Alle inzendingen over Robin Hood Sneeuwwitje kus

een fotograaf danst in zwart wit langs het decor met kleur de zon zingt vals zijn melodie van schijn en tegenlicht nog branden onze offeranden op het altaar van verlangen wij zijn intiem geweest het maagdenvlies is ongerept de lakens zullen hangen zo vlagt geluk en voorspoed in tradities de kus en lach blijft ons geheim…

Twinkelend licht Zend jij een bericht Wil je wat aan ons vertellen Ik hoor de kerstklokjes bellen Hebben jullie het daar in de hemel goed Ik geef een kus en een enorme groet Missen doe ik jullie allemaal Mam het is de zoveelste kerst waar ik van baal Maar je beschermd ons van boven En ik blijf er in geloven Door de seintjes die je…

Speel klein spel Kus je sudoku Ren nergens naartoe Sta stil in haast Vermoord een droom Voel de volle maan Lees goed en streel je ego Haal je gram uit anagram Bedenk geen bede Verzin zelf en zie Hoe een holle bolle egel gele ballonnen vangt ? Leeg !…

De laatste kus. Gelukkig bleef ons venster, dat tijdloos open staat.…

je lach is kinderlijk onbevangen als ik je zuurtjes geef je handen spelen met het zakje dat stiekem aan je vingers kleeft woorden zijn verdwaalde wolken in een altijd blauwe lucht jouw zon schijnt zonder zorgen want jij hebt tijd in alle rust toch schrik je als ik ga na een kus vragen je ogen kom je morgen weer terug…

Tijdens het laatste Gronings ontzet had ik mijn hoofd op het hakblok gezet Ik ging voor haar bil voor de bijl en wilde maar een ding onder zeil Onder d' Olle Grieze aan de grote overkant gaf ik haar een kus en vroeg ik haar hand De vrees voor haar vernederende afwijzing was net zo ondraaglijk als mijn trouwring Die had ik ontzettend…

Hebben jullie al zo vaak Bij de luchthaven gedropt, Altijd met een glimlach En een kus afscheid genomen Tot spoedig ziens, zeiden We dan, kunnen niet wachten Om elkaar weer te zien - Nu we weten dat jullie Nooit meer thuis zullen Komen, kunnen we alleen Wachten, anders wachten, Of we ooit nog een spoor Van jullie terug zien…

tussen drog en droom rijdt werkelijkheid haar scheve schaats ik wil niet dat mijn hunkering in helderheid op gaat ik neem je hand steel je vingers maar geef jou geen plaats kus je lippen roze rood en bijt de smaak van bloed pel mijn sluiers een voor een ontdek ontloken vloed in vuur versmelt mijn naakt met jou voorgoed…

als leven hijgt en warme liefde schreeuwt om bloed ogen passie eisen breekt mijn moed ben ik wel goed genoeg dan ga ik weer voor schut met dat erotiserend ondergoed de ruches en het kant de hand langs naadjes geen opening door haakjes ik zucht maar geef de pijp nog niet aan maarten samen klaren we in kus…

schreeuw maar papier ik kus je woorden zwarter dan gedrukt in witte regels leid jij toch je eigen leven hier ik onthoofd je letters zet geen punten neer kan je tekens niet meer lezen weet niet waar de zinnen en de komma's zijn gebleven ik stapel je in tijd maar heb geen nijd want jij ligt bovenaan en zal daar blijven na jou…

Alleen jou ken ik nog, jouw gezicht, jouw ogen, jouw naam zijn in mijn ziel gekrast - Kom naar me toe, kus me en vertel me de naam van dit mensenkind dat je ooit hebt liefgehad.…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

De eerste keer verliefd Het gebroken hart Rijden zonder zijwieltjes De zilte kus Het uitzicht vanaf de Gellért-hegy Jouw hand in mijn haar Het beste bier met de liefste vrienden Je zwaarste tranen Het vuurtorenlicht van Texel De laatste treinreis De koudste koffie De pen die het papier verslaat Het boek dat sluit Het waaien…

ik heb mijn liefde voor jou verpakt in zilte golfjes mooie woorden rollen langs het strand zo hier en daar met schuimig kuifje dat dus met kus zomaar op je lange winters witte benen belandt wij kenden al het strand de zomerse warmte van het hete zand ook bij de eilanden gelukkig hebben de meeuwen daar geen randstadmanieren…

Met beide handen Op het gras Met beide benen Op de grond Ik grijp de kans Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik In hevige drukte Op het gras In diepe rust In het zand Ik kus het water Van vrijheid De zon der verlossing Binnen handbereik De zwoele momenten In de winter De koele momenten In de zomer Ik voel…

je spat uit het ogenblik zelf niet gewekt de straat nat, glad weerspiegeling tram onder je raam en dan: stoned op een meter van de televisie dichtbij visie zak patat, dag drie Ik kriebel over haar buik, bop in haar navel, plop haar schaamte open Kus mezelf, zes jaar later weer Spattend in dit blikken spat blik…

Open je mond vol lach, luister naar mijn veelkleurig stem- geluid - dat beeld geeft aan je donkere omlijsting - en kus onze poëzie naar nieuwe streken.…

Zongekleurd en uitgewaaid lig ik naast je in het zand Ik lik de pekel van je lippen en kus de hemel in je ogen Volg met mijn vinger het lijntje naast je mond Snuif de zee op uit je haar en bewaar haar in mijn bloed dat deint gelijk de golven Ik vang de tijd als met zachte tred het schemeruur nadert Dan vluchten we samen tot daar…

een laatste lach haar diepste tranen samen in vreugde verdriet laten gaan waar ik geraakt door dromen een streling zo zacht in breekbare woorden stil als de nacht zoek naar een kus lachende ogen droog ik tranen sluimerend zacht en hoor ik jouw stem een briesje van woorden eindeloos zacht in de stilte van dromen…

We sturen God-zelf vaak met een vloek met een kus de belt op. Kinderen, tuig toch, ouders, erger nog: Zij moeten nu ook maar de belt op. En die actrice zonder facelift en die man niet uit dit land en dan die derde Moszkowicz: Losers zeerzeker de belt op.…

zij is gevraagd en gegaan met ogen en lach een surprise die iedereen mag altijd in een allercharmantste verpakking die nooit helemaal de inhoud laat zien in afscheid voelen mensen haar warme hart in woorden vol emoties kus en bedankjes apart nog in de wolken rijdt zij naar huis waar leegte koud aanvoelt ook zij mist de…

dat ik oud word ik had het er moeilijk mee zo'n tweetal weken geleden inenen stond er een drie voor het was best wel emotioneel je was me zeker vergeten of vond geen woorden meer vond het fijn dat die vrij onopgemerkt voorbijging eigenlijk, die dag het is niet zo erg als Bilharzia maar of je daar blij mee moet zijn geef me nu een dikke kus…

toch voel ik nog mijn warme bed zie allerlei figuren zich laten oversturen in ontsteltenis en diep verdriet hun handen strelend langs mijn haren en gezicht in een traag afnemend licht ik had hier niet mogen zijn bij hun diepgevoelde aardse pijn maar werd terug gehaald de kleine nog in slaap een lieve gaap hij lacht als ik hem kus…

Ma nooit een kus warme hand troostende arm lief gebaar of lekker knus nooit een klein cadeautje interesse in mijn interesse geen liefde geven gevoel als weggebleven waar was je toen mijn eerste zoon geboren werd en waar ben jij nu heb ik daarom verdriet? niet neen! maar… doordat jij hebt beslist hetgeen ik heb gemist.…

ze fluisterden soms ook of misschien werd de wereld op dat moment wat stiller er werd bemind, gehuild, gelachen in jonge en oude, rechte en scheve gezichten net zolang tot ieder geluid de honger vond zonder schaduw of verlies van golvende huid en ik dacht nog zou dit nu poëzie zijn voor of achter zonsondergang omarm me maar of kus…

En mij alleen al gelukkig kan maken door een kus? Dan denk ik bij me zelf, dit zijn vaak dromen die niet vervuld worden. Maar ik heb jou en ik beloof ik blijf je altijd trouw, houvanjou.…

Wachten tot de mist verdwijnt en de zonnestralen mij bereiken zodat mijn dromen beginnen te leven Wachten tot mijn schip een haven bereikt hopende op een welkom dromen over het einde van de eenzaamheid Wachten tot een zucht van liefde mij aait mij weer tot leven brengt als was het een kus van een fee Wachten tot ik al die liefde delen…

Ik stierf en er was niet ver van mij het hart, waaraan ik in volle geest, de laatste kus had willen geven, geboorte van de dood, verlangend naar die laatste stoot, die mij de vrijheid bood.…

rond jouw gebogen slaap verdroomde niets mijn harde werkelijkheid de dichtgebonden stoel hield vast wat niet meer verder kon bleef zonder zon de dag beschijnen bloemen kwijnen in een lichtloos raam rimpels schreven over wie we waren nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen over haren of mijn kus op je wang -levenloos verkoos je…

zo mistig en rooskleurig schoon adem ik tot het laatste seizoensbeeld je dromen in soms weet ik het niet hoe ik je lief of wegvegen moet langzaam verslijt mijn stem achter gevallen doeken en is dit gevecht voor jou voor mij geen kunst echter zucht me een helder landschap en ik kus de poëzie onder het blauwe licht welterusten slaap…