Netgedichten

netgedicht (nr. 7.230):

Wanneer Harten sluiten,

Je sluimerde over het pleintje
het was nog vroeg en de bomen fluisterden
jouw ogen droomden een verscheurd gevoel
de zon kwam gestaag door het wolkendek

De wereld leek te draaien
op een paar vierkante meters
en je hart klopte verleden weg
maar de pijn die bleef

Ik lag in bed
roofde de laatste geuren
die jij achter liet

Mijn tranen braken gestaag
de harde schil
van verlaten zijn