Alle inzendingen over Ons domein%3F

Een vogel vliegt waar ik wil gaan Kijkend naar bezige steden Zoals een broedkamer van de mieren die ik vroeger als kind graag opende: Paniek Geregel Geschrokken sloot ik dan het domein Rende naar huis om over mieren te vertellen ----------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 1999.…

Wit zijn de muren vier keer een wand bruin is het dak als je komt gaan we samen ja op die plek spelen dat ze ons kunnen horen doet er niet toe ze zien ons niet speel met me en samen zijn we een vader en een moeder in ons eigen domein plek voor twee.…

je draagt vaak wit omdat een andere kleur zo uitgesproken is het zet je zonder groet of weerwoord met een oogwenk in de hoek die jij nooit zal kiezen omdat de voorgrond altijd jouw domein zal zijn waar jij in chique wit de meest geschikte primus inter paris gaat blijken…

dit grenst aan afwezigheid het domein is een aanrecht dat het bord onttroont gebakken aardappelschijfjes, nog warm van geboorte achtergelaten bij gebrek aan eeuwigheid mijn oom weet niets van sterrenkunde maar wist mij wel te vertellen dat er zelfs nog een gat zit in de meest onpeilbare diepte je zou er honger van krijgen…

Ik kwam in de hemel kwam in het aangezicht van God en sprak: wij.... God onderbrak me en sprak: en jij... ik sprak: ik heb publiekelijk... God onderbrak me wederom en sprak: en privé?…

Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein de echo gehoord van verborgen muziek waar wolken in gekte voorbij zweven is nu de kalmte van de zomernacht zelfs het afscheid doet geen pijn niet meer in mijn hart nooit meer in mijn gedachten het is voorbij in dankbare schaduwstilte.…

Fijn getekende vleugels Een schilder waardig Ongeziene kleuren Een uiting van sierlijkheid Ontastbare broosheid Breekbaar als glas Ontzettend gevarieerd Oplettend alert Fladdert op de wind Speels en aantrekkelijk Ook voor mijn nieuwsgierigheid Bloemen zijn het domein Waar hij zich settelt In alle glorie en ijdelheid.…

Gij geliefde die ik naar ons bruidsbed tilde waar ook rozen lagen met hun doornen lange nachten kozen niet altijd vrijen tot in eeuwigheid als wij sterven liefste gaan wij in hetzelfde bed in onze eigen armen mag het niet zo zijn prevel ik met laatste adem: het was zo fijn in ons domein…

reddeloos vol van schaamte de morgen op de schouders stappen mij de loden voeten de weg naar een nieuw loket van het kastje naar de muur word ik tekens doorgestuurd elke deur die geopend wordt doet meteen de andere dicht in de hokjes van het doolhof dirigeren zwart geïnkte letters de geest van het wettenwoud dat de bedoeling overwoekert…

Het strand aan windrijk land golfende zee hemelsblauw en mijn gedachten privé-domein volgen als geobsedeerd een ragfijn jurkje wit in bruisende branding en golven en wind bespelen onblusbaar ritmisch beminnend haar natgolvend lichaam als een Latijnse dans en gedachten stranden in windrijk land.…

het publiek domein loopt steeds meer ten ende loopt de trein niet geeft de school geen les in taal zijn er geen bedden missen we de zuster finaal de politieke vraag is alleen Bos of Balkenende de inkomens in het midden wordt die vraag gesteld inhoud en anderen zijn door experts al afbesteld…

De horizon Verbloemt in de rook van de stad De zon Verdwijnt als een kostbare schat Het heelal Rijst op in de nacht Een duizendtal Verlicht de donkerte met al hun pracht De anonimiteit Is zo groot als het kosmische domein De kleinheid Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn De schemering Verfoeit de komst van een nieuwe dag…

ik leg mijn oor te luister op de golven van de zee met hun intrigerende verhalen lokken ze mij moeiteloos mee over het huizenhoge deinen het laag gelegen domein met haar ontelbare schatten waar ik graag onderdeel van wil zijn word ik meegenomen tot verre diepte aan de hand genietend van prachtig koraalrif betoverende kleuren in onderwaterland…

je waterhoent in vliegend vaart en galoppeert over de golven bent verbolgen om de aanval op je altijd weer zo zeer beminde maagd je takt haar nest duikt dieper dan de meesten geeft haar het leven op zijn best ook jij wilt ouder worden als de schalen breken weet jij in jouw domein alles weer op orde…

ik zeg het welgemeend trots en dankbaar ook wat heb ik vol genoten van het samen werken gefocust op de opgave het regelen van beheer eenvoudiger te maken altijd kompas houdend beukte jij de weerstand van de klunzen en ezels in het systeem in verzet dat die regels aanprijst die juist wat is bedoeld weer ondoenlijk maken de warboel…

Dit digitaal domein Dreef mijn denken Tot wat niet waar was Mijn hoop werd gebroken Door de lieve woorden Die ik nimmer hoorde Noch werden zij gesproken Ik vind geen vlucht van De verveling en de vrees Verlaten te worden Het is vast het verleden Dat mij heeft bekrast Mij belemmert en belast En ongemerkt is ingetreden Laat me niet…

Je woont waar je het schrijft, het bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft, met kleiner diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in een tegengesteld contrast, elk detail belooft een nieuw ontwerp, de dichter de last verwerpt in schijn, verscherpt z’n buitengrens in de diaspora van z’n domein.…

Gedachten Tot zwijgen gebracht Door andermans Openlijke hoon en chagrijn Over ieders bestaan In diens eigen domein Oordelen heimelijk vermomd Als veroordelen Niemand wordt meer zo Als hij eigenlijk graag Zou willen zijn Inspiratie: Daniel Lohues, As iederien nou zo was zoas wij mussen wezen - (c)…

Iedere avond als het schemert Staat hij helemaal alleen Aan de kant van zijn domein Te wachten op één been Ik twijfel altijd na een tijdje Of hij nog wel leeft En weet het pas echt zeker Als hij Vis te pakken heeft Tegen schemerdonker vliegt hij op Zijn kunstje weer gedaan Met opgeheven hoofd kan Reiger In ’t Nest te ruste gaan…

in mijn huisje lag een kluisje groot maar toch weer klein in mijn huisje lag een kleisje nu gestolen uit mijn domein zo ging het ook met mijn hartje eerst van steen tot die jongen kwam en vroeg,, hey meis , waar ga je heen? mijn antwoord was snel natuurlijk erg verrast een jongen praat tegen me jij bent mijn eregast…

Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven bij de grenzen die je hebt gesteld.…

uitstekende staat dat wij meteen eigenden met namen trokken ons plan zetten alle stempels in een persoonlijk perspectief maar met warmte en liefde de omgeving delen deden we niet het was ons gebied met alles hebben en houden gingen wij een leven opbouwen niemand leerde ons het geluk van zijn in dat geschapen paradijselijk domein…

Ik verlang naar de kille nacht om het domein van mijn geest te overvallen met slaperige kracht terwijl hij het ergste vreest Rillingen veroorzaken in mijn ziel golven van spanning en angst donkere silhouetten zijn steriel wachtend op hun eigen vangst Het is opmerkelijk en triest tegelijk de prachtige reis naar een zwart gat maar de dromen…

Hij kijkt haar met droeve ogen aan zijn hart zit even in een hoek het is weer tijd om te gaan het vliegt om dat uurtje bezoek Hij straks weer terug in zijn cel zijn domein van angst en vrees geen kleuren alles is naturel een ontmoedigende levensrace Toen alles nog het leven zelf was met het gezin leuke dingen doen nu elkaar aanrakend achter…

daar lag Klein Zwitserland over 't witte bruggetje de duinen in naar het zomers domein 'ons paradijs op aarde' waar geluk nestelde in een duinpan...…

Je bent niet de mooiste bloem van verlangen jouw meeldraden verdwalen langzaam in verliezen of worden trager in beweging weemoedig, de zoektocht moe maar jouw ziel is als een lentetuin op het eiland van verwelken iedere zonde verwerk je in het verloren domein van dromen je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren…

het beschrijft, een bos kan niet lichter zijn, je stelt je in op dingen, die je drijft met groter diafragma vast, haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in elk tegengesteld contrast, ieder detail wordt in kritiek getoetst, wisselend ontwerp die dichters last verscherpt in schijn en verwerpt de buitengrens, in de diaspora van het domein…

Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig het tafelbestek te reinigen... Straks gaat iemand Jezus verraden.…

Haal je ijzers maar uit het vet Lang nadien flonkert nu wellicht iets In ogen na op een vervreemd domein Heeft deze dag gelag betaald licht ontmoet Nu alles taalt, ware kleur verlicht zonder plicht.…

Er komt mistige kou van de wand waar hun werend domein is, waar zij ongenaakbaar, met zwijgend gezag, mij doen weten dat ik níets weet. -------------------------------- uit: 'De Adelaarsvarens', 1988.…