Alle inzendingen over Ochtendstond

diep van eindig en onbekend over dwaalwegen en uitzicht het heelal wordt hier verkend een zwaan drijft voort ogend naar haar kroost overziet dat wat moet omdat het zo hoort ik heb weet van verre landen zie daar de mens ontmoet hem in zijn tuin vraag naar zijn diepe wens zwijgend lopen wij rond de stilte geeft antwoord in de serene ochtendstond…

Kom, duik met me onder Duik met me mee Proef de blauwe schoonheid Luister naar de diepte Luister naar de liefde De liefde van de zee Lopen over het strand Loop met me mee De duinen stuiven, worden steiler Meeuwen aaien de morgenzon, Duikspelend met de wind Een schip met witte zeilen Scheefhangend in de ochtendstond Als een ongehoorzaam…

LIEDJE VAN WANHOOP EN ONGEMAK Dan heb ik dit dan heb ik dat ja ik heb altijd wel wat slaap ik slecht of doet de rug zeer een gaatje in de kies of gewoon geen energie zo gaat de dag heen en kom ik weer tot niets maar vandaag gaat alles lukken want ik ik negeer het allemaal de zon schijnt en ik ben heel normaal een liedje in de ochtendstond…

Over de velden golft je haar als zilver in de vroege ochtendstond je sluier waaiert met zacht gebaar jouw frisse adem in het rond. Verlangend kijk ik uit naar jouw stralende lach jouw glans die ik zolang niet zag. Ik mis je zo, mijn LENTEBRUID!…

De dag wacht op de avond licht wacht op de nacht rumoer verlangt naar stilte rust na arbeid wordt verwacht tijd blijft eindeloos draaien kent nooit een weg terug wisselt met licht en duister gaat dan traag, dan vlug dagen slijten door de tijd van ritme in licht en donker wachten in ochtendstond op einde van stergeflonker dan wacht…

Het lot ver van het gevoel gebracht in de lusten en de lasten verzadigt mij in het eenzaam doel, doet bezweet ontwaken in een voortdurende gewetenspijn tevergeefs in dromen op je gewacht, toch zal ik je eens ontmoeten, de ochtendstond gaf mij je hand en beeld, je zonden zal ik strelen in het kleed van lief en leed in verlangens…

Ik zou willen dat je kijkt hoe ook de maan schijnt zou weten dat je wespen gewoon met rust kunt laten zij jou dan niet steken. Dit is een goede dag voor de natuur en die met rust laten. De natuur moet je niet willen vervuilen met woorden. Dit is een juiste plaats waar je kunt mijmeren over het laatste artikel dat je hebt gelezen. Nadenken…

De ochtendstond is amper uitgedauwd - zijn gloren daagt in sterkte reeds extremer de eerste bundels licht zijn al ontvouwd achter de sluierzone van het schemer – als, in omarming van het jonge groen, een koppeltje zich innig en tevreden verliest in lokken van het pril seizoen waar beiden lusten vol verlangen treden als zij verliefd in hoge…

is een vogel opgestaan, ik wist dat het zo zou gaan, ik wist niet dat daarna een muziek ontstond, geblazen op zilveren fluiten in het bos, belicht in volle maan, een lichte tred van reeën op het koele mos, een leegte gevuld zonder ondergrond, bewust en zeker versnelden ze hun pas, te scharen in een gezamenlijk verbond een dag zonder ochtendstond…

Ochtendstonde, ach middagstonde, Avondstonde en na de dag Nacht; en wéer een dag; en dagen, Weken, maanden, jaren jagen Met hetzelfde stil gewag Van de slinger en de wijzer, En wij worden stijver, grijzer En gaan zachtjes over stag. Is het zo? O ja. Maar groeien, Bloeien en allengs vergloeien, Eindlijk sterven, wat is schoner?…

Mijn gedachten zullen roepend zijn als verdwaald zonder jou in woestijn gelijk schaduwen zonder vaste vorm zoals sluiers nevel in ochtendstond over velden zicht beletten.…

De haan, een kunstenmaker, vroege vogel met zichzelf begaan, in eerste stralen opgestaan, leurt in het licht met schorre stem, waarmee hij mijn dromen en de ochtendstond verscheurt, de zon zijn narrenkap en hanenoog belicht, mij met tirannie de slaap verdrijft, zaait uit krop een litanie, dwingt mij tot verweer te vergezellen in zijn…

De dag begon niet anders dan normaal je werd wakker, zoals eigenlijk altijd na drie koffie pas het slaperige kwijt `t huis compleet met jouw zonnestraal Geen zachte muziek op d' achtergrond geen belletjes, sterrenstof, kaapsviolen laat staan kleine lichtjes met malle capriolen `t begon als een allerdaagse ochtendstond De gong, je trok met…

De haan, de potsenmaker, vergulde vogel met zichzelf begaan, leunend op een been van z’n draaiende imago, litanie in het eerste licht met krasse stem, geen poot meer heeft om op te staan waarmee hij mijn droom in de ochtendstond betreurt, omlijst de zon zijn narrenkap door spiedend hanenoog belicht, bedrijft de spot in de winden van…

Ik verlang naar lichte lentekleuren nu d’ aarde ligt troosteloos en zwart Ik verlang naar zachte en zoete geuren die mij hoop geven en levenskracht Ik verlang naar d’ eerste zonnestraal die de natuur met warmte overspoelt naar een hemel helder en klaar die mij ’s morgens blijde begroet Ik verlang naar vogelzang in de vroege ochtendstond…

overging in het onzichtbare van de nacht gaf jij zacht nog een teken van leven tussen zinnen ooit geschreven in een handomdraai met een lichte toets van toen nam jij liefde in een warme omhelzing en raakte heel even gisteren aan terwijl we beiden wisten dat morgen onbereikbaar was droom jij nog wel eens achteruit zonder dat de ochtendstond…

De haan, de potsenmaker, vergulde vogel met zichzelf begaan, leunend op een been van z’n draaiende imago, litanie in het eerste licht met luide stem, geen poot meer heeft om op te staan waarmee hij mijn droom in de ochtendstond betreurt, omlijst de zon zijn narrenkap door spiedend hanenoog belicht, omarmt de spot in de winden van zijn…

Zacht kabbelend met diepe gronden Het mooist op vroege ochtendstonden De golfslag leidt je gedachten Kunnen pijn doen verzachten Geven je geest de rust weer terug Overspannen de tijd als een brug De weerspiegeling toont je werkelijke gezicht Maken je gedachten iets meer gericht Kabbelend wordt je hartslag lager Verdwijnt het verdriet iets…

Soms Quick-Quick-Slow van nacht naar ochtendstond in heel mooi licht Soms moet er heel even worden aangespoord wordt de Vorst van de Duisternis getemd en besluit zijn Aura wel of niet tot moord...…

Geen mobieltje maar een haan kraait de ochtendstond Wordt gekleed wakker op een matje in een lemen hut Doe je slippers aan in het halfdonker en stap behoedzaam over moeders grut Pak de emmer op weg naar een gat in de grond Het varken komt al, verderop jankt een hond Ontbijten gaat snel, honger blijft je metgezel School is een uur lopen, er…

Angst beroofde de vrouw van haar verstand: het is niet te laat, je kunt nog terug naar Sodoms muren van jouw kindergrond, naar waar jij zong en eens gelukkig was, naar open vensters in de ochtendstond, waar jij je kinderen ooit de les las. En ze keek - de dood kwam zonder respijt - met witte zoute blik haar oogopslag.…

Ik vrees de nacht voor de ochtendstond. De tijd trekt ongenadig aan mij voorbij. En wanneer ik hem stil zet, ben jij weer bij mij.…

De dag zal als een zee ons dan zacht wiegen ons witjes laten slapen tot de ochtendstond, nu ik haar liefhad en heb aangekeken, als slechts wartaal enkel al na een zo’n dag onophoudelijk uit onze diverse monden komt. Er zullen immers ook altijd wel takken buigen. Ik leg even mijn handen in mijn schoot en wacht.…

Het klopt als een bus ik ben zo grootgebracht, begroet als zelfportret steeds de ochtendstond de verse regels uit mijn hart ziel en eigen mond 't nieuwe leven zoals het bij ontwaken tot mij komt.…

voelbaar in dezelfde taal,waarin menigeen het zeil moet reven, in dat uur op deze warme kust te klinken, van de liefde in z’n volle zaligheid te drinken, waart de tijd in nauwe straten om z’n klok van schijn zal laten slinken, een valse schaamte, als kuisheid vermomd, in besef dat de open deur gesloten vond, op de hoge hakken van de ochtendstond…

laat vuur op kusten van liefde te stranden en in de haven van liefde te verdrinken, waart de tijd en toga door nauwe stegen, samen met een avondklok van schijn te klinken met een valse schaamte als ethiek vermomd, dacht dat deuren veilig open stonden waar– achter de maskers van de zegen, getekend op de glimmende kinder- koppen van de ochtendstond…

Gedachten kruipen nu heel gestaag ontdooiend omhoog over de stralen die dagelijks de ochtendstond omkransen als nieuwere kansen. Fragiele blikken die in afwachting voorwaarts ook de zomer willen omhelzen. Al hebben ze nog gesloten vensters oud verdriet en gemiste kansen in hun tas, vandaag zwaaien ze ook de dood het liefst uit.…

Helaas, bij gloren in de vroegste ochtendstond verdwijnt je beeld in damp als ‘t glanzend morgendauw gedachten vormen visioenen ‘t etmaal rond want wat ik daag’lijks zie is enkel ’t beeld van jou. Des nachts ben jij het licht der dag en rooft mijn slaap zo wordt mijn dag haast nacht en sta ik te kijk als aap.…

- Omhoog getild ten horizont, Omhuift ze 't stille land met grootse luister, En waakt, en beidt de ochtendstond.…

Het is iets vreemds wat mij vandaag bekroop vanuit de ochtendstond van mijn wang afdroop. Het voelde als een van heel ver verloren traan op dat stuk naast bed waaruit ik was opgestaan. Ik opende het raam voor teugen frisse lucht, sprak mijzelf toe met even wat tucht.…