Alle inzendingen over Rampspoed

zacht fluistert kristal zijn transparante tonen fonkelen in rode wijn de vlammen van het vuur lentekoelte vleugt door openstaande deuren bezwangerd met de donkere geuren uit het late avonduur een moment van mijmering die in knusjes samen zijn weer herinneringen roept uit lang vergeten tijden zonder haast en stress rampspoed van berichten…

vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie toegebeten onlangs zag ik ook zijn bijstand rampspoed…

Dikwijls kan ik de gedachten in mijn woorden niet kwijt kan ik nog slechts wachten op iedere zin die om voorrang strijdt wachten op verlossende woorden die mijn onrust op doen klaren in talrijke klankvolle akkoorden mijn brein voor rampspoed bewaren dan spreek ik als volleerd redenaar de bühne vol gloed betredend iedere tegenspraak overredend…

Tong val Oorlogstaal Verbaal non-verbaal geweld Vredes wens ontdaan…

Of is dat niet zuiver meer Zal ik koffie zónder vragen Want dat komt op hetzelfde neer Zo tob ik met het woordje zwart Hoe is het te vermijden Ik pak het synoniemenboek Het zal me niet verblijden Grimmig, duister, gekleurd Onwettig, illegaal, besmeurd Kwaad, rampspoedig, somber Dreigend, streng, donker Een mens krijgt het benauwd…

Extreme hitte, regen, rampspoed En dood en grond die scheurt en beeft Moeder Natuur siddert en stampvoet Puin, stof, wie heeft het overleefd?…

in de dalen van de hartenpijn Daar leer je jezelf 't beste kennen al zou je soms weg willen rennen Kijk naar jezelf in goede en slechte tijden probeer 't leven te nemen, en niet te vermijden Want je bent geworden wie je nu bent door ieder levens-incident Geluk en rampspoed zullen blijven komen probeer het leven niet te schromen.…

om een minuut vóór achten is nog veel onheil te verwachten nadat het journaal is verstreken is de rampspoed weer geweken hoe vluchtig is ons besef van ellende en verdriet vluchtelingen ver weg die je waarneemt maar niet ziet hoe weinig zijn we echt verbonden met die slachtoffers en gewonden het continue oorlogsgeweld heeft onze emoties…

De zon die even scheen door te breken door stapelwolken heen is opnieuw bezweken onder rampspoed en geween dat nimmer bleek geweken. Wolken wolken overal en stapelen rondom elk geweken leven begraven de vreugde in elk vers gegraven graf. Waar loopt de weg dit pad voorbij waar zonnebloemen bloeien?…

Hij had geen talent voor tragiek, verdonkeremaande rampspoed bij het leven, meanderde door een landschap tot aan een toevallige stad waar hij plotseling zag: hier kom ik vandaan. Af en toe viel hem in dat hij misschien wel bestond. Ook zag hij een vrouw van wie het bestaan met geen pen te ontkennen. Ze paarden en hadden geluk.…

Dan hoeft het leven niet voor een rampspoed te vrezen, blijft het op de rails, in het rechte spoor. Duivenpraat is vol van vrede; verwoordt een liefde vol wederzijds begrip. Wanneer de doffer zich buigt voor zijn vriendinnetje; omzeilt ieder probleem zijn eigen klip.…

Angst mag niet de bijvangst van een medische rampspoed wezen. Menselijke afhankelijkheid van een medische autoriteit verlangt soms, terstond op een betere toekomst voorbereid, een fysiek of geestelijk resultaat in een ziek leven; waarbij het nodig is vertrouwen aan een ander te geven.…

Na nachten die in slapeloosheid strandden grijnslacht de ochtendstond met gouden tanden als om hernieuwde rampspoed te begroeten. Dus koester ik de schimmel op mijn voeten, vals zingend streel ik met vereelte knuisten heel liefdevol mijn wratten en mijn puisten.…

Alle angst zit in het denken komt er nog meer rampspoed bij? Alle pijn zit in het denken welke toekomst wacht op mij? Alle hoop zit in het denken dat de tijd wel beet'ren zal. Alle blijdschap in het denken aan goede dingen groot in tal. Alle blijdschap zit in 't denken we redden het in elk geval. © chatfant 21 sept 2007…

Zon en regen, hagel en storm zijn rampspoed noch zegen. Geen adders onder het gras krijgen grip op die stam. Dit is de plek waar hij heerst, ­opgepoetst en opgedoft, de bevlogene die zich niet neer wil leggen, spottend met zwaartezin.…

Geen vleugellamme vogel ontstijgt de as van verschroeide aarde, gedoogt neerwaartse druk, of wijkt voor bittere rampspoed. In stofpluimen lijkt zich zowaar een gezicht af te tekenen. Het moet in de verbeelding zijn van de verworpenen die hun eigen schaduw opwerpen.…

O dichtertjes van hart en ziel en pijn Van bloemetjes, van bij en chirurgijn Van droefenis, tristesse, van mijn en dijn O lezertjes van hebben en van zijn O dichter van de actualiteit Van politiek, van afgunst wijd en zijd Van rampspoed, tweedracht, ruzie, haat en nijd Van transgegendereerde man of meid O lezer van HP en van De…

bouwen oerdegelijk zunig – terug naar Drees en companen om samen weer gevoel te stutten Maar het was nog niet te laat om iemand op te halen toen nog direct vertegenwoordigd personeel danig uitgesplitst over alle wederopbouwkabinetten Samson was er nog juist op tjd bij vanmiddag in Buitenhof "Moge de Heer ons verhoeden voor nieuwe rampspoed…

groei naar meer uitbreiding van hun gezin bekronen met nieuw leven hopend om kinderen van ver hier te laten opgroeien omringd door genegenheid was het wachten lang werd het paar op de proef gesteld maar toen was het moment daar vlogen ze hen tegemoet om hun kroost te omarmen met heel hun zijn de blijdschap niet te bevatten tot rampspoed…

het cijfer dertien is weer opgedoken het liet zich honderd jaar niet aan ons zien ik hoopte met de Maya’s dat misschien de aardkloot voor zijn komst zou overkoken het wachten is op rampspoed, crises, spoken verval met alle narigheid van dien ellende volgens vast en grof stramien ik heb een nakend onheil reeds geroken ik ben geen pessimist…

De westerse vredesduiven Zien de wereld verschuiven Omdat er geen gepaste antwoorden waren Die de lucht bij veel mensen zouden opklaren Een nieuwe pad Een nieuwe koers Op dit nieuwe gegeven Waar gaat de wereld zich in begeven Rampspoed Door hoogmoed Die de stem van veel mensen negeerden Het volk is gaan spreken De verdeeldheid Is gaan wreken…

Want leven is geen vast geluk, maar een rampspoedig Dolen in 't labyrint Van de gevoelens; wie de weg weet is hoogmoedig, Als onervaren kind.…

nam een nar, daarna spoog men zijn gal De koningsclown werd als monarch verkleed Ook greep men wel een wapenbroeder beet Die christen was en daardoor prooi vooral Gaf hem een mantel, riet en bovenal Slaag en een doornenkroon, waarna hij weet Had van de zoveelste bizarre moord Op hem, op potsenmakers, harlekijnen En wonderdoeners daalde rampspoed…

We moeten iedereen tegemoet treden collega schrijvers, ministers, burgemeesters bekende Nederlanders met zorgen kindjes het weer, de regen, de zon alles komt ons tegemoet en iedereen neemt zijn eigen problemen mee ziekte, rampspoed, de dood het nieuws vliegt ons om de oren al sinds we zijn geboren iedere dag opnieuw komt de ellende ons tegemoet…

Maar, laat me je vertellen en ik bedoel het goed, ik zeg alleen maar één ding uit ervaring: bij rampspoed, komen maar weinig mensen je tegemoet...…

Deze vuilnis verteert ie niet, nee alles verliest zijn glans met deze rampspoed. Maar hij legt zich er niet bij neer en vliegt verder in gedachten almaar hoger en hoger.. Al wat nog rest is een opstaande veer inktzwart gedoopt, zijn laatste zucht telt niet meer.…

De aandrang om te geeuwen en het gapen, de rampspoed na een veel te korte nacht, ‘t beroepen op de laatste levenskracht om ’t eigen lome lijf bijeen te rapen. Maar goed, het valt toch ook niet te negeren: dat geeuwen doet zo nu en dan wel deugd, breed gapend al die kaakspieren masseren bezorgt een mens genot en levensvreugd.…

Hij sprak zonder eerbied noch medelij Over 't onheil van vreemden en vrienden, En zei, dat de rampspoed geen wakkeren trof, En de andren hun onheil verdienden. Mijn zoon, riep hij ontroerd en fier, (Men hoorde in de keuken hem wenen) Die zal in zich met twintig jaar Al de gaven des levens verenen! Met twintig jaar!…

Bij alle ellende van oorlog en rampspoed, die de mensheid moeizaam naar het einde van de oude jaargang sleept; en die evenmin positieve vooruit- blik die met het populisme van een verandering dweept; overheerst altijd weer overal op de wereld dat klein huiselijk geluk, dat zich om de kerstboom schaart, harmonieus, vasthoudend uit één stuk…

De rampspoed zat jou op de hielen en niemand zag jouw worstelingen. Jouw schoonheid zal niet verwelken, maar herrijzen met de Godin, die als een adelaar over jou waakt. Ik wachtte tot je dezelfde route terug zou nemen, maar je bleef weg, zomaar als die zangeres achterna.…