Alle inzendingen over Ochtendstond

slechts een lust niets vlucht weg in luister als jij mijn lippen kust als alles is vergeven tijd om weg te gaan niets om voor te leven blijf ik nog even staan verstervend in de verte ontvlucht de overkant wacht op zoveel vuur die mijn cel verbrand liefde was in mij gevangen als wortels in de grond iets heeft dat vervangen de lege ochtendstond…

. " ochtendstond geeft goud in de mond !" is een mooie leus. Ze zet haar kraag omhoog trek haar jas dichter tegen zich aan, deze vroege ochtendwandeling deed haar immens goed, met een tevree gevoel slentert ze richting huiswaarts , haar dag tegemoet ...!…

Nu kust, ontwaakt uit duister vroege ochtend de tere zon die moeder aarde nevelige sluier spon. Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugde dans. Als tranen van ontroering hangt dauw in berkenblad, klinkt door eik en beuk in vervoering lof in vogelzang gevat.…

Dagelijks gaat zij in vierentwintig uur rond; ondersteunt zij het ritme van mijn hart, van schemering tot ochtendstond.…

Stormwolken kolken de lucht vogels op de vlucht wieken van vleugels op de wind kijk omhoog aardekind en zie wat je van waarde vindt zwart de nacht duister een oor te luister in kracht en onmacht rood de lichtende mond van de ochtendstond als herfst haar goud ontvouwt en het lentekind rouwt om het groen van toen…

nachtelijke uren soms heb ik schrik van jouw drukkend gewicht verstik me niet ik kan niets anders dan jou ondergaan en stilletjes voor me uit staren geen masker geen grimas hopend dat in de ochtendstond jouw logheid wegsmelt bij het eerste daglicht bij een straaltje zonneschijn en een warm kopje thee lijkt alles weer…

ik wil, zoals zovelen, nalaten niet van nalatigheid beticht worden met verve woorden penselen beitelen in grafstenen letter na letter opdat ik zacht zal rusten een schilderij achterlatend groen en vuur rood en ijs glorend in ochtendstond gloeiend de zee bewolkt niet, neen, nooit weggaan alleen maar achterblijven aan het begin van de avond…

De zachtheid van je mond in de ochtendstond de warmte van je buik de geur van jou die ik ruik het zachte golven van jouw schoot waar ik steeds van genoot bij het krieken van de dag jou prachtige verliefde lach jou kussen zo innig en teer mijn liefde voor jou doet mij te zeer kom nu vlug naar mij dan maak je me superblij…

De zon breekt door Wanneer jij lacht De wind draagt voor Jouw woorden; zacht Een wolk laat tranen Om jouw verdriet De maan ziet toe Op hoe jij rust De zee sust Ruisend jou in slaap De nacht raapt op Wat jij vergat En achterlaat Dat fluistert ochtendstond En morgenwind Als ik je niet meer vinden Kan…

soms is alleen zijn stiller dan duizend zwijgende soldaten die in verstijfde houding handen niet ineen kunnen slaan ben dan een pion te midden van roerloze maten het doet armen en benen verstrammen aderen verstoppen en ooit hoor ik ver weg diep in de grond nog een hart kloppen naar de ochtendstond op zoek *…

In de grijze ochtendstond die nog geen dag wil worden hangt wel steeds de keuze tussen het grote vergeten en het meer willen weten van wat er nu eigenlijk ligt achter die grijzige sluiers waarin je door lang staren meer details kunt ontwaren als je maar lang genoeg kijkt wordt de keuze vanzelf gemaakt verschijnt langzaam het geheel…

pen aan de horizon toonklanken gelijk de ochtendstond verkwikt goed helder en klaar kwinkeleert op de boomtak vogelgezang ademt de geur van puurheid eerlijk zonder opsmuk ik wil dit gevoel vasthouden met een klare blik in tekst vastgelegd stel mij tevreden, wat ik bemin deze heerlijkheid komt ieder seizoen ik leef om blijvend lief te…

leg eens een moslim te slapen tussen het laken van je moeder - spreek met twee woorden - en laat de wacht aan de nacht de ochtendkoffie kijken of hij er nog is en alles staat nog gelijk waar het stond ochtendstond en mond geluid uit de badkamer en jij met jezelf of je er wel goed aan deed verscholen in alles van morgen beter, altijd…

Natuurlijk is het zelfbedrog, maar gun mij desondanks op iedere ochtendstond een intens gevoel van schier eindeloze vitaliteit . . .…

ga maar even wees niet ongerust ben bedreven in het dromen in zijn achteruit soms is het een must: het opgraven van een verborgen buit natuurlijk kan de plek niet worden gevonden waar het eerder werd begraven een liefdevolle wens op een perkamente oorkonde is in mijn grijze massa een verdwaalde vlek zwervend door een mistige ochtendstonde…

Abrupt uit mijn slaap gerukt De ochtend nog zo donker als de nacht Een koude rilling die mijn rug afrolt Het bed laat zijn veren kraken Chaos overheerst de ochtendstond Jij bent mijn wakkere wekker Met een hels lawaai Benen en armen die blijven zwaaien Mijn buren zullen zich nog eens omdraaien Maar met die liefde die jij blijft stralen…

ja, ochtendstond verlangt een wonder want toch moet eens die gele bol verschijnen. ze priemt en straalt en duwt vanonder laat zo het dikke rookgordijn verdwijnen. zo krijgt het plekje langs de waterkant terug zijn kleuren en zijn schoonheid. en zingt de zwaluw aan het oeverland opnieuw zijn lied... in heerlijkheid!…

Het was als brood voor mijn mond ik genoot van de kruimels licht, alsof het het eerste had van de ochtendstond compleet verguld ontspannen en onverplicht. Alsof je nog steeds wist wat taal is wat ik dagelijks uit onze gesprekken mis. Ja, deze nacht was een prachtig mooi deel alsof je hart nog steeds klopt en nog heel veel.…

weven mijn hand reik ik je aan niet om te bezeren of om jouw bloemen te plukken ik begeleid je naar mijn tuin mijn warmte zal je verrukken het zal je waarachtig heel goed gaan kom mijn lieve zie toch ons rozenpad vol van glimlachende tinten laat ons gaan, zo tegen de avond neem mij aan, laat wat je had ik wil je beminnen tot aan de ochtendstond…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij haar aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij onze tranen weegt, mijn wind die van haar spiegels veegt, alsdan, planeten in elkaar verstrengeld raken tot regenbogen in de ochtendstond alsdan, kleurig als…

Ik hou van Drenthe Bij avondgloed En ochtendstond Vooral de bente En vraag me niet Hoe dat nu komt De wereld is rond Maar begint in Drenthe…

loerend naar lust midden in de vakantiezomer de zwanennacht onze nachtelijke oertooi zelfgemaakte liefdeswapens van eenvoud verstrooide ratio in regenjassen toen de maan achter een wolk dreef zoals dromen wolken manen doen schuilen nam ik jouw trillende tepel tot mijn mond en blies een sprookje in jouw lichaam om zwanen te bezingen tot ochtendstond…

Zij wenst het welterusten aan ochtendstond om opnieuw te dromen van "goud in de mond".…

soms komt het voor dat mijn fantasie niet weet wat voor u in te schenken, gedachten weigeren dan een gedicht te bedenken het is een moment bij eenieder bekend dat de ochtendstond met de nacht is aangelengd of dat uw benen vechten tegen de aarde ; ze moeten wel, maar deze dag heeft toch geen enkele waarde ach, een…

Is de ochtendstond mijn beste keus? Je weer bewust zijn bij gestrekte benen in een stevige ochtendpas bij frisse wind; hoe fijn is het zo wakker te worden; en een nieuwe dag te winnen met iets van een naïef kind.…

Voor wie het levensgeluk koert vanaf de vroege ochtendstond; voor wie nog niet met de duiven vroeg op stok wil, omdat er meer dan degelijkheid de liefde grond. Laat de liefde als van de tortelduiven wezen, wit gevederd met een ringetje er door.…

Een zoet geheimpje Lispt zacht haar mond, Het doet haar blozen Als de ochtendstond. Zij stamelt weiflend, En durft het nauw*, Van dokter, baker En wiegetouw*. Het zoet verhaaltje Doortrilt mijn ziel, Of er een straaltje Der zon op viel. De vader dichter! De dichter "pa!" O Heer! ik dank u Voor uw genâ!…

Niet wetend van welke wegen er een ochtendstond gloort met nieuwe plannen in mijn kop. Plannen die dan een deel van mijn middag beheersen; een vorm krijgen bij een daglicht overdenking; met spijkers en koppen, voor een volgende morgen, of voor de lange termijn worden opgeslagen voor een latere wenking.…

We zwieren luid lachend rond, dansen tot de ochtendstond; we vieren feest, we vrijen, vlijen zoenend mond op mond. Maar… de penis verheft zich slechts om weer neer te vallen. We hebben broze botten, ouderdom laat ons rotten; danst de Dood in ons midden, dan helpt bidden noch spotten.…

Na nachten die in slapeloosheid strandden grijnslacht de ochtendstond met gouden tanden als om hernieuwde rampspoed te begroeten. Dus koester ik de schimmel op mijn voeten, vals zingend streel ik met vereelte knuisten heel liefdevol mijn wratten en mijn puisten.…