Alle inzendingen over Ongemerkt

Wie in de Music Hall van Heineken gaat zeiken, die gaat dan ongemerkt ons vaderland verrijken. De plasjes van de heren verwerkt men tot kunstmest. Ik denk onwillekeurig: 'Het bier is weer best'.…

de echo raapt haar stappen op een hart dat wacht ongemerkt achtergebleven zij zoekt de stille diepte op hoe zon in water leven schept wie leest in een zee van taal door de letters heen…

hij let op en is bij de tijd toch ongemerkt wordt zijn haar erg grijs ~~~~ al tijdschrijvend merkt hij niet dat hij zijn grip zo op de tijd verliest * * de titel verwijst naar een lied o.a gezongen door Glen Campbell en Willie Nelson…

In een homocafé in Amersfoort zei een stamgast dat ik op Willem-Alexander leek, waarna ik ineens begreep waar ik was, zodat ik snel mijn biertje leegde en er zo ongemerkt mogelijk als een haas vandoor ging.…

Zachte langzame stroom van lucht of water onzichtbaar onhoorbaar ontastbaar aan ons voorbij teken van vergankelijkheid schuivend in cirkels wijzend de toekomst in eenheid van tellen vragend om aandacht voor komend geslacht waarschuwend zwijgzaam wij gaan jij blijft bestaan.…

Het leven op de aardbol wordt onzichtbaar onderhouden opgebouwd of vernietigd door een regering die leger mag heten geheel onzichtbaar is alom tegenwoordig de strijders daarvan verspreiden zich ongehinderd verdringen elkaar in de nauwste schuilhoekjes zijn makkelijk te verslaan winnen dan toch weer ze kunnen zowel rotsen pletten als…

Het onbewust ontberen van manieren Werd, langzaamaan, een onderhuidse trend 't Is voor bestrijding een geschikt moment En zoiets is wel toevertrouwd aan SIRE Want honderd malen zit de stille kracht In wat ons, ongemerkt, is bijgebracht…

langzaam word ik door haar uit bed gelicht en ten dans gevraagd met ogen nog toegeslagen bewegen we ritmisch op de maat van de wind in een oogwenk tilt ze me op en zwiert me ongemerkt door de ochtend het schijnt zonnestralen…

Ongemerkt sluipt hij binnen. De dag die met speels gemak het kind verzuipt. In de grijze stroom meegesleurd zijn alleen gedachten aan stoepkrijt nog gekleurd.…

al op jeugdige leeftijd in het vooruit zicht gesteld steeds voor hem uitgesneld met één been in zijn graf opnieuw geteld de jaren des onderscheids waren ongemerkt voorbij gekomen ze waren onwijs gaaf wel bekomen…

Zo wordt er continu en ongemerkt, Elk jaar aan het gemiddelde gewerkt.…

Onbewust in schemerduister halfverscholen half geloken begint zij ongemerkt haar gang door vocht omstuwd en nevelwolken Onmiskenbaar trekt zij zienderogen hemelwaarts rijzend in een baan om aarde een welving in haar lichtend spoor Voor Majka…

Dan ongemerkt bezwangerd, het voelen zwellen, zo zwaar, niet meer te houden, het durven baren, in openbaarheid brengen, er mee aan de gang gaan, en, als het opbloeien van een kind bewonderen.…

Toch vond ik ongemerkt, door al die pijn, De kennis waar religies één in zijn.…

Het is een kans van één op de miljard Als je gezellig rauwe oesters eet Doch ongemerkt heb je een virus beet Waarmee je per abuis het noodlot tart Maar voor hetzelfde geld heb je geluk En gaat je kroon slechts door een parel stuk…

Soms zit ik hier gewoon maar wat en doe gewoon mijn ding Ongemerkt terwijl ik wegdroom zit ik te neurieën of zing De reden van mijn geluksgevoel dat me vrolijk maakt en blij Dat mag je gerust weten schat de reden daarvoor, dat ben jij…

Geen stukje geluk dat het leven me kan geven laat ik ongemerkt aan me voorbij schieten Als je van de kleine dingen kunt genieten dan pas heb je een rijk leven Toch is er iets dat ik erg mis: Een tweede persoon Een vrouw aan mijn zij, met z'n tweeën op deze troon…

Staand in de woestijn met niets dan twee handen vol water en jou, waar ik naar dorst in mijn uitgedroogde hoofd Als de trillende lucht je loslaat zie ik mijn lege handen Weer een dag vergaan ongemerkt in het gulzig hete zand…

de stilte steekt diep tot op het bot slap verweer denkt ongemerkt langszij te komen wrijft zijn onschuld in kobaltblauwe verf wat al snel sporen achterlaat in het wassende water de agitatie groeit ©Lady Love…

De taal slaapt je hoort haar stilte voor de storm het seizoen barst los wanneer het ochtendlicht gloort wordt zij ook in haar slaap gestoord met een vriendelijk gebaar verwelkom ik haar letter voor letter in een uitgesneden licht heft zij haar armen op ongemerkt ontstaat dit dicht…

schemer in een dolle rimpeling door de ogen van een dwaas zijn mismoedig zacht relaas als een cirkel zonder ronding verbied zich om op te kijken; het zou nergens nog op lijken zijn blik ontbreekt weerkaatsing en koestert ongemerkt geraas omdat zijn volharding helaas stierf tot een goede herinnering…

Gure wind maakt blind luister en open Volkomen onschuldig ontzettend klein kon het zijn Een geliefde warmte vertrouwen zo groot wat me deugd bood Ongemerkt wat in me werkt in een vlaag Gevoel overheersend even puur 't kost veel…

Van ver ben ik gekomen Met angst en pijn gevoed Vervormd door verdriet Tot Jij mij zag en zei Wat ben jij prachtig Mijn angst kwijnde En de pijn verschrompelde Vreugde verving ongemerkt het verdriet Langzaamaan werd mijn tred Vast en recht En ik als nieuw…

Ik heb een eigen 'zuster maan' niet aan de hemel wil zij staan, zij wil niet bij de aarde horen - ze kiest haar eigen baan, daarboven en wandelt door de kou - een tak die ongemerkt de band verbrak.…

Als later straks nu is En vroeger was toen, dat nu is De weken vliegen ongemerkt voorbij Tijd tussen seconden wanneer zij is mij Alle tijd is absoluut relatief Tijd kan men stelen, ik ben de dief De tijd is van mij, is van haar De tijd die zou komen was net daar Ik wilde haar straks en wil haar toen Ik heb haar nu, dromen wordt doen…

Wij gaan ongemerkt met onze jaren aan de haal zo’n voortgang wordt gewoon beloond met een dubbele zes al komt het niet daarop aan, grenzeloos gaat vanzelf verder, te weten dat nieuwe jaarringen de rand opzoeken van meer dan het voorlopig bestaan.…

Het rusteloze kleed met stekende voering, ongemerkt afgeworpen ...door jouw beroering. De zachtgeurende liefde, warm sereen vertrouwen die de vele droomdemonen ...meedogenloos neerhouwen.…

Ongemerkt heb ik je ècht uit het oog verloren, je verdween gewoon: je sloot jezelf op in een hemel, een tombe. Hield je je maar meer met het leven bezig dan met de dood, dan had ik wellicht nu je hand vast willen houden.…

Het huis is opgeruimd nu mijn hoofd nog handen om een warm glas lichten uit, staren naar een vlam, ongemerkt mijn zorgen verbranden Maar mijn schedel behoudt diep verborgen iets zwaars dat geen licht ziet, verscholen een verlangen te leven en ervaren mijn schedel behoudt mijn zwaartepunt…

op de rand van de goot kwettert in toverlicht een mussenkoor een bries streelt vogelveertjes de winter stierf ongemerkt een stille dood argeloze takken weerkaatsen zich in helder water in een handvol zonnescherven de diepten van onze ogen de opmaat een prelude voor wat komen gaat…