Alle inzendingen over Plagen

Die mijn ogen nooit Met rust laat, Het donker verdrijven wil Terwijl mijn bovenkamer Schreeuwt om rust, Om donker dat alle plagen In de tijd voor eeuwig toedekt, Vloek van blauw licht Dat mij nooit meer slapen laat, Nooit meer, nooit meer slapen…

Als bonus na die wekenlange regen Gaat nu een plaag van net ontloken muggen Op weg naar blote schouders, benen, ruggen In grote wolken komen we ze tegen Tenzij we merken over een paar weken Dat de horde onderweg is blijven steken…

Waarvoor is dat nou nodig, is mijn vraag ‘Corona’ schalt en vunst steeds door de ether Één zender voor het virusnieuws is beter Want nu groeit dit woord zelf óók uit tot plaag Gelukkig ben je dáárvan zo genezen: Zet fijn muziek op of ga boeken lezen…

Partij voor Dieren wil geen “boter bij de vis” Het moet eens stoppen met het beestjes plagen Die schepsels moeten al zoveel verdragen Beseft men wel hoe wreed zo’n spreekwoord is In hete boter smoren is niet fijn Een vis moet zwemmen...'t liefst in witte wijn…

Wij ratten leven zoals mensen leven. Mensen behandelen ons als ongedierte. Maken jullie ons daarom liever dood? Leven is voor mensen één groot feest. Mensen overleven als verwende dieren. Wij leven van kruimels en van resten. Wij hebben minder status dan een beest. Sterven doen alle dieren, klein of groot. Straks gaan we allemaal als ratten…

Dat wordt een plaag, ik zie de bui al hangen. Geen kat die ooit zo’n turbomuis kan vangen.…

Op Landbouw komen extra ambtenaren Omdat Marianne steeds weer vragen stelt Zoiets kost, naar verluidt, enorm veel geld “Das bij de beesten af”, hoort men verklaren We moeten die partij dat plagen gunnen Omdat de dieren zelf niks vragen kunnen…

Over de huid die je hart beschermt kriebel ik met mijn leven erop los eigenlijk is het hart niet voor plagen bestemd maar uiteindelijk was ik toch de klos. De zon schijnt de lach van binnen uit al dat bloeit en groeit in mijn natuur zorg ik dat alles netjes sluit oh wat heerlijk, wat voelt dit puur.…

Straks kan ik een-twee-drie het haasje zijn Volgens dat enge draaiboek in Den Haag Dus s.v.p. géén nieuwe Covid-plaag De code smaakt ook niet als klare wijn: Betalen oudjes niet de hoogste prijs? Zeg daarom eerlijk: Code Zilvergrijs…

Gans Limburg staat in rep en roer door de Q- koorts die zich als een lopend vuur verspreidt -verwekt door een bacterie die zich schuil houdt in een geit- ligt de ziekte nu overal op de loer De vreemde plaag krijg je echter niet tot bedaren Door de kool en de geit te willen sparen…

dronken van je geuren lurk ik met mijn lippen aan de zuurstof van je lijf de vuurstof van je zenen mijn longen zwemmen in jouw heerlijke zee de kieuwen die je buik plooien naar mijn kust samen brandende adem verwoest al wat was we plagen de golven in wild deinende roes tot puurstof ons zwelt…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten?…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten?…

Ik vroeg me af waar voor mij nog ergens ver misschien voorbij de vloek der zeven plagen een onontgonnen akker, een paard, een ploeg, een schuur met verse zaden stil en ongerept in de frêle ochtendzon te wachten lagen Enkel voor in geval ik dit hoofdstuk van mijn leven werkelijk afsluiten kon.…

nog zie ik pa de koe handmatig melken en mezelf met een bladertakje de muggen weg jagen het lijken nu misschien wel romantische dagen die zoals alle oude tijden ooit verwelken ook toen al wist het milieu ons net als nu te plagen en is het melken nog steeds een heel gedoe…

ik wil dat de zon gaat schijnen maar zij breekt haar stralen tot een zielig kwijnen verlang naar een strelend plagen door de wind die als warmtedrager met verrassend koude vlaagjes een frisse balans hervindt geef mij maar de zomer met stukjes prille lentebloei groei die nog seizoenen mee gaat en ons volle oogsten laat…

in mijn late zomer, vergeet ik de herfst, denk ik nog niet aan de winter en spelen gevoelens van lente de warme wind door mijn haren een verdwaalde mug die me komt plagen maar ik loop niet te klagen ik geniet van ieder moment en laat me gewillig steken bloederige taferelen in mijn late zomer geniet ik van het leven…

Het is een onderkruipsel, echt een plaag, die zich in de hoogste toppen bevindt, met zijn haren wapperend in de wind, iemand op de huid zitten doet ie graag. Ik haat hem zo dat mijn handen jeuken, krijg er de kriebels van, wil hem vangen, zodanig dat ik brand van verlangen, om nu eens flink op hem in te beuken.…

Gevoelens in mijn maag Gedachten in mijn hoofd Beiden zijn een plaag Ik heb het nooit geloofd Mijn leven is een farce Een schijnvertoning Een toneelstuk De hoofdrol is helaas van mij De meeste zinnen De minste inspraak En altijd maar de hardste kaak Ik ben het zat Ik wil niet meer Heb genoeg van al die klappen Laat me nou toch…

heb het bos ontsloten bomen en struiken zichtbaar gemaakt het wild heeft een bosrand de vennen verwaterd pas later plag ik de hei kan ik jou blij ontvangen weet jouw verlangen als koningin van het woud een landhuis van hout dit beschermd gezicht wil ik jou gaarne geven om er samen voor altijd te leven…

ik sla mijn staf op rotsen die zich splitsen het water borrelt niet en naar de bronnen blijft het gissen ben geen mozes die de zee in tweeën deelt maar ken de plagen waarmee de mensheid zich verveelt ook geen profeet hoewel ze aan mijn woorden hangen ik raak alleen het diepste bange uniciteit zit enkel in je eigen geest…

Meer landinwaarts, zelfs tot in Leiden, zou men die plaag ook graag bestrijden, maar evenmin kan men daar veel, ook daar krijgt men het meeuwendeel. Dus is van Walcheren tot Lemmer behoefte aan een meeuwentemmer.…

blaast ’s een eeuw en weg is de plaag. Gaia vindt vast een ander pleziertje.…

De achtervolging blijft plagen, Elke vluchtpoging is tevergeefs Onmacht tot afschakelen, Destructief voor de dikste muur Onrust knaagt zijn weg, Sluipende onzekerheid Angst regeert … Angst voor teleurstelling, Falen, mislukking Angst voor verlies van eigenwaarde, Afkeuring, schaamte Angst voor leegte, Eenzaamheid, verdriet…

Daar liep een dichtje in mijn gebed, en 'k wilde 't aan de kant gezet, maar, niet te doen, het wilde en 't zou mij plagen, als ik bidden wou! En nu is mijn gebed gedaan, en 't dichtje is 'k weet niet waar gegaan: vergeefs gezocht, vergeefs, o wee, 'k en vinde noch rijm noch dichtje meer!…

Ik wil je niet plagen maar je hebt een tegenpool. Is er een dans waar kleuren ontspringen? Ik weet het niet, dit vele roeren zat. Nu slechts op zoek naar wat heerlijk zwart.…

Dat ik weer lyrisch ben en haar graag plagen mag, het roze dat aarzelend verschijnt op haar blanke wangen vertedert en verdappert. zij.. houdt van fietsen en aftasten en kent Proust noch Spinvis wat onvergeeflijk zou zijn zonder blos en wulpse bles.…

Het is geen plaag, meer verandering van actie een statisch voortgaan in bewegende belangstelling het goede gevoel, te zijn, niet meer te moeten maar des te meer te mogen.…

Soms maakt een lach mijn dag, stelen ogen mijn nacht, soms reikt mijn stem tot over de horizon wanneer, met stomheid geslagen, mijn hart het kloppen overwon, het zachte, lieve plagen... Mijn dag gemaakt, mijn nacht gestolen, zie ik terug op jou, jij, heel veel malen jij, in druppels ochtenddauw...…

je loopt me voor mijn hand in de jouwe sensueel de trap op waarbij je halverwege inhoudt en stilte zoekt in mijn ogen neen spanning overheerst gezonde spanning waarbij onze handen rusteloos in elkaar spelen visueel ook tastend verkennen stof heeft nu geen nut meer plagen ontsluiten heerlijk zacht je huid verwent me…