Alle inzendingen over Regenboog

parmantig nucleair afval zwerfafval verkroppen buikspreekpoppen spreekverbod spreekbeurt ontpoppen ver schoppen lot tarten tartaartje broodje brie rietje kok rijsttafel kokmeeuw wokken brokken schrikken geschrokken dokken wereldbeeld beeldenstorm hazenslaapje stommiteit tijdverdrijf ver drijven beulen beuken afbeulen kleuren regenboog…

Jij bent mijn engel voor in de eeuwigheid Maar als je zoveel van me houdt zal je me moeten loslaten Dan krijg ik ook witte vleugels Laat me gaan voor even Laat me vliegen, zoals ik nog nooit heb gedaan Laat me vrij, zodat ik met een lach kan wegvliegen Laat me bloeien als schitterende bloemen met allerlei gekleurde blaadjes van de regenboog…

grenst aan perfectie Je haren van herfstbruine kleur Deinend als golven op een rustige zee Je haren strelen zachtjes mijn gezicht Een streling met het zachtste zijde Je onschuldigheid is als witte sneeuw Dwarrelend op mijn leven vol met zonden De maagdelijkheid die je lichaam spreekt Verlicht mijn donkere bestaan Je ogen stralen als een regenboog…

Jij kastanjeboom, wat ben jij gegroeid al vanaf jouw en mijn prille leven als een kastanje in de grond had men jou geplant Zoveel herinneringen aan jou heeft alleen deze vrouw Je stammen zijn nu zo dik groeiend vol met bladeren omhoog wat had ik met jou een schik ik kroop met een plankje naar de regenboog boven in je kruin, in een boekje…

De hel In een poel van tranen trek ik de brug omhoog geen weg meer te banen kus ik als zon de regenboog Misselijk van verlangen gooi ik de deur in het slot sleutel in duistere gangen achter het bordje noodlot Zonder pijn geen liefde verdomd wat een wereldzin woorden die nooit griefden haten nu het “ik bemin” Op deez godvergeten…

Maar ook herinneringen van vroeger, hoe je onschuldige eerste liefde, je vleugels gaf, door een wolk werd gedragen, die je naar een regenboog bracht. In een stralend heldere hemel, terwijl je haar teder omhelsde, de zon met een warme glimlach op je neer zag, hoe kleurrijk was het leven.…

Mijn herte slacht de regenboog, die, hoog gebouwd door al de hemelen, welhaast gedaan heeft rood en blauw en groen en geluwe en peers te schemelen! Mijn hert... mijn herte is krank, en broos, en onstandvastig in ‘t verblijden; maar, als ‘t hem wel gaat énen stond, ‘t kan dagen lang weer honger lijden!…

Ogen van één vader en één moeder kijken dieper dan de pijn kan gaan uit verleden naar één toekomst verloren hier, haar opgebaarde lichaam hier, het huis van alle dromen vrij hier, bloemen met vrolijke kleuren lachen uit dat wat HIER is, geen bestaan… bloemen met zonnenkleuren groeten de regenbogen van verdriet en tranen op een hemel waar…

bomen Huizen in diversen stijlen gebouwd Warme mensen gewend aan de kou Open en sociaal voelt zo vertrouwd Gletsjers sprookjesachtig prachtig Ontroerend wonder natuurschoon Hagelwit ogen de oneindige vlaktes Alsof er niets anders bestaat gewoon IJspegels bekleden donkere grotten Midden in een landschap groen mos Bevroren bergen gouden regenbogen…

Als het licht is ligt zij daar aan de einder is het dat ik haar ontwaar telkens op haar vaste plek op gepaste afstand van mij neergezet als een regenboog onbereikbaar onbestaanbaar het maakt niet uit hoe dichtbij je komt ze schuift altijd vooruit en maakt dat verlangen nooit verstomt Hoe ver durf je te kijken hoe hoog durf je te staan…

De eerste regenboog sprong in het eerste oog. ---------------------------------- uit: 'In een mum van taal', 2002…

bekende broedermoord mensen worden steeds slechter het genot van de vliegende draak en de heersende monsters die zich vertoonden op het eiland Patmos de zondvloed vernietigt en reinigt heel de wereld is de geest van Satans ondergang en het laatste oordeel over de mensheid wat de oude evangelist ziet zegevierende olijftak vredelievende regenboog…

Ik laat mij wiegend wiegen in de geruisloze stilte van de ochtend en zie de eerste zonnestralen regenbogen maken op het naakte vocht rond de lenteknoppen van de rozelaar.…

hebben wou Ik hield je vast om wie je was en keek je aan om te geloven Om te zien hoe lief je ogen spiegels zochten met het zout Daar waar de zee geen zee meer was maar ons iets anders zou beloven Met de zon op stillend water witte zeilen in het blauw Ik bouwde ons een luchtkasteel waar wij in zand ons voortbewogen En ik strooide regenbogen…

noorderwinden aangespoeld een krans van schuim stift de lippen van het avondrood haar grond gemarmerd, de honger is gestorven, de dood gewit met kokosmelk , de lach ontbloot in elk kindergebit Daar worden mensen door de zonnegod aangeraakt regeren trommels waarin de mensen de krijgskleur tonen de vervoering een gezicht krijgt in de tooi van regenbogen…

Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen de wereld nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht. Zij wensen dromen te vangen op hun vrije vlucht.…

is mogen luisteren naar het wassende water dat kabbelt over de rotsen terwijl een warme wind ons het gezicht kwast met tinten van de zomer die rustgevend knettert als is zij een open haard vrijheid is druppels bewonderen die als glinsterende spray van een waterval storten die vloeiend in het water de lucht laat verschieten in een regenboog…

Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht. Een droom te vangen in vrije vlucht.…

met losse hand stucten we de wolken en namen een hap uit de regenboog We doolden door het leven en droomden van een mooie meid we vaarden op een blind kompas en de tijd, de tijd leek zo wijd We gingen naar hogere scholen sommigen werden intellectueel anderen vonden een baan een ieder kreeg zijn deel We leerden te overleven en maakten…

van de keuzes rond groter groeiend grut de verbouwing van het huis of die lang gedroomde baan de kunst ven het echte leven leert je het leven toe te laten juist door de dagen in en uit echt uit hun doeken te doen vol en traag ervan genietend de vele wikkels weg te halen om zo steeds weer opnieuw te ontvouwen wat in jou zit dat als regenboog…

losgeweekt van haar ideeën kan ze nog rechtvaardig zijn klimmen tegen hopeloze muren Als zij later groot is niet pasgeboren maar getogen mag haar lachen onbedaarlijk zijn zal zij dansen met haar buren niet van haar verre vriend vervreemd Als zij later groot is varend op de grote zeeën zal zij het vlaggenschip besturen koersen naar de regenbogen…

schikken naar het lot van weer een nieuw avontuur de dood leeft zei Herodes, de dood vertelt zei Einstein, de dood is niet het einde vertelt de Boeddha, de dood smaakt naar meer vertelt elze, Heracles nodigde de stervenden uit om tezamen hun laatste adem te binden om zo langs het ineen geregen geheel zich te zetelen aan de pier van de regenboog…

sneeuwvlokjes Die als zachte kusjes smelten op mijn rozige wangen Alle wispelturige kleuren van jouw herfst Wil ik stuk voor stuk ontdekken Ontdekken hoe die kleuren ontstaan En of ik de mooie kleuren in jou kan opwekken Ik wil er elke keer bij zijn Als je door regenbuien wordt geteisterd De stormen samen met je beleven En na afloop door regenbogen…

hier golft de nacht van 't dionysisch schip dat van de Zuilen naar de Hellespont en van Damascus naar de Etna zwierf; hier de fontein die naar het zenith sprong en regenbogen naar de kusten wierp van de moskee, de tempel en het kruis.…

Wanneer ze ook nog eens als ‘n open bloem vrolijk en vrij staat met verschillende kleuren zodat eender welke vorm van donkerte en schaduw verdwijnt of als een regenboog die tevoorschijn komt na elke storm terwijl een lepeltje zoet rust geeft.…

hey vrijgezel ben jij jezelf nog wel elk hek dat je neemt is steeds hoger en dicht o ja je bent een harde maar ik kijk dwars door die farce heen want de gein die jij uitstraalt belemmert je zicht zoek maar nooit meer naar de regenboog die krijgt jou er wel onder want een vallende ster die ligt jou toch het best en het lijkt me ook dat…

deze stille tocht is bedoeld om het begrip zwarte piet te gedenken behouden voor de kinderen stel je voor men wil de kinderen regenboog pieten schenken… tijd dus voor een stille tocht. Traditie is tenslotte traditie. de barbaren hebben hun zwarte piet weggenomen….kinderdromen aan gort geslagen. zij …..…

aangespoeld in een krans van schuim stift de lippen van het avondrood haar grond gemarmerd, de honger is gestorven, de dood gewit met kokosmelk , de lach ontbloot in elk kinderziel daar worden mensen door hun zonnegod geraakt regeren trommels waarin de mensen hun ware krijgskleur tonen vervoering op gezichten krijgen de tooi van regenbogen…

en daarom waar de regenboog kameleont in jouw sneeuwwitgouden vleugels die jou vlinderen van hier naar de overkant de eeuwige bloemenzee ruist fluisterend - maar krachtig welgemeend - uit het aardse bloemenbed door jou geliefd en hartstochtelijk gemind onze groet dag vlinder wildeman dag vlinder wildeman ooit ooit komen wij jou…

Zoals de regenboog zijn kleuren kent van een nieuwe tijd.…