Je suis la danse ! (ik ben de dans !),
Ze stijgt in mij op,
raakt stille passie.
Roept met klem
snel buiten te komen
vooral niet te vertragen.
Haar ogen dragen
lenteregens van dromen.
Ze hijgt van drama,
kent geen geduld,
wil dat ik in haar stort,
voordat wordt onthuld,
wat in haar is
verdort.
Ik proef,
bloed van innig leven,
een gehaaste dans.
Ze verandert van richting,
zweeft in zijden glans,
draait zachte kussen op mijn rug
met haar sierlijke hand
zo nu en dan traag,
dan weer vlug.
Vanaf nu
is deze liefde dan,
haar macht tot dood
vrij gevangen,
het onbeminde land.
Ze slaat geen acht meer
op wat de wereld van haar wil,
geeft alles wat ze heeft
geheel bloot.
Er trekt een traan
aan haar voorbij,
slikt dan even
en zegt dan
met resolute stem;
jij bent van mij.
Geplaatst in de categorie: muziek