Alle inzendingen over Onbemind

De ziekte van jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde…

Vrouw en man waren eens een kind - zwaar onbemind. Hun lichamen groeiden op tot ware grootte - hun geesten blijven klein. Ze vonden elkaar een tijd terug in ware liefde - maar de scherven van het verleden bleven scherp en snijden nogmaals hun lichamen kapot, doet hun geesten bloeden.…

Wegsterven in onbemind gemis. Je ogen perforeren – pees na pees – mijn lijf longenlangzaam, laconiek, zelfs zenuwachtig alsof dit lichaam een nooit verzonden liefdesbrief is waarin je geen schrijffouten durft maken. “Postzegels zijn kostbaar” hoor ik je nog aan de wind vertellen.…

De straten hebben namen van mensen en betekenis en anderen anoniem zijn zonder stem geboren de pleinen staan vol bomen ‘t volk heeft daar haar dromen en vrienden zonder geluid gaan onbemind verloren de buurten zijn net dorpen maar zonder sterke schouders de schooiers die verliezen die hebben vaak geen ouders de parken zijn weemoedig…

Bidden is niet enkel knielen; ’t Is in ’t huis van onbeminden En in grauw mizerie-zielen Veel verborgen liefde vinden. Bidden is de bittere dingen Met een zacht gezeg vergoeden; ’t Is doorheen zijn tranen zingen En in alles ’t schoon vermoeden.…

innemende natuur en weef jij woorden naar het woord van toen met groene ogen en een fruitijsje voel ik jouw huid een tijd verspilt met zwijgen in mijn gretig hart heerst een duisterstorm heb ik je eindelijk gevangen in de droomstreek van verlangen voel ik jouw tong zal ik die dichter zijn achter deze zonnewind of blijft de zomer onbemind…

bemind of onbemind. geliefd of gehaat. bejubeld of verguisd. afzonderlijk of uitzonderlijk. gedwee meelopertje of bewust,gedurfde pottenbreker. dat hangt allemaal af van alle anderen buiten mezelf., die een goed of slecht beeld hebben over mij.…

De Dood, die onbekend en onbemind, Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan, De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan, Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt, Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan De laatste hand hij leggen zal, een kind Dat hem herkent en glimlachend bemint En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan.…

Ook vandaag weer zoveel doden, onbekend, soms onbemind, vragen, zoeken, zin en waarde, oude mensen, jong of kind... Zoveel dat ik 't niet kan vatten, zoveel tranen, zoveel leed, en toch blijft de wereld draaien alsof niemand dit echt weet.…

Joepie hij was er weer, onbekend en onbemind, met een hoofdpijn waarbij je denkt ach goh…. Maar: hij heeft me gelezen, hoera!…

Nu doet de pijn mij eerst vervagen Zoet is de liefde die ik vind Eigenlijk mag ik niet eens klagen Ik voel de liefde van een moeder voor haar kind Menig man die haar behaagde Nimmer was ze onbemind Toch was het geen vrouw die het erop waagde Het lot was haar simpelweg die dag niet goed gezind.…

de dichter vaak als een te bespuwen standbeeld gehouwen uit woorden die met naakte letters bekleed zijn ziel te vondeling leggen waarbij het gesproken woord hem onbemind doch wel bekend geen aantrekking op hem uitoefent vanwege voorbij zodra geschapen zoekt hij liever de eeuwigheid waar geen ontkenning mogelijk hem ooit terug doet keren…

het hart is blind en weet zich door het ziende onbemind. Oetoen plukt de bloem.…

De gure grijze decemberwind doet mij dieper in mijn jas verschuilen Waterkoude regen vult ras de kuilen Maar killer ben ik onbemind Haar warme liefde is bevroren Toch vraag ik me vaak af, mist ze mij zoals ik haar, als ik met een vreemde vrij nu ik haar niet meer kan bekoren Mist ze niet die kleine dingen Hoe wij passioneel dansend lachten…

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

mijn toegevoegde waarde is mij onbekend en onbekend maakt onbemind de sleutel opgevreten, maar ik heb hem nodig.. wat nu?…

Beweend,als ze neemt, onbemind na razernij, om wat de mens haar sleet, verstenen golven in aangezicht van kunstmatige stranden, getij haar wijsheid weet gesticht in onbegrepen handen kalme berusting breekt geduld ritmisch in eigen zilte bad om de zondaars te verbergen strijkt zij haar plooien glad.…

In vroeger tijden was het precies hetzelfde liedje onbekend maakt onbemind bezint eer gij begint witte zwanen, zwarte zwanen wie heeft de sleutel van die oude grammofoon drie kleine kleutertjes hoort wie klopt daar kinderen stilte a.u.b.…

hart dat kan opspringen Ontluchten Warm worden zuchten Het goud als stof Blinkend Klaterblad Goud een schat Als sterren goud kunnen maken En dat geheim De mens in bewustzijn Verder doet ontwaken Glinstert de hemel zo nu en dan Van lichtflitsen gezien door menselijke gidsen Die in verbinding met zijn met Het groot en klein Bemind of onbemind…

almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende lichaam je onzichtbaar opwinderig lichaam je zonder schaamte aankomende lichaam je lawaaiig klaarkomende lichaam je zich naar mij omdraaiende lichaam je zich ook wel afwendende lichaam je mij nooit onwennige lichaam je mij nooit onbekende lichaam je mij nooit onbeminde…

oud Hark mijn lompen als bladeren bijeen bezie het licht in kleuren met verschaald goud de wanklank van een slokje vrede in Famous Grouse klopt mijn verstarde hart Zeeën van tijd heb ik gevaren om jou te vinden, nu de herfstkleur bevroren goud blinkt, het zeil bol staat van de wind weet voor altijd dat ik je mis en zet de winter onbemind…

Onbekend ben je nog voor hen, maar zeker niet onbemind. Grote handen pakken je op en omvatten je. Na negen maanden zijn er nu ook anderen die je willen dragen. Zo klein, kwetsbaar en onbeholpen als je bent weet je iedereen voor je in te nemen. Er komen geen wijzen uit het oosten op bezoek maar ooms en tantes en versgebakken oma’s en opa’s.…

mieren Ik wilde U niet ontrieven Maar ik heb een mier verpletterd Ze was alleen en ontredderd Ik zweer niet licht bij brute kracht Het was meer een geval van heirkracht Bij ‘t binnenkomen zat ze op mijn been Waar moet je met zo een beestje heen Ik kon haar nest niet localiseren Kon ze moeilijk allemaal proberen Onbekend is voor mieren onbemind…

Vanaf nu is deze liefde dan, haar macht tot dood vrij gevangen, het onbeminde land. Ze slaat geen acht meer op wat de wereld van haar wil, geeft alles wat ze heeft geheel bloot. Er trekt een traan aan haar voorbij, slikt dan even en zegt dan met resolute stem; jij bent van mij.…

hoe het met haar af zou lopen hij keek diep in haar ogen streelde de schitteringen hij zag de glimlach op haar gave gezicht volgde de charmante bewegingen van haar slanke gestalte, vergat pardoes een joint te draaien, werd high genoeg van haar maar tijdens het afscheid zag hij in zijn linkerooghoek een zwarte kraai omvallen en dacht hij 'onbemind…

Herfst onstuimig en ook zoet, met schrale zonnestralen, die doen de mens weer goed, ook in onbeminde talen. ongenaakbaar en soms woest met harde wind en koude regen soms een depressie naderbij maar vaak kan ik er toch weer tegen.…

Echo's draaien mee met de wind, maken salto's en verlopen altijd hetzelfde en toch anders, afhankelijk van mijn gemoedstoestand en of het kind in mij fier overeind staat, of in elkaar geslagen met twee blauwe ogen, en ruis en onbemind, Ik ben bang dat ik teveel afdwaal en geef weer richting aan mijn lopen richting de kebabzaak nog een keer…

drijft terecht tot een gesprek Lost in als ongestemd verlangen Of blijft een haperend gebrek Zo komt de taal op allerlei De hele kermis aan de praat Over wie er wat en waarom zei Eén ieder verhult wel hoe dat gaat Men strandt anoniem op een terras Wanneer eigen gelijk geen ander vindt Verwijten stuiteren op beslagen glas Onbekend maal onbemind…

wat ik wil, als woordbloem, schuchter wachtend op een tekstbeurt op een boekenbal, waar resultaten recht van spreken hebben in de maatschap van de poëzie, als ik dat landschap nuchter overzie, raak daarop niet uitgekeken, wat niet te beluisteren valt in de wind, dat laatste woord waar alles mee begint, wat niet beschreven is, blijft onbemind…

Ik lijk naamloos, onbekend en onbemind geboren om te sterven,een waardeloos kind mijn leven lang al achtervolgt mij het leed zonder bekentenis van wie mij het aandeed Wanneer ik willoos mijzelf in de spiegel bekijk dan wens ik mijzelf zo vaak in het dodenrijk mijn leven is niets dan ellende en verdriet waarom is er niemand die mij hoort en…