1162 resultaten.
Normen en Waarden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
752 Normen en Waarden beklimmen
de molshopen in het weidegebied
houden zich met moeite staande
vallen voor Pampus schuilen in ’t riet
langs de uiterwaarden zien kraaien
niet noch eksters en Vlaamse gaaien
die integriteit belagen driftig pikkend
angst verspreiden onrust zaaien
Hoofd-Norm probeert een toespraak
te houden vanaf een mestvaalt zet…
de skyline als mistig verleden
netgedicht
3.4 met 7 stemmen
567 rijd door velden van mijn jeugd
de skyline
ach,.... mistige velden doorkruis ik
het zijn de polders
in Mondriaan-termen geschetst
ik weet dat, maar zie het nu niet
en stuur haar vooruit, zoals vroeger
nu echter wat ingehouden
kan ik hem nog vertrouwen
lijkt zij te denken
de leidsels enigszins gevierd
ruimte geef ik haar
ik voel haar onrust…
Blokhut
netgedicht
3.7 met 19 stemmen
556 Poeder en lichtluchtige stappen wit
Doorlopend handjes vast en koude wangen
Afdrukken waaien weg en gemoederen verhit
Decemberlucht zaait vlokken tintelend verlangen
In de verte gloort warmweeïg eikenhout
Tussen ons dooit geilvuur op
Handen onrustig omvatten hartgeklop
Aan de top verliest romantiek van stout
Omgeven door dennengroen…
Ziek
gedicht
3.1 met 333 stemmen
78.847 de forse broeder met de harde handjes
de trippelbroeder met de wollen wantjes
de hoofdzuster, imperatief,
vult massief de kamer
dreigend met haar zwarte hamer
gejaagd telt het infuus
66 druppels per minuut
een half uur lang onrust
een nieuw infuus:
7 druppels per minuut
traag geruststellend getik
kam en zakdoekjes vallen
oprapen?…
Lustmoord
netgedicht
3.5 met 6 stemmen
833 Z'n onrust is geweken,
z'n levensduur verkleind.
Hij weet zich op te steken
en rookt zich naar z'n eind.…
Zomergedachte
hartenkreet
3.2 met 10 stemmen
1.898 Zonlicht betast
haar welvingen
de wind speelt
blonde tressen
zachte rondingen
worden omvat
door strandzand
warmte maakt
haar onrustig
ze vist
roze slippers
uit badtas
en trippelt
naar zee
hij laat zand
tussen zijn
vingers doorlopen
genoot daarnet
van een spannende
videoclip op
roze badlaken
zo gaat het steeds
het glipt…
Tegenstrijdigheid
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen
2.738 De onrustige stem wordt sterker,
hij overschreeuwt je geest,
de schaduw trekt over,
zo diep ben je nog nooit geweest.
Niet meer willen en moeten vechten,
twee polen van tegenstrijdigheid,
ze passen niet bij elkaar,
wie wint deze harde strijd?…
Toekomst
hartenkreet
1.5 met 4 stemmen
872 Het was warm en vochtig
En sloom en broeierig
In warme, lange hitte
Het was onrustig in mijn hoofd,
Daar stond een boom in duister van schaduw en zon
Er groeiden grote schimmen.…
opgesloten
netgedicht
3.9 met 7 stemmen
330 Klein en onrustig waad je, klam en bang
door de kamer, je zet koffie maar ruikt niks,
je zintuigen zitten potdicht, als een neus
die verstopt.…
Voor Marloes
hartenkreet
3.8 met 5 stemmen
914 Haar lange bruine lokken, vurig koppig en tegelijk zo zacht,
Vanavond netjes, glanzend, boven haar schouders omhuld door zacht katoen -
weerschijnen samen met haar jonge mooie kleren,
en de glimlach rond haar ogen, de zachtste schittering in haar blik,
mild, onrustig soms, vrolijk en met vrouwelijke kracht,
is zij de Koningin van…
Rennen met de angst op mijn rug
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen
1.024 Rennend met de angst op mijn rug
Heb ik amper tijd voor mezelf, amper tijd voor rust
Want ik blijf maar zwemmen naar de zeekust
Die weg wordt gehouden door de onrust
Door misleiding in mijn verleden tijd
Sta ik voor de keuzes om weg te rennen of mijn leven te delen met de pijn
Het houdt mij soms klein waardoor ik bekend sta als een chagrijn…
dag lieve alyssa jasmina
netgedicht
2.9 met 7 stemmen
718 we hadden zo op je gehoopt
voelden je mysterie groeien
ontluikende liefde onder ons hart
je was daar in je bewegingen
soms even in de tram of thuis
een vertederend en sterk leven
bange gevoelens van felle onrust
na acht maanden liet je ons los
gedoofd in de warmte van mama
dag mooi meisje alyssa jasmina
je ligt hier in je serene schoonheid…
Rollenspel (deel 2)
hartenkreet
3.4 met 10 stemmen
3.944 Maar na een nacht
onrustig slapen
en veel erover denken ...
Verschijn jij voor me
aan mijn voeten
om mij je lijf te schenken.
Ik kus je voorhoofd,
streel je haren,
kijk je dankbaar aan.
"Besef het knul"
tot ín je ziel
"ik laat je nooit meer gaan!"…
De octopus
gedicht
2.5 met 181 stemmen
8.650 Medusahoofd wol gruwelijke slangen,
onrustig golvens of juist vastgezogen.
Maar alle zeemansmythes zijn gelogen.
Dit dier zal nooit de Nautilus*) omhangen.
Alleen de krab versteent, die wordt gevangen.
Het weke dier krimpt om zijn onvermogen
om meer dan kliederaar met inkt te zijn.…
beroepsdeformanten
netgedicht
4.0 met 8 stemmen
613 Vallen de kastanjes
uit zwiepende bomen
zie je blaren vergelen
moet het licht vroeg aan
bij onrust en windrukken
hoog boven in het spant
emoties die los komen
om de mens te bedrukken
herfst is thans in het land
Speciaal dichters tellen
naar verhouding dan velen
voltijds zwaar aangedaan
onder de hyper emotionelen
Gaat ergens een tak…
Het leven: Mijn Creatie
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
472 Ja, ik heb mijn leven zelf gecreëerd,
Uit hoop, verlichting, uit duisternis, uit verdriet en en onrust...
Ja ik heb mijn leven zelf gecreëerd.
Ja, ik heb mijn dood zelf gecreëerd,
Uit het leven, genot, uit gele lente bloempjes, kijkend naar de jeugd van tulpen;
Ja ik heb muziek zelf gecreëerd...…
Vader
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
598 stilte
en de storm
breekt het door de wolken, soms
als een schitterend conclaaf
van open en gesloten lettergrepen
statig schrijdend
rij na rij
een winterbos van steels
gesprokkelde taligheid
om het gemis
een naam te geven
altijd al
heb ik mij willen koesteren
in de schaduw van dit woord
dat zo reikhalzend
de armen spreidt
en de onrust…
Zelfbeschikking
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
450 stel je zou zelf kunnen kiezen
wat te stoppen in 't verschiet
zelf bepalen wat er in komt
en bovenal wat niet
vooraf al bepalen
hoe je levensloop zal zijn
geen verdriet
geen tegenslagen
geen ziekte en geen pijn
geen fout om van te leren
geen keuze meer verkeerd
weg met zorgen
weg met twijfel
weg met alles wat je deert
weg met onrust…
Witte zeilboot
netgedicht
4.7 met 6 stemmen
405 Je had
me mee kunnen nemen
in de kleine dingen
van vlinders en bloemen
groeten en afscheid
zoete hoop en zilte tranen
op de witte zeilboot
de rivier volgend
weg van de onrust
naar het moederland
met de kasteeltuinen
waarin je opgroeide
had je mij kunnen
vertellen waarom
die grote gebeurtenissen
zonder gevolgen bleven
in de lethargie…
afscheid van de kaarsjes
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen
792 een gevecht met jezelf elke dag weer
maar de onrust blijft..
en we worden allebei steeds ongelukkiger
en wat gebeurt er dan.. dan komt er ook een ander op zijn pad
en dan weet je dat de kaarsen gedoofd zijn..…
Vastgeroest idioom ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
239 Berooft de zinnen van elk schaduwwoord
dat mij opbeurt en weer breekt en de onrust
predikt in mijn overladen hoofd, in antwoord
op de vragen waarop ik geen vat kan krijgen.…
Vaartuig van plezier
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
323 Zonovergoten in de haven
Ligt het vaartuig van plezier
Het is klaar om te vertrekken
Maar wacht nog op een passagier
De kapitein wordt onrustig
Donkere wolken aan de kim
Dan verschijnt daar plots de duivel
Van een hellereis slechts het begin
Uit de luwte van de haven
Prooi van de wispelturige zee
Geeft hij zeeziek over de reling
Gierend…
Reanimatie?
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
296 reanimeert de eerdere teksten
die van binnen weer naar
buiten zijn gekeerd,
Onderga de aderlating
die het ademhalen insemineert,
ik belicht de kleuren van
zwartgalligheid in een schater,
door tranen gestold
in kleinschaligheid, ik nummer
de kiezels een voor een als
een levend bewijs,
onvermoeid voor ik afdaal,
Daaraan kleeft de onrust…
Aan zee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
227 Was het onrust die mij hierheen dreef,
waar strand en zee versmelten, daar waar de einder is?
Is het die perfectie die ik mis,
of juist een hoger doel waarnaar ik streef?
Intussen groeien wij samen één,
onder witte zomerwolken uit het westen.
Geduldig in de tijd die ons zal resten,
trekken ook wij naar dat eindpunt heen.…
Halloweennacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
226 de heksen en spoken
vliegen door de donkere lucht
ze komen ruzie stoken
zijn niet bang van een griezelig gerucht
ze schetteren en schreeuwen
ook de vleermuizen komen eraan
gelijk een bende hongerige spreeuwen
zitten ze achter de bezem van de heksen aan
de zwarte spinnen in hun spinnenwebben
kruipen onrustig en zoeken
naar vliegen en insecten…
Soms is het genoeg
netgedicht
3.8 met 5 stemmen
352 Wel weet ik dat het niet zo blijft:
Eens zal ook zij angsten verzinnen
En zal de onrust die ons allen drijft
Ook in haar kloppend hart beginnen.
Dan zal zij door de straten lopen
Met aan haar hand een spelend kind,
Net als ik nu, vermoeid van hopen
En zij zal weten waar zich de weg bevindt.…
1,5m water
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
150 We zwermen de grens over
waar de drempel een muur was
de wachters zijn grootziend
de boeren ploegen voort
We banen ons een weg uit de kou
door de rozen rechts, de lelies links
rood en wit dwarrelen
de blaadjes achter ons
We zijn met velen
morgen met meer
er rolt een donder door de wolken
de kinderen worden onrustig
de ouders halen…
vrees
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
288 gedwongen gedachten
vertroebeld bloed
angst in de aderen
aanvaarden moet
knikkende knieën
trillende vingers
borrelende buik
verwerken moet
bevende benen
verrimpeld vel
ontredderde ogen
het leven een tel
broze botten
uitgevallen haar
ingevallen wangen
pas dertig jaar
verslappende spieren
haat in het hart
onrustige geest…
Onvervulde wensen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
254 Bijna te laat
voor de onrustige verlangens.
Een gevoel bekruipt je, waarom
was ik er niet eerder bij.
Een mensenleven dat ook al weer
zoveel had willen zeggen.
Voor je het weet had je er ooit
eens aan gedacht. Bijna te laat
om er dan nog eens over te spreken.
De herinnering er aan heb je niet
meer in je macht.…
Schild en speer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
252 vochten de vrouwen
om de hand van een held
die overleefde met zijn schild
en een speer, om hen te verdedigen
een hand waarin ze veilig zijn
In de gewapende vrede
is de strijd gestreden
de handen zijn gegeven
schild en speer zijn afgelegd
onder de bedden
Nu leef ik in vrede
in een nieuwe wereld met mijn man
die naast mij ligt, afwezig
en onrustig…