Alle inzendingen over Poëzie

Afgelopen zomer dronk ik sangria met Heather koel en boordevol vruchten omdat we een weekje Madrid deden en we niet alsmaar konden bomen over de hoe's en waarom's van onze lievelingsdichters in het Parque del Retiro hebben we op een bank de poëzie van Federico García Lorca geanalyseerd (ondertussen bestudeerde ik haar ronde vormen…

(voor Miriam Mandel) Op 13 februari 1982 hield je de poëzie voor gesloten en blikte je eenzaam in de duisternis van de grote slaap, het verre niets, waar misschien nog iets te leven valt. Een ex-man en twee lieve kinderen in het ongewisse latend, want achter de dikke muren was je onhoorbaar en tastte de dood je alsmaar meer aan.…

Met woorden die in suikerwater lijken opgelost en van de zorg door het bejaardentehuis verlost, worden wij telkens door een natte poëzie bui belaagd.…

Als vroege ademtochten komen zij uit ochtendnevel toegeslopen: De schapen van hem die iedere avond zijn poëzie en dagboekbladen verbrandt in het kookvuur voor zijn koffie, in steeds een vers te grazen dal. Immers: alles slaapt.…

Ik schreef daarginds geen poëzie maar Siberische ganzen Op doortocht neergestreken in het grachtenwater. En deze pen beluisterde de zonnewijzer Die de eenden wees op brood onder de brug. Ik ben van Missenburg geweest.…

dit is de bieb, waar vele boeken wonen dikke, dunne, bijzondere en gewone hier kun je lezen, schrijven en poëzie bedrijven je slijpt de teksten, boetseert de woorden gekleurde fantasie in verrassende akkoorden nooit zijn de boeken lui of moe én je mag altijd naar ze toe je droomt hier weg tussen ontelbare zinnen die je vertellen over strijden…

diepe zinnen het genezende brood uit de hemelschoot toegerust met een lied: een scheut de loot uit de tronk van Isaï opgestaan uit de dood Uw enig Heilige kerk buigt voor het werk van de Heer in Hoogheid en in Majesteit groot O warme moederbron van innerlijke zon leid u mijn hand, kom met Uw Geest terwijl ik schrijf en zing van hemelse poëzie…

Die voor U staat, behoort tot de elite De ring en de arena zijn ons huis De ringen van Olympus staan symbool Voor alle mooie mensen op dees’ aard Of je een baardje hebt of hebt gebaard We hebben power en we hebben soul De olie op het lijf weerkaatst de zon Vandaag staat er weer heel wat op het spel De vlam die flakkert, fluistert poëzie…

De vlam die flakkert, fluistert poëzie jouw naam het zachtst gesproken, ’t vaakst gehoord, godinnen barstten haast van jaloezie, Apollo, Zeus, door j’ heerlijkheid bekoord Zij trachtten jou al eerder op te halen, als vrome Ikaros viel jij ter aarde, waar zij je van je dartelheid bestalen, bescheiden restte jou het lot t’ aanvaarden ...…

Lyriek op maat In kort en lang Zat dynamiek Poëet, van huis Uit bioloog, Zag waartoe dicht kunst hem bewoog Een woord ontbood Zich, klank verwoord Je hebt veel Snaren aangeboord Je filomuze Filomijn Werd filomuzi- kaal kwatrijn Je wilde vroeger Dichter zijn Een filosoof Die dicht op rijm Je muze was Filosofie Je poëzie…

Veel mooie dichtregels heb ik aan jou gewijd, poëzie voor jou vloeide uit mijn pen als bloemen, daarbij heeft de muze altijd mijn hand geleid. Maar jouw omhelzingen werden steeds weker. Je zei ‘ik weet niet hoe ik dit moet benoemen’, het was einde verhaal, dat weet ik nu heel zeker.…

spreidt knoesten in het eeuwenoude hout om hun verhalen bloot te leggen luistert minzaam naar het vele klatergoud genereert dimensies die raken aan eeuwigheid verbindt werelden met emoties uit een reeds lang verleden en al voltooide tijd jij geeft ons met een joyeus gebaar een werkelijkheid die nog in schepping is waarin het gedicht als poëzie…

portretten in dageraad robijn we laten het wijnglas zinken heffen het hoog boven het nieuwsblad en de televisiebeelden strompelen minnen dansen de absurde wereld uit schietende kanonnenschimmen uit - o ja - voeg de minnaars samen - o ja - lichamen samen geuren als gras fijn besnaarde oren omringd door muzikanten laat het meisje glimlachend poëzie…

onverschilligheid, hun huis ontnemen als een zuiver woord wordt weggezet, wankelen de benen van de eeuwenoude schouders die ons dragen vol verbeeldingskracht, spraken onze reisgenoten op de grote en de kleine wegen, soms in 't open veld blijvend op hun hoede, sterrenpracht bij nacht, tot het ochtend gloren zonder rusten of verpozen is de poëzie…

Met alle lichamelijke beperkingen lijkt relativerende en autobiografische poëzie voor een man zoals Claus, het wondermiddel. Wat mij betreft mag hij Elisabeth in dit opzicht overtreffen en in die zin een gedegen concurrent worden van Eddy van Vliet.…

zonder te ontmoeten Letters weigerden het verdriet uit het verleden Schriftloos omklemden ze mijn vergeten leven Maar toen kwam jij Aan de rand van mijn stilte Leven en dood tikten tegen mijn raam Jij gaf weer betekenis aan mijn naam Jij veranderde duister in licht Ik weende weer om woorden in een gedicht Jij verzachtte mijn wonden met poëzie…

Wij zullen openen een rusthuis voor uitgebluste dichters wij zullen zorgen voor: trijpen pantoffels lauwe radiatorbuizen en elke zaterdag een glaasje wijn Men zal van ons niet kunnen zeggen dat wij de poëzie een onverschillig hart betoonden Wij zullen eens per maand de oude dichters tracteren op wat gaande is: moord & doodslag en…

zang en poëzie festijn met uitreiking der tulpen op mokums zoutkeetsplein dames diep in de magnolia heren van het klaproosblad in de olie op hun dichterspad terug weer in hun schulpen alleen ging schutter nummer één van Circus Variété Amour Fou goed voor gulden schot met clou ongericht zonder bij te vijlen liefde gaat publiek in pijlen…

poëzie is een dans van woorden rond een vuur van verbeelding schrijven uit de maalstroom van het leven het verbloemen van taal bloesems schetsen met een bleke pen en verspilde inkt gebruiken om rozen kwekend tussen wrede netels wraak te nemen op de lege wereld woorden zijn de balsem voor de ziel verstoten in gepleisterde strofen verzen…

zoals het kan zijn tussen twee mensen pastelbroos dan schreef ik woorden, vingertikkend licht als heildronk, wensdroom in een witte eindigheid het waden waardig door fluisterlingen; een liefdessaga in deze gorgel des levens kreeg ik zulke verzen, glinsterend en om nader te beleven dan zou je de bladeren horen kraken vol ernst en tot poëzie…

verraden tezelfdertijd zo aantrekkelijk, een uitbeelding van de kosmos in het water en de vloed, een pleidooi om poëzie ..een vloed van golven, die de dagen eenzaam telt en in eigen kleur terechtkomt. Hoeveel dagen moet ik nog met inkeer verdragen, het leed een specifiek en creatief spel..…

geef mij geen sneeuwjacht meer dat herinnert aan oude tijden laat poëzie geboren worden "hier en nu" boven het papier van onschuld (nog slaapt het uur, tot de krakeelnacht valt, van eigen woord, woord voor woord) waarin ik mij terug trek in de maand van Maart tederheid zal genezen in het diepe gras aan mijn mond de stilte is mij welbekend…

Blijf aan- gemeerd staan en bedruip jezelf met kunstwijn, zoiets als de glans die je ondergaat in de poëzie.-…

, ik ben een dichter zonder wijn op zoek naar de sleutels van jullie stoffige tuinkelders, op jacht naar druppels troost, rood of wit, of anders forceer ik die deuren, want van poëzie alleen word ik niet dronken.…

in Auvers het korenveld met zwarte kraaien een man in knetterende zon aan ’t zaaien wat laat ik graag mijn ogen langzaam zoomen tot bij de klodders, vlekken, vegen, ze doemen op en dichterbij en terug, de kleuren draaien perzik- en amandelbloesems, hemels laaien in mijn hoofd en buik, handen grijpen, roemen ’t licht, de lucht, ’t is pure poëzie…

maar daarvoor schrijf je niet foei dichter het gaat om schoonheid en niet om ambitie in de poëzie dat is wel zo zeg je maar als ik eerlijk ben zeg ik tegen succes geen neen dus dicht je tegen de klippen op en dromen maar dat je op een dag erin zult staan maar kijk eens naar de lijst van top-100 schrijvers wees verwonderd of staan we op een…

“ De ritmische creatie van schoonheid vertolkt in woorden heet poëzie” W.Shakespeare…

Maar treurig hoeft wat je doet niet te zijn, door je tijd te verbeiden met dingen die je aan het hart gaan, dat kan in Neder- land, meestal, je kunt aan de drank, in een uitkering, en ja, zelfs aan de poëzie gaan! (vluchten kan niet meer, is een bekend lied, ik vind er wel wat in, en waarom eigenlijk, begrijp u nog wat ik bedoel?…

. ------------------------------------ uit: 'Het nut van de poëzie', 2003.…

Weet ik niet, dat het gaar niet meevalt om een onderwerp te kiezen als je teveel ideeën of geen idee hebt, dan is het bikkelen, forceren desnoods, maar meestal loopt dat fout, ik heb me dan ook voorgenomen dat maar niet te doen, en te dromen maar of te lezen andermans poëzie, want dat is ook mooi-…