Alle inzendingen over Pelgrims

In een droom zie ik de blik in je ogen flonkering en diepe schaduw mijn adem stokt ik sta genageld aan de grond de pelgrim in mijn ziel zoekt onbeholpen over spoorbanen in straten vol verkeer naar de afdrukken van jouw voetstappen handen knopen de afwezigheid los stof dwarrelt als sterren naar beneden ik tel…

God heeft mijn diepste wezen geraakt Ik voel mij een pelgrim op zoek naar het oneindige een innerlijke kracht die ooit het heelal in beweging bracht. Nu nog onderhoud God de schepping en maakt iedere dag sprankelend nieuw voor hen die zich geborgen voelen in de stilte van het heelal. O! ELENA... mijn GELIEFDE...…

Zegeningen Uw zegeningen, kunt u nu ook kopen. Vroeger gratis voorzien van onze God. Wilt u een zegen, doe gerust een bod. Pas op voor nep en ga er niet in lopen Blijf toch maar liever bij de zegen van Hier Boven. `t Is helemaal voor niets, je moet alleen geloven.…

wijken “hoop is uitgestelde teleurstelling” minstens twaalf jonge mensen misschien dertien verlaten de trein ik stap in in de lege coupé is hun warme aanwezigheid nog voelbaar onschuldig-blije stemmen galmen nog na ik dompel me in dit bad van hoop precies wat ik nodig heb op dit godverlaten moment de hoop die van mensen pelgrims…

Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon, Dat naar echo-lichte woon Onder jeugd-en-liefdes teken Blijde pelgrims nooit ontbreken Tot de tol van zingens loon,- Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon!…

beharing z’n wetenschap te ontplooien straffeloos ronddrijven langs de kantlijn van de evenaar geen soort vertrappen onder beide polen van de zon haar leegten te verwarmen spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘ gemaakt in de scheertijd van de maan om nieuwe merktekens te plaatsen voor het seizoen herboren wordt wij, als merkwaardige pelgrims…

niet is moeras dat leeft in mist dat heet geen ras en vergeet de list het bolwerk verlegt rare gave iedereen terecht lam van de agaven in een maatschappij kleuren in de pot strijken ligt mij wie en wat is eigenlijk zot de pelgrim en kalk leuren samengesteld de tijd droogt op geld geteld hoe is het mop?…

Misschien zijn wij mensen toch wel veel meer pelgrim dan we denken. Op het spoor van een onzegbaar geheim komt de stilte bij je naar binnen. Op zo’n moment weet je dat er wel duizenden soorten stiltes bestaan. Maar deze stilte heeft je ... lief!…

Ik ben de pelgrim van de nieuwe morgen.…

Pelgrim, door de dorre zanden, Van dees rampwoestijn! Laat de dorst uw keel verbranden, Doet de tocht u pijn,- Eéns wordt al uw leed gesust, Elders rust. Ja, het leven is doorweven, Met veel smart en rouw; Maar Gods woord is ons verbleven, En Gods woord is trouw; Worde ook 's levenslamp geblust, Elders rust.…

bocht nog naar een uit de kluiten gewassen fallus gezocht doch hij was daar alleen destijds op een voettocht uitgelegd vlakbij Santiago de Compostella jammer genoeg geen standbeeld in erectie dat in volle glorie laat zien hoe trots er naar de hemel wordt gewezen uit dank vol van liefde en lust na de schepping hier wasten schijnheilige pelgrims…

Iedere pelgrim van de Camino kent de Wet van Sint Willibrordus zonder geloofsbrieven trekt de mens aan het kortste end De heilige uit brits Northumbrien priester gewijd in Iers Rathmelsigi haalde voor zijn protectie hier door Pepijn van Herstal tegen de heidense friezen in Rome zijn geloofsbrieven Om de religieuze heiligdommen van die…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…

kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt sereen op als een psalm uit de keel van een koorknaap terwijl de golfslag van jouw buik vertraagt het ademt een indringende geur die de walm van het offerlam het zweet van de pelgrim…

bestaan, nu zingt ons hart een nieuw lied voor de Heer, de toekomst heeft een nieuw gezicht, vreugde kent nu geen einde meer, wij groeten blij het morgenlicht, de dreiging van de dood is afgewend, het kruis is ons een levensboom, het open graf een monument, vervulling van een levensdroom, de horizon baadt in het stralend licht, de pelgrims…

tussen loze duinen welt het water door moeder aarde voor het laatst gekust nog helder, van geen zorg en kwaad bewust een kalme stroom -timide, geen geklater- vervolgt zijn weg langs dromerige straten een pelgrim op zijn doelgerichte reis na Zorgvliet en een vredig oud paleis besluit hij om het daglicht te verlaten z'n diepe dal is nu volkomen…

Zijn ’t pelgrims, in gesloten pij, Van uit het Oost gekomen, Die wachten staan, nu het daggetij Tot bidden roept de vromen? Ik weet het niet, aandachtig wil Ik mijmrend blijven kijken Naar ’t sneeuwgezicht en voelen stil De droom er van, de rijke.…

Of moeten mensen altijd lijden, is 't leven echt een kruisweg dan en zullen steeds de armste mensen de eerste pelgrims zijn ervan? Ik weet me nu geen woorden vinden, geen troost, geen uitleg, ook geen lied; maar weet dat ergens diep verborgen er toch een wonder is geschied.…

Die gevel-toppen gunt uw zachte schijnen, Die eeuwig weer in ons te wekken lust, Der schoonheid pelgrims, de eeuwige trekkens-lust, Zon-stralen, gij, 't zij, waar in de woestijnen Of land-, of zeeë-vlakten en eindloos deinen, Uw rustloos licht op lege leegten rust, 't Zij gij de heilige kracht of 't teder kwijnen Van uwer liefste kinderen…

Eindeloos lijken we verder te gaan voorzichtig tastend en later overmoedig als pelgrims op weg naar weer een nieuwe maan kil en koeltjes zoekend naar een warmbloedig bestaan in de striemde regens van verdriet met vage vergezichten in het verschiet Achter de kale trede een steile klim naar een wijde blik achter de horizonnen waar geleden…

huid een spandoek van verzet want liefde was geen lust, zei je geen lijfelijk libretto van uitslaand, uitheems vuur liefde was sudoku met zijn twee op de bank bij regenweer maar waarom dan,liefste lijkt je lichaam op een katern met woonideeën staat het te huur in de koopjeskrant heb je dan geen kamer voor ongenode gasten of voor de pelgrim…

peinzend naar de verte een wachter op een aarden wal bejaard en weer in nieuwe tooi met aan zijn voet een bloemenpracht als eerbetoon aan zoveel majesteit geen vogel laat zijn stem nog horen ik fluit mijn hond die achterblijft er gaat een rilling door het water: een snoek paait in de waterwortels en aan de overkant bevriest het beeld in pelgrim…

Als dat wil zeggen indien in Keulen en Aken opeens naamloze generaties in de anonimiteit verdwenen gelederen binnen hun muren zouden rijzen uit hun moeras Als en indien evenzeer onverhoopt de weg tussen Keulen en Parijs dat wil zeggen het zanderige pad naar Kom post Stella plots in het niets oplost Als dat wil zeggen als ware de pelgrims…

het maakt niet hoeveel we schreien, met de data en vernuft, een laagje vernis tranen verzachten niet de dorstige tijd grootste gilde uit een levende geschiedenis geverfd door en uit de welling van een traan met de afmeting van een oceaan, dichtbij binnen handbereik bij ons vandaan, ironie van een pelgrim die z’n plek onderzoekt, de ziel…

het maakt niet hoeveel we rouwen, met zoveel data en vernuft als laagje verveeld vernis, niet alles camoufleert de verschraalde tijd, die ons de les laat lezen uit de geschreven geschiedenis, geoogst en getroost door menselijke tranen met de afmetingen van alle oceanen, lijkt het dichtbij steeds verder van ons af te staan, de ironie van pelgrim…

, zo'n zotternij Met naderhand een braspartij O nee, jij lieveling van mij Bas Westerling werd Zuiderling Een geestelijke reiniging Die neerkwam op ontregeling Van libidobevrediging En schuld- en boeteprediking Na 't bruisend carnavalgeswing Zie hoe hij als een zonderling Al zondigend door 't leven ging Hij voelde zich geen pelgrim…

De pelgrim, die hier 't matte lijf, Gebogen op de wilgenstaf, En zat van 's werelds laf bedrijf, Verpoosde op 't vochtig zoden graf, Die pelgrim, 't levens walgens moe, Ging naar de markt en kocht een koe.…

reinigen zij hun lichaam en zuiveren zij hun ziel want Allah is hun God en als de moezzin vanaf de minaret hen oproept tot gebed werpen zij zich ter aarde zoals alle gelovigen om hun soera’s te zeggen hun lichamen wijzend naar de heilige plaats waar zij zich in naam van Allah verenigd vinden in zijn geest éénmaal in hun leven zullen zij pelgrim…

Tranen van passanten noem ze pelgrims op waarde te schatten, van dieren te houden ook mijn soms ook tanende kracht te vertrouwen. Vraag mij niet om oplossingen voor al dat leed dat oorlog heet, ik ben slechts kind en maak nog taalfouten. Struikel ook nog met regelmaat als het even moeilijk met mijn eigenzinnige mobiliteit gaat.…

Ik liep die heuvel op in de regen zoals iedereen daar deed die dag, als een pelgrim, naar dat kerkje waar zich het oudste orgel bevond. Eenmaal binnen liep ik zomaar wat, in een bank zat iemand die bad Ineens hoorde ik hemelse klanken, zocht en stuitte tegen een video ging zitten, 't was bekends maar...…