215 resultaten.
Eerlijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 111 Zoek het hart in mijn woorden
kleed ze uit tot op het bot
hoor de klanken in akkoorden
van stemmingen die men vond
en verdwenen in het heden
in donkere ongeploegde grond
laat ze als ongerepte zaden
kiemen in een vrije lucht
tot ze vele vruchten dragen
naar een toekomst in het licht
waarin ze verleden niet schuwen
maar zich vormen tot gedicht…
Smeltend zachte handen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 385 heb de sneeuw geproefd
in smeltend zachte handen
je tanden glansden licht
ogen ruimden winters wit
liepen zonder paden
je evade in eerste voetafdruk
ik adamde als gade in
ons paradijselijk geluk
zijn de wereld rond geweest
beleefden daar ons eigen feest
niemand die ons groette in ons
elkaar nog ongerept ontmoeten…
Ook vanavond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 366 Wat dan gezegd over je achterlanden
die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen.
Je warme ademt zuivert mijn wonden,
als balsem, als wierook..
Ook vanavond zal ik niet vergaan.…
winterseizoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 hoe ik staand op de
groene zoom dat licht
is besneeuwd over de akkers
kijk zie ik het koren dat reeds
is geoogst, de aardappels
op weg naar de fabriek
de voren leeg van zelfredzaamheid
baant zich een gerede twijfel
in het ongerept verlangen van de mens
dat wie vliedt zich spoedig
daarhenen ziet waar passie
de klucht is van dit sobere…
0 VAN ' T ONGEREPT ONTROEREN . .
poëzie
4.0 met 2 stemmen 406 0 van 't ongerept ontroeren,
nauw-geboren, ongezeid,
huivrend reeds de pennen roeren
aan de vlerken van de Tijd;
zien, hoe de eigen adem-halen,
klarend voor 't verbaasd gezicht,
schuiven aan de zonne-stralen
als een waas van schóner licht;
proeven, in de diepe groeven
die de roodste Lippe graaft,
hoe het langst en wrangst bedroeven…
Betovering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 terwijl ik de mantra herhaal
Het is niet echt, de messen
die bijna vallen, de horror
van de maden die glibberen
naar mijn ogen en mijn hoofd in
knallen als stervend vuurwerk
Het is niet echt, Het is niet echt
het is de koelte van de berg
het is ijsdrup en stalactieten
het is de glimschittering
van water op de wand, wonderen
van een ongerepte…
Maagdenpalm
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 zucht-zicht verspringende zinnen
ongerepte poppen van vlinders
Maagdelijk schoon
zuiverend van schuld
snelheid van het licht
kleurschake-ringen
Eland in vernieuwende geweien
grazen in zondagse paden
hinde die het water las
Jeruzalem in een maagdelijk blad
licht dat vlees geworden was
bestuivende bijen was…
Oma
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 729 Hoe stil is het ontwaken
de wereld wit en ongerept
traag komt mijn geest tot leven
treuzelend kom ik uit mijn bed.
Gedachteloos wil ik zweven
in luiheid en in rust
zo wil ik de dag beleven
tot de maan de avond kust.…
doorleefde herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 220 ik dompel me onder in ‘n natte
herfst waarin het bos nu des te
feller geurt en blinkt
waar mijn gemoed wat meer
naar binnen keert, een oude
herinnering nog altijd huist
waar ik in ‘n bosrijk landschap
struin nog ongerept door de tijd
met rust gelaten
over het met wilde cantharellen
bezaaide pad, weer aan mijn
vaders hand…
op de wei
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 114 gele boterbloempjes
madeliefjes en wat rode klaprozen
blauwe korenbloemen
tezamen op een groene wei
een palet met vele kleuren
mijn hart wordt danig blij
een schilderijtje wordt geboren
aquarel in al zijn vormen
liefhebbers zullen dit bekoren
ja, op zo’n plaatsen wil ik komen
een rustig leventje in ongerepte natuur
mijn ogen sluiten…
Nieuw ongerept en onbetaalbaar
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 138 Het was hagelnieuw nog totaal ongebruikt,
ongerept en zo rein het was zoals het was,
maar nu al een paar weken oud,
het nieuwe jaar, lag te wachten op de klok
van twaalf uren,
toen die sloegen kon het nooit meer lang duren,
of het nieuwe jaar begon, jawel het was daar!…
onder water
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 641 ik ken
een holle weg
waarin ik duik
als ik ontsnappen wil
links in een rij
staan jonge eiken
die naar het weiland
de handen reiken
aan de overkant
een ongerepte zee
van turkooisgroen
waar wilgen zeilen
en als de zon
tegen de avond
zwemmen gaat
duik ik kopje onder
wij stoeien dan
ketsen op elkander
en blussen
onder water…
Breinbrekend Genie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 187 Ongerept
Zittend op een sokkel
Een begaafd, breinbrekend genie
Geestelijke arbeid. Handeling van
Denken
Vertaald in het spannen van elke
Spier
Filosoof. Gedachte
De Denker Dante
Door Rodin gehouwen
Gehakt op zijn briljante manier…
Westhoek (friese bildthoek)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 517 een avond in het licht van sterren
wijde hemel, zon op ongerepte wad
kokkelgeuren, vogels in liefdesvlucht
onstuimige wolken in spiritvonkende ontmoeting
de wind speelt met onze haren
jouw ogen koesterende zonnen
warme kleurenpracht omkleedt onze liefde
wij in het diepste samen met de natuur
in de voetstappen van deze zomer…
In serene stilte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 208 jij stuift
met sluiers sneeuw
waarin een gouden zon
zijn licht laat breken
vlokt in
serene stilte
traagheid tot een
witte deken rust
met ongerept
heb jij de aarde toegedekt
die nog in winterslaap
haar krachten spaart
jij kleine winterfee
neem ons maar mee
voor een dans op de kristallen
in de eerste sneeuw die is gevallen…
Beschreven blad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 Ongerept is de
Bladzij van mijn
Leven al lang
Niet meer -
Overal waarneembaar
Punten, putten
En butsen die
Mijn kant op
Kwamen in de tijd
En onrepareerbaar bleken
Telkens als de zware
Storm was geweken
Achterlatend de sporen
Van beschadiging door
Alles en door
Alleman en Jan -
Een beschreven blad
Ben ik nu, en met…
Danst in zwart wit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 165 een fotograaf
danst in zwart wit
langs het decor met kleur
de zon zingt vals
zijn melodie van
schijn en tegenlicht
nog branden
onze offeranden op
het altaar van verlangen
wij zijn intiem geweest
het maagdenvlies is ongerept
de lakens zullen hangen
zo vlagt geluk en voorspoed
in tradities de kus en lach
blijft ons geheim…
Dit brein van mij
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 86 Gedreven en bevlogen
Welbespraakt, nog ongerept
Met vele snelwegen aangelegd
Waar passie in overvloed
Enkel soms de rem wordt opgelegd
Tot daar al dat bloed
Wollige mist en stromende regen
Als een hert die in je koplamp kijkt
Waar grenzen om de hoek liggen
En met de accu halfleeg
De omweg pas begint
Oh
Dit mooie brein van mij…
zwitserland
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.382 Je voelt de aanwezigheid,
van zoveel ongerepte natuur.
We hebben de bergen ... als gebuur.
De sneeuw siert de rotsen,
je zou denken, dat zelfs
de wolken zouden botsen.
Deze vleien zich zacht,
tegen hun flank.
Het is een samensmelting,
van muziek zonder klank.…
in de bloementuin
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.076 het meisje van de bloementuin
streelt met haar blote voetjes
het zachte dons van elk blad
die zij, getooid
met een fladderende
hoed met voile
haast zwevend betrad
zij was uit het licht gesneden
zo broos en ongerept
en danste haar engelendans;
al draaiend en huppelend,
een mooie bloemenkrans
waar vind ik haar nog
aanschouwelijk,…
Een Bloem
gedicht
4.0 met 153 stemmen 26.547 Of zou ik alleen maar kunnen bloeien,
moeten bloeien,
rood en gedachteloos,
op een ongerepte schoorsteenmantel, ergens
tussen schaamte en geluk?
En als ik een bloem was,
zou ik dan weten wanneer ik moest verwelken?
Nu nog niet?
-----------------------
uit: 'Kruis en Munt'.…
De strakke kragen riet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 136 mis de ochtendrijp
in roze tinten bij een
rood omkranste zon
het ongerepte
witte landschap waar
de stilte krakend klonk
grijze buien
met hun sluiers sneeuw
die dansen op de wind
krasse schaatsers
langs de strakke kragen riet
verglijdend in het verre niets
eens zal de vorst
zijn winterse entree gaan maken
anders zal de lente nooit…
Het Land van Water
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 196 De natuur is ongerept bovenal!
Wat ik wil naar dit land elk jaar!…
Nimmer verstorven
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 353 Vlinderlijk wit
danst voorbij haar ogen
pure magie stroomt voort
waar leven ooit begon
en alsmaar verder vloeit
daar bij de levensbron
zij aanschouwt
de wonderen der natuur
en voelt de kracht van de bomen
ongerept en onbevangen
streelt zij haar tere zilveren huid
slaat haar vleugels uit
gaat verder met zoeken
door eeuwigheid
naar…
Het antwoord
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.799 Zwijgzaam plukt zij
prille klokjes uit haar tuin,
wiens ongereptheid teer
belofte van de lente luiden.
Ze vlijt de bloempjes neer
tegen mat glanzende woorden
en hoort de stilte galmen
in de klanken van zijn naam.…
dierendromen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 69 Ongerept en wild geschapen
waren bossen op zijn mooist
maar door tijd en evolutie
werden dierendromen stil vermoord
wilde dieren moeten wijken
want hun habitat werd afgenomen
mede door de slimmen en de rijken
die hun bossen kolossaal onthoofdden
ik kan hier enkel maar wat hopen
dat industrie en bondgenoten
éérst wat denken alvorens zwaar…
IJstijd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 122 moge iedereen ontwaken
uit sneeuwbedekt slapen
ongerept heeft geen kennis
ongeschreven wetten
alleen wit, zo wit
dat zwart voor ogensneeuw
bevlogen taal zoals woorden
sporen in maagdelijk
van letters geen weten
taal maar niet woordelijk
verblindende factoren
vlieg je aan als jij alleen, onbeschermd
op overzeese tochten
van smeltend…
van de kaart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 van hout en
witgekalkt leem
het stinkt daar
nog naar kip
dronken kip in
lokaal bier gekookt
de ranke boot
vaart nog naar
de nabijgelegen
brede rivier
op de heuvel schittert
nog de zon op
de gouden koepel
van de pagode
de mensen branden
er nog wierook
vrouwen bidden om
een kind
de maan is leeg
zo kaal en stil
een ongerepte…
verboden vrucht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.111 zo zonder schaamte
lig je daar lonkend
met je ravenzwarte
haar, dat pronkend
over het kussen spoelt
daartussen je gezicht
met ogen fonkelend
vol heimelijk vuur
ongerepte bruid
ik tover raadsels
op je blanke huid
en luid kreunend
strekt je lichaam
zich wellustig
kronkelend onder
mijn lichaam uit
de ultieme zonde
voor de val sluit…
Schrijf me niet over poëzie
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 352 maar geef me
een passende jas
met een sluiting
die me ruimte laat
vrijuit te inhaleren
als in een vallei
ongerept en uitgestrekt
waar ik mag struikelen
over stenen die uiteindelijk
treden blijken te zijn
naar de verheldering
van zuivere vocalen
die me als een bergstroom
accompagneren
zonder ooit te verwateren
daar, op nog nooit…