Alle inzendingen over Nazomer

zeventien was hij toen het oorlog werd een stoomtreintje bracht hem hoog in de Alpen in die nazomer poseert hij in uniform zijn sabel losjes over de schouder ik mis jou ik mis ons dorp en de graanakkers schrijft hij in brieven aan zijn moeder temidden van het oorlogsgeweld volgt hij zijn weg door een verminkte wereld…

gordels vast riep de nostradame nazomer en de kraaien kriskras door onze dagen volautomatisch van wat moet dat moet en door naar de finale grootste begrafenis stroomopwaarts met stekeblinde snavels slagschaduwen over de blauwbedroefde aarde morgen as versplinterd glas morgen zal niets meer zijn zoals het was - en de kraaien de kraaien…

Ik kan schrijven waarover ik wil alleen: lang niet altijd wil ik en ook het onderwerp moet bij mij horen En zulke onderwerpen zijn moeilijk te vinden ze moeten je in de schoot vallen en dan plots denk ik: hé, dat hoort bij me Zo ben ik een nachtegaal in de herfst een krekel in de nazomer, een kind van het late seizoen: ik ben oud Met…

je valt als herfstblad de mooiste kleuren dwarrelen langzaam in het natte gras er is geen wind of storm die jouw rust op komt jagen om jezelf behoedzaam los te maken de vruchten zijn geoogst voordat jij de nazomer genoot in een eindeloos afscheid nemen en weet er is geen graf wel hoop om in het composteren weer naar het lenteleven…

Altijd zal het ergens hier zijn en vandaag en nu altijd ergens zee met eb en vloed golf over golf ergens nog nazomer eind oktober altijd een eeuw die zich verder boort in de tijd met de snelheid en de wissel van seizoenen altijd herinneringen aan iets en woorden om te zeggen Weet je nog, toen ergens wel een hand die door je haren strijkt…

vastgehouden maar slechts twee nachten vorst hebben nu de vreugdevuren van de herfst weer aangestoken bladeren gloeien oranje goudgeel en bloedrood op een valse belofte van warmte op deze koude najaarsdag de zon doet nog een waterige poging het licht wat te verlengen en verspreidt een gulden schijnsel over het zachtverkleurde lover als een nazomerende…

nazomeransicht Ik heb zo verlangd naar dit terras onder de Hangende Berk van Babylon het licht dat valt als waterval met liters uit de hemel het rode hout dat stoelen is in tijd, in tijd een ansichtkaart waar niemand nog verblijft de treur zit in de verte van het zitten, kijken, horen niets en niets dan de nazomer in al haar diepten…

Januari...opgeruimd- februari...winters- maart...lente- april..oranje- mei...bevrijding- juni...zomers- juli...vakantie- augustus...nazomers- september...herfst- oktober...feest- november...sinterklaas- december..kerst- & oud en nieuw- gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel, gevoel,. gevoel, gevoel, gevoel...dat is…

sluit maar je poriën verhard snel je bast laat je bladeren gelen zet je wortels vlug vast want in een herfstige wind oogst de zomer haar kind in de val van de tamme kastanje nachten gaan lengen kou voelt naar vorst die de ochtend versiert met haar ijzige franje is jouw hart nog open in een nazomerse gloed het roodkoper van herfst…

Nog even en het terras valt in de roer we kappen de bomen het einde van de maand de vrouwen zitten onrustig BTW nog niet betaald het strijkijzer ligt aan diggelen haar zoon eet geen bruin de zon openbaart de rimpels zelfs boven botox lippen nieuwe laarzen en weet je wat hij zei aan jou wil ik me graag laven hij bedoelde er weinig mee humor…

de wind is gaan liggen, ik weet niet waar. de zon hangt in het hemelblauw en verwisselt als een goochelaar zovele druppels morgendauw voor duizenden kristallen. wielen draaien met de benen langs de ongelijke rand van een lila paars karpet, langs gestapelde reuzestenen: doch... géén Hun in bed. een vuurvlinder is geland op de top van…

hier voel ik dat ik ben, hoef ik links niet met rechts te verwisselen of het einde met het begin hier zijn schaduwen als een reis die je rond en rond draait wanneer ze wachten op herfst zoals bomen, nog groen op een negende horizon almaar milder en waarvoor geen naam meer bestaat hier ben ik verbonden onverklaarbaar met beelden door…

de lêste glim dûnset yn oerrype tûn de wyngert wjukkelt blêden yn folle wielde op it moarmermosk beamen stadich yn har grien tjuster ljocht skynen en linen dôvje yn lêste blik fan simmer de wyn is drystmoedich en dwalet troch krûnen guozzen swalkje al oer winter komt tichterby vertaling: de laatste glimlach danst in…

Naakte boomwortels hangen dicht boven de kuil. Vindt de ree hier zijn thuis? In heerlijk duister door tropische luchtstroom heen: een augustusnacht. Bruidssluier en hop groeien dicht door elkaar heen. Is 't huis nog zichtbaar? Loofbomen ruisen weemoedig, toch opbeurend. Klonk zo de boodschap der eiken bij de tempel van de Griekse…

Doodse achtermiddag, aalscholver op een tak waar de rivier het breedst is rimpelt het oppervlak. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…

Op een kleurrijk pad kraken droge bladeren onder mijn voetzool.…

Schemeringsschoonheid Over de smaak van de mug Valt niet te twisten…

zoals mijn moeder na een feest haar tafelzilver en porselein in dozen verpakte tot een volgend festijn ver weg in de tijd ligt in het opgewaaide zand aan het eind van de zomer een stapel planken een weemoedige tafel dichtgeklapte parasol lege fles witte wijn daarachter ik..…

ik heb de meeste bloemen zien groeien ook onder een minder gunstig getij in slechte seizoenen vertraagde het leven konden zij amper vruchten en zaden geven de nazomer brak alle records de kleuren bestreken hemel als nooit te voor ik mocht vandaag jullie bloeien aanschouwen heb de geurige stemmen van vele harten gehoord dank…

op mijn balkon in d e zon krantje, koffietje, boekje in een zonnig hoekje een nazomers genieten vanavond nog even de plantjes begieten van beneden aan de weg komt verkeersgeluid naar boven gaat dat mij van mijn genieten beroven?…

En als kinderen, god de herinnering schijnt (als destijds door het keukenraam de zon) voor mijn ogen als ik ze even sluit, schilderijen maken op de vloer in de koele keuken, je was zo licht, haast zou ik zeggen met het puntje van je tong uit je mond schilderend godinnen van liefde en donder, het felle blauw en het zachte, perfect palet als buiten…

nazomeransicht Een berk buigt tegen beter weten in als weduwe der schaduwen verdonkert zo de glazen die halfvol op de tafel het parmantige kristallen lijf omhoog trachten te houden tevergeefs is alles wat de schijn doet zien. Een berk ligt op haar knie? maar tevergeefs gekropen als koningin der kalenden -dit Babylon het bladdert…

Zo vol kracht en zeker weten stond zij in 't veld te stralen, deed al d'r werk met volle moed; kordaat en zonder dralen. Thans in haar nazomerjaren, rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen tot een snoer van herinneringen.…

Ik lig in het gras tussen de Waal en de Maas. Een dag die er wezen mag. Zon, zo oud als Methusalem. Een merel versleept mijn schoen, de veter speelt voor worm. Ach, de Waal, de Maas, de Vltava. Terug naar de bron op dobberende dromen. Een vis in het water. Witte wijven schudden ongegeneerd 't eenzaam dons leeg en ik scheer weer in een…

vandaag sneeuwde het in rood, geel en goud bladeren dansten tête à tête een wals of een pirouette om mijn hoofd vandaag hagelde het hamerharde eikels puntige kastanjes pleegden een aanslag op mijn hoofd vandaag daagde het het is oktober tijd om na te zomeren voordat we gaan winteren in mijn hoofd 10.10.05…

Langzaam zullen de nazomeringen zich ontplooien wanneer de regenbuien opgestoft in de dorre gronden de hardheid verzachten en de tere pit ontdoen van haar verdorven gekwetste muren...…

Het gezoem van bijen, schijnbaar wanhopig, zoekend naar de laatste kelken met zoete honing versterkt de nazomerse rust en stilte… ik lig achterover in mijn luie stoel, ik lees niet echt, want afgeleid door de natuur.…

Rozenbloemenweelde in nazomer wekken verbloeide nabijheid op sluiten liefdevol de armen rond mij heen, Ik voel het..…

Ik zal mijn ogen richten naar de binnenkomende zon de nazomer omarmen met de late rozen slapen ontwaken in liefdevolheid ziende een heldere levensbron ik blijf riedeltjes, klanken zingen als de leeuwerik in het roggeveld dansen met de wilgentakken windwuivend in het vijverpark lezen, hoe een dichter in woorden de schoonheid van liefde…

nog zomert het in golven wiegt je lach je ogen stralen branding jij bent de warme zee die ik deze nazomer zag je kleurt zon in zomerbruin, haar oogst is voelbaar op het zand waait nog groen in goudkleur langs het duin het blauw loopt vol met zachte herfsttinten geel dat zongerijpt een koele ode klinkt aan eerdere volheid in bezinken…