Alle inzendingen over Nabije Oosten

Ik loop door het zand, Op mijn blote voeten, Een fles water in mijn hand, Op weg naar het oosten Naar het mooie turkije Met mijn kameel aan mijn zij Nog maar twee weken lopen Dus dan ben in er in het begin van Mei Maar dan ben ik er wel Helemaal alleen gekomen Zonder luxe, geen mobiel Ik heb nu emmersvol met zelfvertrouwen En een blaar…

Geen maaksel was 't van sterfelijke hand: Wetenschap zelf, metalen integraal, Met vlammenkrans en gil van zegepraal, Stormde de trein door avondheideland: Eerst verre wolk van vuur en rook en zand, Afstekend tegen westelijk opaal - Voorbijgedonderd is de orkaan van staal, En steekt in 't oost de horizon in brand.…

kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat het tot een zoekende toekomst zou behoren wees niet bevreesd fluisterde hij me toe ook voor mij leek het begin een sobere reis ik zag slechts het oosten…

kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleen zijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat het tot een zoekende toekomst zou behoren wees niet bevreesd fluisterde hij me toe ook voor mij leek het begin een sobere reis ik zag slechts het oosten…

kon dragen de wind sprak over die jongen die slenterend over straat zocht naar vrienden tussen die massa; de zienden het alleenzijn bleek al veel eerder geboren niet wetend dat het tot een zoekende toekomst zou behoren wees niet bevreesd fluisterde hij me toe ook voor mij leek het begin een sobere reis ik zag slechts het oosten…

vogels flierefluiten vol overtuiging een nazomers positief reisadvies luist’ren naar de natuur is het devies bij zo’n vrolijk stemmende betuiging een verwarmende trek naar het zuiden om drukbezette terrassen te beproeven zonder jassen in volle zon te vertoeven en het carillon op ‘t Vrijthof horen luiden nu de wind uit het oosten hoogtij…

hoe groeien legendes hoe verdwijnen bergen waar groeit het oerbos waar leven levende struiken en wandelende paddo`s in ziel en aarde wind waait in laag land van hoge waarden luister naar rock rollende zaden tot in het zuiden of noord in geisers waar mens zit te baden daar ziet men zon naar noord oost en west op weg maar altijd de zon…

Het kind, de kribbe de wijzen uit het Oosten vielen in het niet. Ik keek naar buiten. Nergens scheen de ster. Je stem leek ver, je las de oude woorden. En ik vreesde met grote vreze. Vanwege. ---------------------- uit: 'Aambeeld', 1998.…

IJkpunt in de moderne Duitse geschiedenis, De Wende, brenger van Vrijheid in het oosten Die zo lang ontnomen was, Maar er opeens weer is - Ongedacht godsgeschenk: Ik mag weer zeggen wat Ik wil, ook al is er Niemand die naar me Luistert, vrijheid, Vrijheid!…

Geen zuchtje wind, de zee is spiegelglad in ‘t Oosten krijgt de kim een gouden gloed het doodtij hunkert al weer naar de vloed de maan heeft het op één haar na gehad. Wat grutto’s zitten spetterend in ‘t bad zeehondenmoeders passen op hun jongen een bruinvis maakt wat dolle dwaze sprongen de kiekendief is ook al vroeg op pad.…

het is niet alleen de directeur van zijn eigen theater maar ook de chef de l'église, in een goddelijk kleed die bidt voor vrede, wijl de gezegende soldaat aan het front een voor een zijn Slavische broeders opvreet de vredelievenden in de afgelegen provincie worden dom gehouden van het helleleed en ja, de naaste buur, een Heerser uit het Oosten…

Wat zie je in koopmansboeken Een waaier van gouden handel In ruil voor peper Arabische gom En hars met bestemming de Oost Melanges arabicum olibanum In huisaltaren en tempels gebrand Mirre en manna mastiek en mom In VOC's koopvaardijboeken Een waaier van gouden handel In India talloze variëteiten Lendenen- en omslagdoeken Hingo,…

Zijt Gij nu ver, of dicht nabij? Mijn handen tasten Het duister tussen U en mij, Of ze U verrasten! Dan zinkt slaaps zwaarte Over mijn ogen. Straks - o, de kláárte, U zién te mogen.…

Fryslân wiid en fier, dizige boskjes en tsjerkjes en Pake dy seit dat is Wommels en der leit Lutkewierum - Friese zondag nabij verleden kerktorens nu en dan en Pake om ze namen te geven die het kind meteen vergeet maar die de oudere wil herbeleven in een heden van resten toen.…

Jouw ogen in mijn schoot, zo nabij, een gaaf gezicht. Een zwangere zee van stilte baart rijk omrande luchten. Wij bewegen licht geroerd. Mijn hand zoekt rust op je warme dij, jij tast naar mijn droom. Aarden in het hemelse geeft ons vurige gloed. Wij zijn in de volheid van de maan. De zon heeft nu geen schijn van kans.…

landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd?…

Het hoogste goed is nabij. Nu kan ik alleen nog zweven. Leven is licht. Licht is leven.…

het sprankelt in mijn hart zoals de bubbels in je glas je grote bruine ogen staren diep in mijn ziel ik voel me ontdekt in de eindeloze verte betrapt in de snoeptrommel van zinnenprikkelende lust het mes beeft in mijn hand mijn vork aarzelt voor mijn mond ik voel de angst nabij in woorden te verslikken in leugens te verstrikken…

de bloemen in je voetsporen zien groeien zij markeerden in bloeien het pad van wij nog vaagjes naastgelegen wat wilde vegen verwaaid en ongebaand in een naamloos tegenstreven waren ooit een stel uit chaos en obstakels verbinding was er wel maar nooit iets van een door ons gedragen perspectief wij waren vrij de wereld nabij…

Opwarmtijd nabij, laveert een zwanenpaar door ons ijsgordijn. Opstandig, zie je winkelen in je narrenpak, onverzadigbaar? Daar aan keerzijde vinden aardbewoners elkaar,in welk van beide zijn we beland? Met een stuk brood te eten en te drinken uit een nog te voeden mond.…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Terug bij het begin warm tegen je aan Als een roos bloos ik rood tranen beslaan Terug bij het begin verlichting een zucht Ik leef weer terug jouw adem jouw lucht Terug bij het begin passie hete vuren Jouw lijf mijn lief Mag eeuwig duren Terug bij het begin geen einde nabij Woorden tekort mijn liefde ben jij…

ik verzamel vergezichten en bouw een horizon waarin ik kan verdwijnen als jij dicht bij me komt de stappen zijn geteld als strand en veld zon overgoten blaken en jij weer je entree komt maken woorden dragen slechts verlaten omdat elkaars nabijheid niet tot naderen zal geraken wij leven met het nemen van wat we ooit elkaar hebben…

Ik kijk naar je door de hittegolfjes van de kaars warm en gezellig, tafelgescheiden en toch nabij de trilling van het licht geeft je een engelgezicht jouw twinkelogen zijn de verbinding met je hart ze spreken zonder te zeggen, ik hou van je...…

hij niet komen de doos van Pandora boordevol met onmogelijke verlangens bleef hermetisch gesloten het leed zou te groot zijn we stapten over de valkuilen van onze zwijgende harten in een beschermende stilte vloeiden we samen ik kwam hem zoveel later zo vaak tegen, mijn vader in mijmeringen en dromen zonder ketens en zo stil nabij…

Toen zonlicht ons in de ochtend tegemoet scheen bewoog mijn hersenarbeid voorbij de beperking waar de hele reut hetzelfde was nabij de horizon van een land dat ik zelf had verzonnen vond ik jouw onschuld in een droom die het verlangen deed zwijgen met de toezegging van jouw temperament achter de grens waar alles anders was met de belofte…

waren we hier al geweest waren we eerder onszelf in afstand, nabijheid in gezamenlijk verliezen hebben we nooit bestaan na afscheid, herinnering vergeeld vervagen, vergeten in dozen op verlaten zolders in avondlicht langs kale muren als huisraad zonder handen zullen we elkaar ooit weerzien ergens aan zwaarte voorbij zomaar,…

de straten zijn grijzer geworden er is weer mist, regen en wind mensen dragen weer de zorgen van hun werk en huiselijke plicht de vakantievrijheid is nu voorbij het leven krijgt zijn gewone sleur de schilderachtige herfst is nabij en de winter staat voor de deur we zoeken binnenshuis behagen met verse vruchtentaart en wijn maar de terrasjesmensen…

In hartje winter tussen bladerloze bomen bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen in hartje winter tussen bladerloze bomen doet ons zalig van een nabije lente dromen geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar In hartje winter tussen bladerloze bomen Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…

Een vrolijke vrouw zal je nooit zijn, Jij blijft ons nabij in gestokte wording. Dit overstijgen werkt verscheurend, Wij staan genageld aan de grond … Jij vertrok, en de troost kwam niet!…