Alle inzendingen over Roet

Hij raakt verdwaald in een doorsnee park, ontdekt een vijver die langzaam ademt, veegt het roet van een zwarte zwaan en valt daarna in slaap van geluk. Dit moment vormt een schiereiland in de duur van zijn bestaan. Er loopt een barst door zijn denken. Hij ziet een gat ontstaan in de lucht.…

Ander goed, zachtere have liet de ribbenkraam als het licht dat tussen het zwaarder staande roet ontsnapt bij waar branden.…

Wat kan een vliegtuig mooie strepen trekken Kaarsrecht en als een bruidsjapon zo wit ’t Is jammer dat er heel wat troep in zit Waardoor we rondom Schiphol haast verrekken Wat kan een vliegtuig toch een stank verwekken Door kerosine eindeloos verhit In wolken roet en net zo zwart als git Die alles met een kankerlaag bedekken Nee, zonder vliegtuig…

het paradijs is verbrand: ik proef roet, dood, angst en bloed. ik ben bang, ik ben bang voor de dood. ik kan hem niet zien, ik kan hem niet zien, maar ik voel hem achter mij staan. hij is misschien rakelings langs mij gegaan. hij sluipt op zware geruisloze voeten onzichtbaar achter het leven aan.…

Ik heb een kaarsje gebrand, een lichtje speciaal voor jou het vlammetje stond rechtop ’t was bij een kerk, een enorm geval, waar ik dat kaarsje heb gebrand ’t roet op de muren, liet zien dat er veel mensen voor mij gingen die misschien net zo iemand als jij verloren zijn.…

Ik treur niet meer, wanneer ik aan de luchten De draf van adels-dronken ridderstoet Of 't plechtig aangegleden praal-vertoon Van Rome's Kerk gestoord zie en vervluchten Door walm van 't uit fabrieken hevelend roet, Als spuwde d'Aarde golpen sombre hoon.…

de winkels weer vredig Unter den Linden de Bundestag rijk gevest onder glazen koepels ‘t IJzeren Gordijn in roeden en botte knekels als restant in ’t Mauermuseum te vinden Reichstagsgebäude eerst gründlich ingepakt door Christo alles onder groot geel zeil verstopt binnen intussen schoon van roet en bruin gesopt daarna als nieuw voor hergebruik…

met nog wat kreukels op haar wangen van het kussen dat zo heerlijk opgerold onder haar hoofd lag wordt ze wakker juist op het moment dat de nacht zich vol overgave geeft aan de nieuwe lentemorgen de vrouw ze knippert nog slaapdronken rekt zich uit haar haren nog wat verward de poes aan het voeteneind rekt mee een grote gaap en roets…

Vele knechten vergezellen jou, ze zijn zo zwart als roet, klimmen roekeloos op daken, trotseren onze decemberkou. Menig kinderharten slaan snel, je brengt lievelingsspeelgoed en hopen smaakvolle lekkernij, weet alles van ons,.. wonderwel.…

op het vergeten bord, stemmen zijn doof woorden zijn blind alle geloftes vergelen als pentekeningen vol van erotiek worden vermeden wanneer de voegen tussen de hard gebakken stenen zich vullen met gehaaste onwerkelijkheden waar was jij toen ik stierf, raapte je mijn zaad dat ik had verspild toen lust mij de ogen sloot en spiegels vol roet…

Hallo, ween maar niet Zielige Zwarte Piet Uitgezwaaid door Sint die je niks meer vindt Discriminatie ten top De wereld op jouw kop Door regenboog vervangen Aan schoorsteen opgehangen Je tranen van zwarte peper en roet Biggelen hard van je olijke snoet Neder op ons kaashoofd vol drop speculaas met hagelslag erop Kinderen vinden dit…

ik dichtte de dag dicht dacht de dichter maar het licht werd lichter ik sloot derhalve de gordijnen en ik de ogen, de mijne zo zou er minder schijnen en de dag toch verdwijnen ook de mijne maar het beeld van verstrooing gooide roet in het eten ik keek in de tunnel van de virtuele beeldbuisglooing met in de hand de besturing (zou dat verslaving…

Een bleke kleur die óp moet beuren: een viaduct van roet en prut! Weer drukken motoren hun waanzin door. Je schaamt je voor je eigen adem. Vergeet de vlinders en de zwanen: hier gromt een stad - extreem en goor. Toch komen hier veel jonge mensen. Tempo: 'Constant hebben wij haast.'…

ziel zich van mijn wezen construeer ik zo een soort antipathie wat menig mens zal doen vrezen blik ik in mijn eigen kathedraal zie het zwarte aan de macht beeld dan een vertekend verhaal zo draai ik mijn rondje in de nacht kom vanuit de afgrond opgestegen en dans over grijs gedraaide platen Zoek het goede tussen oude wegen Zonder enige roet…

Aagt Morsebel nam kleine Piet In kost, en als het kind, te middag aangezeten, Haar soms zijn walging merken liet: De vieze bijsmaak van heur knoeisels werd geweten Aan kaarsvet, roet, noch snuif; 't was altoos: "Lekkertand, Wat zou het zijn, als aangebrand?…

Dat is ook zwart als roet, Laat maar de bloem met vrede, Die nog wat groeien moet. Dan krijgt ze zwarte zaadjes, Die strooit de wind in 't rond. En met je kameraadjes Raap jij die van de grond. En als je die gaat drogen En in een doosje sluit, Zaai ze allen - 't zal wel mogen - Als 't voorjaar komt, dan uit.…

Hij danst en zingt en fluit het leven vrolijk tegemoet In regen hagel zonneschijn, zijn weer is altijd goed Geen hoe en wat of wie dan ook strooit in zijn eten roet Hij leeft zijn dagen opgewekt met zwier en licht van voet Aan arbeid heeft hij niet slechts één, maar menig broertje dood Hij rotzooit hier en daar wat aan en komt zo aan zijn brood…

Ik mag dan veel hebben gelezen, veel meegemaakt en uitgeschakeld, als een engel in de zee gezwommen, de duisterste uithoeken van de hel hebben gezien, de zon ingeslikt, er nu uit zien als een dikke beer, die met een ademzucht kan weren, met een grijze haardos, die bol staat van de vlooien en het roet, ik zal hem nooit van mij afslaan het…

de stad was al krom en er zat rot en roet alom en vieze molm in het gebinte en er zat rat in de groene verf en in de voegen vergif en er droop goedkope droomslijm en namaakdras af van het zomer- en winterterras.…

wijk uit naar het klaverblad hij kleeft aan het asfalt in de lange, egale bocht mijn kont in een kuipzetel van kalfsleer de gestroomlijnde neus een sliert van linden in het getinte glas wekken grote bolle ogen er zit een slang onder de motorkap die olie sproeit in de ronde kamer waar de zuigarm de as aanzwengelt de uitlaat puft wat roet…

Daar: koolstoffen in Plakje van verdroogde plantenvezels, bevlekt met taai geworden olie, vervuild met al te zware metalen, en roet misschien en resten van giftige terpenen. Tot zover heren materialisten!!…

zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes tekent op de barricade hij lacht smalend proost me jonge dromen toe de muze is allang geleden gevallen ik veeg het roet…

zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes tekent op de barricade hij lacht smalend proost me jonge dromen toe de muze is allang geleden gevallen ik veeg het roet…

Nu zij uitgemergeld weent uit de puist in jouw geweten, wasemt Gods lastering roet. Haar kroost sterft, maar jij vindt dat je 'goed leven' moet.   De adem is verstikkend, ze grijpt je bij de strot, dwingt je te buigen voor haar waarden, want moeder zal bloeien op de dag dat jij bent uitgestorven op aarde.…

Ook Sinterklaas, met knechtjes Piet die werden niet ontzien Corona gooide niet alleen het roet in 't eten maar ook de kleur van Piet mocht niet gezien! De supermarkt die kwam als eerste met een innemend troost gebaar en spande vele meters licht op slingers wat donker zoveel lichter maakt.…

Een pesthaard likte aan onze gevels Met adem die roet tegen de deur afzet. Besmet door haar pijn Holde ik door het parfum van sparren Het zilvermeer lonkte Dreef me naar de rietoever. Lippen, schilferend door de droge vrieswind Plooiden van spijt Hoe kon ik haar koorts vergeten? Hoe haar snik vergrendelen in een geheime doos?…

Teder kuste zachte wind het lover en zo warm beminde ‘t briesje mij Mij sloeg haar hartje alsmaar over haar liefde kwam nooit dichterbij Langzaam naderde een waarheid door deze nacht, zo zwart als roet Einde liefde streed de doodsstrijd ‘t einde kwam mij reeds tegemoet Gesproken had deze zachte wind van mijn lieve liefje van voorheen Die…

Tezamen met een roeten wolk, een bezem en het diendervolk, zes ratten plus de hamelfluit, een brandweer met zijn brandweerspuit. Ja, zelfs Jonkvrouwe Hoepelrok, springt pardoes uit haar torennok. Ze zweeft gelijk een kiekenveer, al tollend in de slotgracht neer. Daar zoent ze kikkers in het riet, het zal haar wat of hij het ziet.…

Ik lik het Noordzeenat van haar nylon, terwijl haar tepels bijna door de stof heen priemen en hun maanlandschappen mij desondanks voor ogen staan, maar haar verloofde gooit roet in het eten.…

Ze hadden daar de orde die er was vervangen door een valse, zelfgemaakte ze hadden die verspreid als 'n geurloos gas -het was een leugen, maar een goedbewaakte- Ze hadden daar de ongerepte sfeer waar alles transparant en helder blinkte* vermengd met roet en schoorsteenvegersmeer wat ongemerkt hun wereldbeeld verminkte Ze hadden instituten…