Alle inzendingen over ROND KIJKEN

het heelt pas nu ik weet hoe jij de vrouwen zag of wat je voor hen voelde het paste pas na een paar jaar toen ik bij anderen dezelfde blikken zag nu ik tot in detail heb leren kijken door jouw ogen begrijp ik wat verleiding was…

Kijkend over de waterlijn luisterend naar de wind die zachtjes zingt. Samen met de meeuwen die zweven met allebei hun vleugels weid gespreid. Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

Naar het plafond lig ik te staren, met in mijn hoofd de beelden van de catastrofe, m’n gevoel is meer dan balen, want een ramp van die orde is teveel voor menselijk besef. de slaap wil gewoon niet komen, het plafond is interessant, ik lig te waken misschien net als de ouders, ach: een nachtje wakker, of misschien zelfs twee, alleen…

Samen genieten kunstschilder en beeldhouwer van lome paarden in een glanzende boomgaard, maar willen niets afbeelden. Felle klaprozen en bont vingerhoedskruid staan overheersend in het hoge, wilde gras. De schilder kijkt, mengt almaar...…

't Is goed in 't eigen hart te kijken En zó z'n ogen toe te doen.…

ik dacht je te zien ik heb niet gekeken…

verdwijnen want de kracht van leven is voor een ieder van tijdelijke aard en meestal niet zonder gebreken en dat anderen koeien in de sloot zien staan die er niet zijn is hun probleem niet het mijne en zo kan ik me voorstellen dat het door de ogen van een wijs mens regelmatig verschrikkelijk moet zijn om naar deze wereld te kijken…

in het zoute water lig je daar heel alleen in de donkerte en kou van de Grote Oceaan maar echt alleen dat ben je niet kijk eens goed rond en zie wie daar zijn maak je contacten en zie wat er van komt want met 'verlegenheid' blijf je enkel liggen daar in de Grote Oceaan zie ik je iets bewegen vertwijfeld kijk je rond, én je aandacht…

ben ik dit, zo rond en dik. een broek die strak zit, dit ben ik. waarom ben ik dit, in een trui die niet lekker zit. dit ben ik, rond en dik…

Vreemde blikken wachten niet Vreemde blikken vragen niet naar de pijn die hem achterlaat in het dode moment en de brandende gedachten op de berg die hij geel wil verven. Hij springt geraakt en stijgt op met een versnelde wraak. Want hij is de vreemdeling die lijdt maar niet sterft en zijn fiets…

Je kunt er lyrisch over praten Met wijze mannen over filosoferen Over dichten of prachtig musiceren Er van houden of het oprecht haten Maar er ligt een grasmat op de grond En de voetbal die is rond…

de dag is rond. Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan. Dit is goed; Dat was verkeerd. Hopelijk weer wat geleerd!…

Ik heb het klokje rond geslapen Was er eigenlijk aan toe Verbaasd wakker kijkend in de rondte nog steeds wat duf, een beetje moe, zie ‘k mijn wekker staan. Vierkant!…

De ronde van Bergen aan zee was heel zwaar en dat viel 'm niet mee, maar uiteindelijk vond hij zich niet meer zo rond, want hij deed aan een afvalrace mee.…

de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen…

postbode gezocht zwaar tillen en glibberen pinguïns ontwijkend…

en klapte met zijn hand, hard op haar ronde kont de reactie kwam vrij redelijk snel ze draaide hem een ferme lel zijn kaak verkleurde werd bloedrood zijn geilheid stierf, zijn mond bleef… dood!…

Ik kijk naar buiten En ik zie Allemaal mensen Mooi en vredig Ik kijk naar binnen Binnen in mijn hoofd En ik zie Allemaal gedachten Kolkend door mijn hoofd. Onderbroken gedachten Ik kijk rond En ik zie Mezelf Eenzaam en alleen Vredig en stil. Vreemd en toch normaal. Ik kijk naar buiten… Onafgebroken……

Ik kijk het lachend aan. Dan is daar plotseling, die kleine roodborst zo trots en mooi. Hij duldt geen andere vogels om zich heen, altijd is hij alleen. Hij voelt wel dat ik kijk. Maar gaat niet weg. Hij maalt er niet om: “Wat denk je mens, ik ben heus niet dom.”…

een volmaakte vorm een bol zelfs als een mens zo wordt geen boven- geen onderkant geen voor en geen achter zelfs geen opzij ik rol met jou langs de grachten op de stoep jij neuriet een jeugdig liedje dat in jou steeds langer wordt en ik zing voluit met je mee…

kus je sus je wel bespraakt streel je heel je zoek geraakt buiten sluiten onvolmaakt zin je min je vrij gemaakt…

De Mol schijnt Endemol weer terug te kopen De cirkel lijkt voor even eeuwig rond Nu hij zichzelf voor drie miljard hervond Maar even cyclisch gaat het weer verlopen Want ook heroverde identiteit Wordt desgewenst tot verkoopprijs herleid…

Elke maand is de maan vol en even groot en rond. Maan, moeder der idee, het ding onkenbaar. Vol is zij het voorbeeld van cirkel, onaantastbaar gaf zij ons te denken, schiep de rechte lijn. Een appel is nooit zo rond, te eetbaar daarenboven. ---------------------------- uit: 'Landgoed', 1989.…

Alles is rond in de ochtend zoals de zon zich krult om de nacht. De sterren, de maan rollen rond je naam zonder zucht, aarde. In de kamer, in de tuin zijn zelfs geen hoeken. Alles is rond en licht.…

mijn hart klopt sneller van ellende nu ze van me wegloopt zie ik haar in het zonlicht en voor de laatste keer haar kont rond als de aarde…

ingestopt toegedekt dromen en weer gewekt feeën met moedermond dansen rond kinderbed…

Graag mag ik naar Hélène Hendriks kijken, Ik wil en kan om haar gemoed niet heen. Van vlees en bloed ben ik en niet van steen, Nooit lukt het mij haar boezem te ontwijken. Ik heb het bij de vrouwen nu verbruid, Maar ik kom er tenminste rond voor uit.…

Alleen maar kijken, in het rond. Alleen maar voelen, wat je voelt. Wat is het moeilijk, om niet nu te zijn. ?…

Ik ben in dit leven geboren en ik zal er ook in sterven. Mijn zoenoffer zal het laatste zijn, wat ik nalaat. Draadloos...…

Grijpgraag betranen parelende dauwdruppels haar huid. Kussend sussend glijden ze over haar zijdeachtige bedradingen. Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en…