10518 resultaten.
- Witte stille vlinder -
hartenkreet
3.0 met 40 stemmen 1.775 De vallei van de hemel opent aarzelend
langzaam haar hemelsluizen
valt als duisternis over laatste dagen,
onder wat gedruppel stapt men
het wijde open veld in
waar ieder zijn eigen universum herbergt.
Vreedvol betrekt de klare hemel,
heerlijke patinagouden wolken drijven
aandachtig feestelijk traag.…
warm gestreeld
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 wanneer de langgerekte
reeds herfstig
uitziende velden
zich plots
in een laatste bloei
zo mooi ontplooien
kan ik niet anders
dan me overgeven
aan het gele
dat me zo
intens omgeeft
ik me warm
weet gestreeld…
In alle rust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 519 zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril
de zinnen die ik zoeven nog zei
mag ik nu langzaam vergeten
kijkend in de spiegel wrijf ik de rol
voor de allerlaatste keer
van mijn gezicht
ik ben uitgespeeld…
't Verdwaalde lam.
poëzie
2.0 met 3 stemmen 211 En haastig liep hij weer terug,
En riep en floot en keek
Dan links, dan rechts in veld en wei,
Langs waterplas en beek,
En toen hij bij het bosje kwam
Vernam hij 't blaten van het lam.
‘Och zit je’ - zei de goede man -
‘Hier in de doornen vast?’…
In de winter.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 336 Krassende raven
Vliegen in 't ronde,
Bol van de kou;
Nevel en mistdamp
Hullen de velden
Weder in rouw.
Dan vaart de windvlaag
Woest door de takken,
Wild door het hout,
En wat te dor is,
Breekt hij al krakend
Af in het woud.…
hardlopen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 2.749 grenzen blijven achter
het veld ligt open
je ademt ruimte
elke stap geeft tijd
om verder te lopen
dan je eigen horizon…
Vonkende God, of geest van Godes naaste neven
poëzie
3.0 met 9 stemmen 4.054 Sonnet
Vonkende God, of geest van Godes naaste neven
Die hart aan hart met vuur gezuiverd innelijft,
Waarin uw gouden grift gloeiende wetten schrijft,
Daar niemands wil af schrikt, of tegens denkt te streven;
Onttern mijn borst en bid de voedster van mijn leven,
Die met een zoete wind mijn teedre zinnen drijft,
Zo lang tot op mijn hart haar…
Als
hartenkreet
3.0 met 42 stemmen 5.024 Als ik op een dag een deur open doe
en zonneschijn komt mij tegemoet
onder een hemelsblauwe lucht
zie ik een oneindig groen veld
overkapt met een regenboog
met al mijn dierbaren daar onder
zou ik er nu doorheen stappen…
over velden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 589 ik ga over glanzende glooiende velden
langs bloemen, bomen en blaren
waar geurende rozen ruiken
en strelende struiken stuiven
adem de zachte zwoele zucht
die mijn lijf laat leven
en vrijelijk vult vol vreugde
om mij met het waarachtige
wezen te verweven
ik zie een zuiverende zwevende zon
waaronder vriendelijke vogels vliegen
en leeuwen…
velden
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 298 eens was de wereld wijd
waren velden vol ruisend graan
groenblauw in de lente
golvend in de avondwind
vergelend graan met bloemen
in blauw paars en wit
wilde kruiden
boeketten van de natuur
ik mis mijn velden
de schitterende eenvoud
van margrieten en korenbloemen
met daarboven de ondergaande zon…
In het veld
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.028 Ziet u niet, hoe op dit veld
alle bloemen lijken
op een plagiaat van mij!?…
Veld
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 117 hij overzag het veld
vanaf zijn schimmel
zag niets van belang
voor een gezonde man
twee mannen
samen
tja
twee vrouwen
komt voor
zijn vraag was
welke man hoort
bij welke vrouw
of andersom
maar dat bleef onbekend
hij was slechts de eenzame ruiter
op zijn paard van fatsoen
hinkend naar
naar de einder
van een doodsaai leven…
Veld.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 119 Je trekt ons aan en zuigt ons vast. Je kleeft zwaar
aan onze botten. Loopgraven doorkruisen je
als waterlopen. Niemand schouwt ze, niemand ruimt.
Hier wonen we vier jaar te lang met tegenzin.
We malen niet meer. Wat we moeizaam wonnen,
ploegen we nu tot braakland om. Je schuurt en schurft
ons lijf. We kunnen niet wennen. We willen niet…
Veld
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.319 Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor
een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin
groeit buiten jezelf om de geurherinnering van
pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de bal, zie je hem
haarscherp voor je, tot op de stiksels van je lederen
schedel.…
wakker
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 onschuldig
wakker worden
met
het argeloze open
gemoed van een kind
je hart klopt en
spreekt vanzelf nu
als
warme voeten
de koude vloer raken
ruimen magische
minuten het veld…
En de geur van groene zeep
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Huis van grote eenzaamheid
Vol met kinderen met een vlekje
Ver weggestopt in de bossen
Van de onbewoonde buitenwereld
Daar leerde ik kennen
Het kind dat ik ten diepste was,
Dat zichzelf alleen nog terugvond
In de geur van groene zeep
Waarmee dagelijks de washokken
En de douches werden gereinigd
En die elke dag opnieuw
De zweem…
[ Ik ben oud, ik drink ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 33 Ik ben oud, ik drink
wijn van een naamloos veldje –
om ooit heen te gaan.…
Het Nieuwe Land
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 153 Wat hier aan het oog
is blootgesteld,
is ordentelijk geschikt,
veld na veld.
Metrisch rechtlijnig,
gelijk plaatsbepaling,
kruisen eindeloze rijen
zonder dwaling
smetteloze lijnen,
om ginder in ijle ielheid
naadloos te verfijnen.
De open horizon
ademt een blauwe bries.
De wijde omtrek
zegt los te laten zonder verlies.…
de bloem
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 118 een bloem
in het veld
ze lacht naar me
jij bent die bloem
een bloem met
gesloten bladeren
aantrekkelijk kroonblad
ga open
een bloem van
blauwe ogen en
de sproeten op je huid,
mooie borsten
de bloem opent
toont zichzelf
ik denk er aan als
ik naar je kijk
de gesloten bloem
jij bent die bloem
aantrekkelijk kroonblad
ga open…
Laat mij maar struinen door de velden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 98 Laat mij maar struinen door de velden
en dwalen door het dichte bos.
Waar tere anemonen stralen,
wit als sterren op het mos.
De beek die in zijn bedding klatert
laaft me als ik dorstig ben.
Voert me mee naar vreemde plekken
die ik alleen uit verhalen ken.…
Poëtisch gezien
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 6.319 stralend rust
op de blad’ren die van knop nu scheuren
aan de waterkant, in dromen gesust
terwijl ze stil het spiegelzicht keuren
hangen de wilgen twijgend te treuren
zich van hun eigen schoonheid onbewust
in ‘t groene boord van het weidemeer
zit ‘n eendenma zwanger te broeden
op haar kroost dat in d’r verenbed ligt
Als ik door de rijpe velden…
Op de velden van vergetelheid
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 665 Op de velden van vergetelheid
is geen goed of fout
is geen licht of donker
Op de velden van vergetelheid
waait geen wind
en valt geen regen
Op de velden van vergetelheid
zijn er geen herinneringen
zijn er geen dromen
Op de velden van vergetelheid
ben alleen ik
een schim van wat er ooit is geweest
Op de velden van vergetelheid
heb…
Met de kennis en kracht van hemelmacht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 127 het lichaam losgemaakt
van haar innerlijke bron vormt zich
naar de regels van het grote monster
de angst met de lucifer ogen
niet wetende
dat hij ons wil vermorzelen
onder het gewicht
van zijn scheve tanden en riekende
mond
vlucht ik naar de lavendelvelden
met de kennis en
kracht van hemelmacht
ver weg van het kunstmatige…
Computer
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 239 Dit is een leeg veld
het vraagt om gevuld te worden
het corrigeert me
als ik een woord verkeerd heb gespeld
daar was voorheen de meester of juffrouw voor
maar die zijn er nu samen vandoor.…
EEN VREEMDE PASSAGIER
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 142 Er steeg een vreemde passagier
aan boord van vlucht MH -17
zonder ticket en niet ingecheckt
door niemand gezien of gehoord
maar vermomd als de dood
had hij zijn eigen plaats voorzien
afspraak in de Okraïnese velden
zou hij de moordende raket melden
de slag was catastrofaal
alle inzittenden vonden de dood
zijn spel werd sluw gespeeld
een…
windpaden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 wind woelt door het gras
een zeis die lucht snijdt
door hardgroen tapijt
breed omgeslagen
op zware klei
nat en breed een hark
met wilde steel beweegt
naar de vesting van de dijk
doof in rust voor de halmenkust
waar bovenaan hekken als
verwaaide stutten staan
een wijde rok die traag
schokt om het lijf
ruw als een windvlaag
in het veld…
Open
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 947 Zelden heb ik open
voor een mens
zo open
als voor jou gestaan...…
open
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 456 mijn gevoelens ontbloot
kwetsbaar opengesteld
meteen gestorven een vroege dood
na wat jij me had verteld
toch nog steeds geen spijt
het is goed zoals het is
ik moest het gewoon even kwijt
het moest uit die gevangenis
opgekropt, weggestopt
deed het te veel pijn
nu opengelegd, niet meer verstopt
lijkt het minder te zijn…
Openbaar vervoer
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 562 Langs de tramlijn
van mijn begeerte
zie ik haar staan
bij elke halte
met open glimlach
en armen
staat zij daar
vol engelengeduld en liefde
slechts twee haltes
zal ik plagerig
aan mij
voorbij laten gaan
om dan alsnog
heerlijk achterop
haar fiets
te gaan zitten…
open
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 een korrel zand
schuift traag
over het duin
een zuchtje lucht
perst zich
door een kier
een straaltje licht
vindt de weg
naar buiten
alles blijft
open niets wordt
gedicht…