bezocht. Dat was een lange, bange tocht. Mijn hart, dat sloeg en joeg mij voort, Als wachtte ginds zijn liefdewoord. Ik vond de plek, de grond was week...…

Rozen, uw wit en rood, Fel in de lucht opbloeiend, Schijnt mij géén morgenrood Van nieuwe liefde, ontgloeiend. Maar toch, ik vraag: Bloei door, Bloei door in mijn nabijheid: 't Is of 'k u fluistren hoor Het gouden woord van Vrijheid.…

o, vrouw die eenzaam achterblijft in het verwaaiend avondrood o dood, o stem de nacht is groot en sterk de stem die tussen slaap en morgenrood roept uit het nieuw Jeruzalem.…

Zij waakt en wacht totdat de trans Gekleurd wordt door het morgenrood; Dan sterft zij met der sterren glans; De dag breekt aan, de bloem is dood.' Waartoe in deze tijd een klacht, Terwijl de dagen zonnig zijn? - Mijn liefste is als een bloem, die wacht Op levensvreugde en zonneschijn!…

’t Is mooi, zo’n boek over Vaders en zonen, Misdaad en straf, en ook De idioot, Maar geef mij eerst een plekje om te wonen, Een kleine schuilplaats tot het morgenrood. Laat mij daar zachtjes leed en liefde honen En zonder weemoed denken aan de dood, En daarna boek en schrijver stil belonen Voor ’t glaasje wijn en ’t stukje brood.…

Eens komt het uur van 't juichend wederzien; De scheidingsnacht zal met zijn kommer vliên; Ons morgenrood in luister dagen! Haar trouw staat vast, en zou de mijne falen? Des hemels as werd eer haar wentlen moe! Wat grimt ons dan 't vijandig noodlot toe? In 't eind moet liefde zegepralen!…

Ik heb u lief, als dromen in de nacht, die, na een eindloos heil van éne stond, bij de eerste schemering voor immer vlôôn; als morgenrood en bleke sterrenpracht, iets liefs, dat men verloor en niet meer vond, als alles, wat héél ver is en héél schoon. ---------------------------------------------------------- (Kloos' moeder overleed…

Vanochtend lokte de herfstlucht me naar buiten waardoor ik ijlings in mijn warme mantel schoot de sleutel greep om de voordeur af te sluiten voor ik het pad koos naar de oever van de sloot om daar te staren naar vervagend morgenrood dat mijn wanhoop in zijn kwijnen leek te uiten gelijkertijd me het besef van schoonheid bood als bodem waaruit…

Men ziet in hem de laatste bondgenoot, De ultieme vriend, die onz' vermoeide leden In vage droom, bij 't kille morgenrood, Voert naar een oord (men zegt: een oord!) van vrede. 1933…

Geen slapeling die 't wonder weet dat uwe zachtheid aan mij deed, de vlam die door de nachten sloeg wordt morgenrood en 't is genoeg. Zie, sterren reizen langs het raam, het water stroomt, een knaap ving aan en zong adieu - dit lied heeft uit mijn kleine, kleine zomerbruid.…

In een intens morgenrood ontsluiten zich fluwelige monden als een zwijgzame zee van witte lelies Jij ontwaakt bijna tastbaar diep binnen in mij als over het nog koele landschap de belofte fluistert van een nieuwe dag We ademen dit alles in een roes van gedeelde eenzaamheid Het verdriet slaapt voor eeuwig in de broze aanwezigheid…

De nacht zo zwoel dat mij het slapen benam lakens gekronkeld en vast aan het lijf geplakt draaiend, woelend, elk half uur naar de klok kijkend en smekend om het morgenrood de tuin een vijver na een verwoestende storm de lavendel, gisteren nog zo rijk en vol bloeiend, nu neergesabeld en gegeseld door woeste regen zou er nog meer te gebeuren…

Maar daar is Lijden schoner dan de Dood, - Want niet om niet wordt 't mensenhart vertreden, De brand der zielen is het morgenrood Waaruit licht-stil zal dagen Hemelvrede.…

Ik sliep niet meer: een jonge vogel floot, Mijn hart doordringend, en ontwakend zag Ik 't kalme kleuren van den klaren dag En vagen van het verre morgenrood. Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleker, Blies warme wind de morgennevels over, Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker De jonge vogel in het wiegend lover.…

heiligen ontaarden, de beker moet gedronken zijn, o onafwendbaar lijden, een judaskus als bitt're wijn, U wilt van schuld bevrijden, zij allen vluchten van U heen, geen troon is hen gebleven, die eenzaam is wordt meer alleen, zó is van U geschreven, uw kruisweg nadert tot de dood, die boven 't Woord zich stellen, zullen bij nacht en morgenrood…

Om de pijn te verbijten heb ik het eigen bloed geproefd Het lot heeft mij de strot geknepen en angst de meerpaal tot een kolk geroerd Hier wacht de stad een wiegendood Hier ijlt de nacht haar morgenrood * * * Om het aangezicht te redden heb ik de nagel van de kist geslagen De traan heeft het hart verstikt en rouw een muur…

Gestrikte tijd, die mij omspon, verstrikt de jaren in spinnenrag, de waan van veiligheid in een cocon, geschoren luiken was alles wat ik zag, om alleen door kieren het morgenrood te vangen, zo weinig, maar zo helder als kristal, de onbewuste kern van het verlangen, rechtvaardige spiegels uit het heelal.…

. -------------------------------------------- uit: Morgenrood, Amsterdam 1929…

Zo wil God bij ons wonen in schamelheid en nood en zo straalt door het duister opnieuw het morgenrood. Laat ons de hoop bewaren: God laat ons nooit alleen. Zijn teken is dit Kindje, de ster die ons verscheen. Kan gezongen worden op een melodie uit 1608 afkomstig uit Keulen. Daar komt een schip...…

IJle nevels vatten verdwaald morgenrood, groeien tot wazige purperpaleizen, vlieden dan snel voor vroege vogelzang. Stemmen fluiten vloeiend, soms met hoge stoot, noden de zoekers naar fijne bladspijzen, te slapen onder varens, een dag lang.…