Alle inzendingen over Queenie neemt een nieuwjaarsduik

Zelfs de tijd heeft haast niemand neemt nog moeite gepraat wordt er niet meer gaat nu alleen via mobiel of pc vrienden zijn vreemden geworden wie niet mee kan komen met de stroom word afgereserveerd ik mis de tijd waar vrienden, vrienden waren soms dreig ik het gevecht tegen de tijd te verliezen maar dan kijk ik naar jou…

Ik ga terug in de tijd wordt jonger elke dag Vergeet van vroeger heb een onbezorgde lach Mijn verstand neemt af de speelsheid komt terug Herinneringen vervagen voorgoed achter de rug Mijn huid is strakker ik wordt steeds kleiner Speel zowat de hele dag het leven is veel fijner Straks ben ik een peuter eindig als een eicel + zaad…

wanneer blad het oude uur filtert dalen gedachten langzaam af in droomgangen waar tijd niet bestaat en elk perspectief golft op de zachte thermiek van wisselende symbolen de zon mediteert op verdwijning en de stad luistert naar echo's van afkalvende dag en het oog vindt sluimerend het zenit op een windstille plaats losjes neemt…

Het Kabinet is nog niet gevallen of het CDA neemt afstand van onder andere het boerkaverbod en het verbod op de dubbele nationaliteit. Plannen, die daarvoor nog met verve werden verdedigd. We moesten al die tijd eraan geloven, 't Was zuchten onder 't juk der PVV, We moesten met hun dolle plannen mee, Alsof ze je van al je eer beroven.…

waarop de gevederde zijn lange hals om haar verlangen windt de snavel neervlijt in de welving van haar borsten haar naaktheid toedekt met zijn verentooi wéét zij zijn vermomming zij laat de vogel en wiegt het kind verjaagt de onrust uit zijn ziel haar buik wordt verlangen maar zij wacht tot de man in de vogel ontwaakt die haar neemt…

in de onderwereld neemt Thanatos afscheid van zijn moeder de nachtgodin hij gaat op reis om mij te halen grondig snijdt hij een haarlok af ik weet het mijn tijd is gekomen de doortocht op aarde loopt dood zijn tweelingbroer Hypnos sluit mijn bange ogen en sust het vasthakende lijf in diepe slaap de veerman brengt me over de rivier…

als een jonge vogel die los van zijn nest wil komen slaat het kind zijn armen fladderend op en neer het ondoorgrondelijke water kan het tere niet dragen opent de stomme onverzadigbare kaken om de mond te snoeren van het weerloze kruipend neemt het stille geweld bezit van wat het niet tillen kan als het kind de kleine armen strekt buigt…

Met niets dan zonlicht en lucht versterken zijn wortels hun greep op de wereld en neemt in zijn kruin het overzicht toe. Zonder beschutting wordt het leven in alle seizoenen pas echt getrotseerd.…

zacht rinkelen de bellen van het schellekoord nog is de rust niet verstoord dansen stofjes in de middagzon die door het kleine raam de kamer binnen komt haar hand streelt zacht de lijnen van de tafelloper het licht weerkaatst gedempt in levenlang gepoetst roodkoper dan komt de zuster met de thee en neemt wat conversatie…

zoals de meeuw zweeft op heuvels van thermiek, hoog-laag een vleugeldans, abseilen naar beneden waar een zee vol zilte dromen wenkt gestage golven weemoed brengt al naar gelang het tij een zilveren vis juicht in zijn sprong boven het water waar hij vonken schiet en later terug in zee neemt hij de meeuw, de heuvels en de dromen met…

verstuurde brief aan een liefde de losse eindjes van een mooi verhaal het ademloze talmen van het onvoltooide lied een rusteloos tasten naar een vergeten dag het vergeefse wachten in de maanloze nacht de gemiste ontmoeting op een verlaten perron een schitterende scherf in het jonge gras een woord dat me talmend bij de hand neemt…

het leven is zo bijzonder alledaags - een simpel gegeven of je wil of niet ieder gaat het op zijn manier beleven de een beklimt bergen de ander loopt er om heen de een neemt anderen bij de hand en de ander loopt liever alleen voor elk komt het ongelegen een overschot aan verdriet de ander komt amper ellende tegen huppelt door het leven…

schaamte de morgen op de schouders stappen mij de loden voeten de weg naar een nieuw loket van het kastje naar de muur word ik tekens doorgestuurd elke deur die geopend wordt doet meteen de andere dicht in de hokjes van het doolhof dirigeren zwart geïnkte letters de geest van het wettenwoud dat de bedoeling overwoekert wie toch neemt…

het is niet alleen het huis dat verdwijnt het is ook de dood die ongenood zijn intrek neemt meermaals op mijn schouders klopt ik wuif het weg als een vogelveer is zij een engel misschien ik denk aan de hand van een moeder hield zij me vast ik weet het niet aan de duiven van een vader die de tempel in en uitvliegen altijd in de…

dichter bij het vuur smeedt metalen taal aaneen laat woorden vonken de taalsmid verbeeldt blaast het leven in ijzer zijn witheet geheim de meestersmid gloeit hamert op zinnen van vuur neemt taal in de tang laat talen branden temt gloeiende taalijzers vuurvliegjes dansen boven een vuurzee zweven liefde en de dood dichter bij het…

Afscheid nemen lijkt niet aan te leren Marga stopt, maar toch ook weer niet echt Der Rudi heeft z'n stopwoord nu gezegd Maar gaf ook aan dat hij blijft produceren Snelle, korte carrières vragen lef Ik wijs u enkel op de LPF…

Emoties die niemand kent gevoelens zijn uit het zicht mijn hart is uit z´n element betraande ogen zien geen licht Verstand dwingt me te breken met een gevoel dat niet mag verstikt door een kleurloze deken verdriet neemt me volledig in beslag Iets loslaten doet soms zo´n pijn en zeker als het je heel dierbaar is zal het echt slijten op…

Tattoo op Harley neemt ruim baan. Vanaf de eerste kijk ik toe: geranium achter het raam tot de laatste klant het café verlaat. Hondsgelukkig in de Hezelstraat.…

Haar schoonheid wordt niet moe zich te doen tot mij gedaan is, gedaan heeft, en het nu al het voorafgaande tot zich neemt, het omvormt met zijn rietpen misschien tot in slaap vallend meisje, omhelsd door duin. -------------------------------------------------------- Uit: 'Verzameld werk', 2000.…

haar voetafdrukken zuigen zich vol met water als zij later dan ik wil de zee begroet die stil zo tussen eb en vloed haar woorden tot zich neemt met handgebaren smeekt zij de wind te leven als zij zwevend op zijn rug de maan betast die vlug voordat het water wast haar aandacht dwingend claimt en in gedachten loop ik dan daar…

Verdrongen door een vale schaduw Schuifel ik langs kale muren, Besmeurd door vertwijfeling, Uitgeput door gekwetste uren Aan het eind van de dag, Zo beklemmend zwaar, Hoor ik alleen nog maar stemmen, Zo verward en ondraagbaar Ik beweeg als een vreemde, Rusteloos in de tijd, Gebonden door een cirkel Neemt mijn falende adem afscheid…

Nu bloeit de lente open… Geeft zij weer nieuwe hoop Een tak is uitgelopen Nieuw leven neemt een loop Zij schenkt haar moederwarmte Die ze in zich had weer door Omarmt daarmee seizoenen Gaat nimmer meer teloor! Die leeft die zal ook sterven Die sterft die gaat ons voor Het Koninkrijk beërven Zij leeft nu immer door….…

Jij neemt me serieus soms ook wel eens te af en toe ik maar meestal we Je zegt wat je denkt denkt wat je zegt nooit eens verzonnen altijd echt Niet ondenkbaar niet onkrenkbaar vaak net op de rand Helder zicht geen vizier alles in de hand Toch soms die blik wat zei je nou?…

De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht. Ik geef mijn bloed ik geef mijn hart ik wil je alles geven als in het allerlaatste uur de tijd zich keert naar het begin en w'alles konden overdoen en leven, leven, leven...…

de lach in je stem is als een fluwelen vocaal zacht doseert haar muziek de ritmiek in je woorden waar zinnen dansen in het spel van begrijpen neemt zij jouw hand om even accenten te knijpen in een pas de deux volgen wij de dansante lijn van het verhaal tot in een naderend einde de lach verstomt het van elkaar scheiden…

je lekker warm ik wurm me tegen jou aan en voel jouw warmte diep bij mij naar binnen gaan je ligt te slapen als een roos van de wereld niets bewust je hebt niet eens in de gaten dat ik je zachtjes heb gekust ik leg mijn armen over je heen en hou je liefdevol vast alles klopt tussen ons tweeën alles past vredig voel ik me zo slaap neemt…

Sluit je ogen en val Volg die traan En glijd weg Op deze eeuwige pijn Voor de laatste keer Sluit je ogen en sterf Binnenin breekt je hart Een nog nooit ervaren pijn Neemt je in de macht Voor de laatste keer Sluit je ogen en voel De pijn stromen door je lichaam De gekmakende herinneringen Voor de laatste keer Open je ogen en…

Water dragen steeds en meer, aan branding breekt de zee door dam, het tij neemt keer en ook het wrakhout mee. Golven hard, geweld uiteen gespat in scherp, de snee snijdt dieper dan geween door laatste barenswee.…

Passie, je neemt me vol vuur, ventje jij doorbreekt mijn muur.…

waar blijf je ik wacht een geluid een auto een voorbijganger maar niet jij kom je nog of blijf ik de hele avond eenzaam jij bent zo ver van mij verwijderd ik zie de muur groeien maar kan het niet verhinderen steen voor steen wordt hij hoger jij neemt een zijweg ik verdwaal zal ik de weg naar jou nog vinden ik zoek hopeloos reik…