Alle inzendingen over Ritmiek

ik zag dat zij lachte maar haar ogen ijsden het landschap met een strakke noordoostenwind zacht zong het riet langs de oevers het verdriet over zomer en zon in een winterse ritmiek weer glijden krassend de gebogen lijven in de luwte van de kant hand op de rug de ander even rust in onpeilbaar zwart komt de schaatser zich…

De allernieuwste fitnesstrend heet ‘borren’: Aerobic pogoën op punkmuziek Waarbij het niet zo nauw komt met ritmiek En bakstenen gebruikt als halters worren Zo eindigt anarchie dus in een trend Met alles quasi-ongepland gepland…

Muziek en tijd en eeuwigheid Aspecten van oneindigheid Bestaat er wel zoiets als een melodie geboetseerd in de oneindigheid ritmiek gebeiteld in patronen zonder einde of begin en wat zijn tonen in akkoorden zonder harmonie in de kleuren van de melodie?…

Ik zit voor mijn computer vergezeld van Afro muziek mijn lichaam deint mee in cadans met haar ritmiek Eigenlijk wil ik dichten maar mijn hoofd is een vacuüm ik beweeg mijn handen mijn vingers slaan ’n drum Gek van wilde ritmes dol op poëzie dus waar ik nu mee bezig ben is een compromis…

er was altijd een dwarrel licht waar jij ook ging sprankels in je ogen zonden kleine lichtbogen nog klonk er geen muziek maar de ritmiek was onmiskenbaar jij en de lichtende sterrensluier rond je hoofd het was magie die zorgde dat de werkelijkheid verschoot ongemerkt deelde jij een warme energie het stukje blijdschap…

ik ladderde de liefste nootjes voor een veelkleurig klein refrein het klonk als hemels lachen waarbij handjes klapten om erbij te zijn in creatief ontdekten wij muziek die nog onbeschreven stond in prenatale ritmiek nee geen gestamp in dwingend volgen maar luisteren in de sfeer van fluisteren wil melker 17/06/2019/ www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Huilen door kale kruinen als lugubere muziek van vals gestemde bazuinen zonder klank, zonder ritmiek. En donker zijn de nachten zie geen sterren, zie geen maan ‘t is alsof spoken wachten tot de klok twaalf zal slaan.…

Zeg mij, zit ik er naest, taelwoordenaer Zit er geen rek in klankrijm en ritmiek?…

Het zwarte haar in dikke vlechten dansend op een schouderblad dirigeer jij mijn ritmiek, metronoom van mijn verlangen. Schenk mij je wijn nu de druiven nog zoet en laat je lippen niet verschralen maar dompel ze in parelmoer nu jij nog op mijn akkers woont, de zee zich wiegt in zilverzij.…

mijn korte dikke duimen en de verder afgelegen pinken tikken als toetsen op een trommel waar kinderen op stoeptegels hinken met maar één been hoor ik op de verdieping boven mij gestommel daar gaat de buurvrouw met het andere langzaam heen zo bezigt ieder in eigen ritmiek de nog actieve ledematen het bedrijven…

je vingers speelden de lichte tonen in het scenario van jouw muzikale lichaamstaal toch blikten je ogen af en toe even snel een nog niet geziene uiterst bijzondere hoge aria waarbij het naamloos stemmingskoor de klim steunde met wat jonge talentvolle sopranen handen en armen omstreelden een zwierige ritmiek in een sprankelende…

Al is de oorsprong goed, het wordt steeds beter Het blijft niet bij een klankencryptogram In deze helix stijf van eruditie Een ware rederijkers exercitie In jambische ritmiek, zoals het moet Ook in het onbewuste schuilt genie Geen onvermogen door zich te verhullen In voor de leek gelegenheidsmystiek Of cerebrale hersengymnastiek Historische…

je streelde met voeten de grond terwijl je ogen dansten in een eigen choreografie lichaam en handen hun aparte ritmiek verkenden in mystiek een brok beweging in ongekende vitaliteit ontdaan van de kluisters gewoon en tijd vrij met een lach in de kracht van een gelukkig bestaan vol overtuiging dat jouw vat geen duig zal misstaan…

de lach in je stem is als een fluwelen vocaal zacht doseert haar muziek de ritmiek in je woorden waar zinnen dansen in het spel van begrijpen neemt zij jouw hand om even accenten te knijpen in een pas de deux volgen wij de dansante lijn van het verhaal tot in een naderend einde de lach verstomt het van elkaar scheiden…

Voel de warmte van mijn zijn mijn hart dat klopt voor jou mijn handen die zo zacht jou strelen voorzichtig gaan over je lijf ik snuif je lichaamsgeur hoor ik je adem gaan in een ritmiek als van muziek ik leg mijn oren stil beleef dit ogenblik met jou schrijf woorden op je lippen gloei zomerzon onder je blik ver van de wereld buiten…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

Ontluikende ritmiek. De lol van het leven. Scarlatti op z'n best!…

Ik ben geen echte diehard fan van Mick Ook nooit geweest, maar had wel sympathie Voor duivelse ritmiek en melodie Originaliteit gaf mij een kick Net als hun eerste single, satisfactie Nu rest er van hun schaduw slechts een fractie... .…

zelfs als ik mijn ogen dicht zie ik nog jouw stroboscopisch licht dansen in mijn geest alle frequenties heb jij geopend in ritmiek van mantra's die zich herhalen in magie kleuren zijn harmonisch zonder enige dissonant geen schimp of vloek verlaat jouw stilteland jij wijst mij het pad dat met zijn krachtlijnen al eeuwenlang…

kippen zonder koppen narazend kallend verstoren de ritmiek van de grijze massa wegdobberend op lauwe golven de hersens besmeurd wordt de grijze massa geelgroen gekleurd bloederig fladderend breken vergane woorden een stabiele geest ooit gelukkig geweest Koppen herzoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen Geelgroen…

ik zag in je ogen het onbezorgde spel van kleur en muziek waarbij armen en benen als vanzelf meebewogen op de natuurlijke ritmiek je stem lachte melodieus lokte hoog uit en herhaalde verlokkend tot consensus in toon het warme gevoel tussen ons gewoon zacht vibreerde wel geladen met shotjes hormoon die golfden tussen ons…

Kippen zonder koppen Narazend kallend Verstoren de ritmiek Van de grijze massa Wegdobberend op lauwe golven Met hersens besmeurd Wordt de grijze massa Geelgroen in ontbinding Bloederig fladderend Breken vervallen woorden Een stabiele geest Ooit gelukkig geweest Koppen zoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen…

Aemilius Aquadversarius Muzadmiraal op wilde wateren Een zevensterren duivelstoetsenist Bevoer mainstream het mississippi zuidland Waar in het havenzicht proud mary lag De bakermat van jazz en mardigras Aemilius werd Adversarius Zijn mainstream driemaster op maiden voyage Werd puur ritmiek: bass drums and all that jazz…

Daarom noemt men gedichten POE-ZIE Hij maakt contact met ongeziene vrienden Door middel van symbool-telepathie Zij zitten of zij lopen, de Poëten, Met hun kristallen bol of telescoop Te zoeken naar signalen van planeten -of dichter bij- van menselijkheid en hoop Hun hersen-schijf bevat vergeten woorden Gerangschikt volgens klankkleur en ritmiek…

De ritmiek van dingen de dood niet te verzwijgen, van het ongeborene. Het bloed stuwt de zon wind verstuift de ballon van glorie baart vruchten in victorie. De dromenklok waagt zich in de vaandels van de heroïek de waarheid voort te planten. Langs een wijnstok vertakt het scherpzinnig leven daadkracht stuk voor stuk.…

Een leven lang muziek In de maat, de juiste toon Bespeeld door het leven Ontsnapt aan de ritmiek Door heel gewoon Een eigen klank te geven Een leven lang componeren Soms met accent Dan in rust De intonatie van leven leren De groei naar dirigent Zeker en bewust Een leven lang begeleiding Van vrienden, hun trouw Het achtergrondkoor…

zij vinden afzonderlijk dan wel te samen hun weg over met ivoor beklede naast elkaar gelegen zwarte of witte toetsen die buigend bewegen voor mijn tien vingers in gelid doch vaker in een sprekende verhouding uitgespreid de klavieren poetsen op weg naar een kleurige klank om de verwachting na te bootsen die in een ritmiek van noten…

waartussen een natuurlijk kleurenspectrum onze blikken vangt ver voor ons uit, op het woelige water, het silhouet van een slank wit zeiljacht langs de oevers klinkt eenden gesnater het prachtige grote meer, lijkt in mijn gedachten wel wat op een fraai impressionistisch schilderij; geschilderd in rustige kleuren, welke vredig bewegen op de ritmiek…

speel even mee langs snaren van onze blauwe wind we dansen dan totdat jij je in het ronde tollen bevindt en ik touw laat vieren of laten wij dollen in een genoeglijk rijmende ritmiek die jij van nature zo bemint draai, draai toch terwijl je haar, in vlechten geknoopt, zwiert langs de duinen van mijn verlangen waar mijn handen…

Of los zwevende ritmiek? Nog zingt de oude, onbedorven toon.…