Alle inzendingen over Sneeuw en ijs verleden tijd

Kan ik hen voor onheil beschermen of brengt de tijd raad en moet ik hen de zeeën van het leven laten bevaren. Papa vaarwel tot nog eens in mijn dromen Maar als het kan laat er dan een happy end aan komen.…

Als ik wandel in het bos tekenen herinneringen zich af in de schors van hoge bomen in de holte van een hele oude knoest klinkt de echo van een bekende stem hij kruist mijn pad ik weet dat jij het bent nog altijd dat kleine stukje verleden roep het een halt toe wil ontkomen aan stil weggestopt verdriet maar de echo luistert niet…

creëren voor mezelf met geschreven woorden de last kon verlichten waardoor het verleden een plaatsje heeft gekregen.…

Ben er niet op uit Op te gaan in een Nieuw begin, of Af te stromen uit Een pas vergaan Verleden - ik spreek Niet over mijn toekomst, Noch over mijn verleden, Ik schrijf enkel in het nu, Het tot op de draad gespleten, Het eeuwig lijkende Lange heden…

schimmen, geplaveid met vuurtorenlicht het is al donker maar er zijn geen lampen aan als teken van verlating zonder tegenbericht zodra het verleden mijn geheugen verlaat herhaal ik mijn mantra; ‘niets is zo eeuwig dat het nooit voorbijgaat’…

muren kraken hun rimpels zonder schaamte hun oren verloren mettertijd sommige kleuren verschieten andere weer niet van verwachting, loden last gevlogen vogels, wederkeren naderende dood met riet begroeide oevers de vijver waar we schaatsten gat in het hoofd ons geschonden aangezicht de planten die ik water gaf zijn verdorst mijn verleden…

treur niet lief wanneer je amper iets ziet een boek opent en een potlood pakt het is de regen die het land verliet terwijl de vloer langzaam aan verzakt je gaf genoeg om het ouderlijk huis waar de vloer bij elke voetstap kraakte en wij als kinderen bij het fornuis niet over elkaar uitgepraat raakte we hadden vrijheid en een stukje drop…

ik heb de banden doorgeknipt zo is er geen verleden het brak mijn weten en mijn zijn gaf mij angst en gaf mij pijn gaf slechte raad en geen vergiffenis regeerde heel mijn leven nu ben ik los zie mijn vrijheid zie mijn geest ik ben niet meer wat is geweest…

In grauw beslapen lakens lig ik mijmerend te wachten op de merel die z'n ochtendlied zal brengen, hoe lieflijk toch, dat haperen in hetzelfde refrein zo ken ik zijn routine, de klacht, de vrome pijn. Het ochtendzwerk breekt open nu de vroege bus zich suizend door de malse voorjaarsregen trekt. Een morsige man schurkt zich tegen me aan, hoe…

Kan ik hen voor onheil beschermen of brengt de tijd raad en moet ik hen de zeeën van het leven laten bevaren. Papa vaarwel tot nog eens in mijn dromen Maar als het kan laat er dan een happy end aan komen.…

ik zie ze lopen door de eeuwenoude beukenlaan Benedictijnen brevierden hier verzonken in gebed adellijke ongehuwde dames woonden in de Renaissance tot hun levenseinde op deze kostelijke plek verwaaide eruditie zweemt vanuit een ver verleden…

het verhaal gaat dat we de kamer in betreedbare vlakken hebben verdeeld om iedereen welkom te heten geboortedagen af te strepen met Sport in Beeld en bord op schoot er zijn nog blinde vlekken (min of meer) de onzichtbare poten van de kast wijzen naar beneden, naar binnen als een luchtledige vulkaan, de muur vreest nog steeds de spijker…

Waar mijn sporen zijn onverdiend Waar mijn daden zijn ongezien Ongehoord laat ik er mijn echo achter Luister goed Misschien dat je hem dan hoort Een restant van mijn gedachten Een restant van mijn weemoed Een resterend laatste woord…

Dat heb ik bereikt: dat jij niet kunt geloven -- hoe erg het toen was.…

de rivieren volgen uit koers raken steil naar beneden vliegen wou ik met jou dwars over de grote oceaan loodrecht naar beneden storten kijken naar zon en sterren met jou vlak voor de grond te raken weer steil optrekken hoog en laag vliegen wou ik als gevleugelde paarden de wereld verkennen de zwaartekracht opheffen de aarde…

unieke jaren zijn voorbij stil vervaagd uit mijn bestaan gezonken in het wassend tij yuppenschool in deftig zuid mijn plaats onder de zon nog heug ik mij het belgeluid als 't eerste uur begon stemmen die ik nog kan horen in vage dromen van weleer uit tijden die mij sterk bekoren maar antwoord geven zij niet meer…

Achteraf zie je wat er is gebeurd en hoe -- voorspelbaar het was.…

Hetzelfde soort stof haal ik weg dat al viel over het verleden. Het stof der eeuwen neem ik af, zo blijft alles bij het heden.…

Een windvlaag stoot hun thuis kapot en breekt het leem in stukken Dit prachtpaar vliedt steeds verder weg van herfststorm met zijn nukken De traan die zilte treurnis kleurt oud zeer wat in ’t geweten zeurt Nu bladerdek de slapen van de lentebloem beschermt en wintervorst zich over ’t land ontfermt met sneeuw en ijs als wapen De…

of ijs geboren zo verdwijnt elke haat of iedere smart die bij het leven en de liefde horen Valentijn geeft zijn boodschap door wijl inmiddels de winter gaat teloor en komt de lente aangedreven gaan verliefden volop hun vreugd beleven Valentijn is dan weer van d’ aard maar het hart van de roos blijft lang bewaard.…

sneeuwstorm witte woorden in jas verpakt ruzie op glad ijs verkoelt…

IJs smelt. Water wordt geboren. Een druppel valt in de stilte. Oorverdovend. Plons!…

Winterkou brengt ijs Schaatsen uit het vet gehaald Holland op z'n mooist…

we hebben echt een leuke tijd gehad misschien niet zo veel als we hadden bedacht we waren boos op elkaar door miscommunicatie weg was onze vriendschappelijke relatie mooie tijden maar verleden tijden waar ik soms met mijn gedachten aan terugdacht het is gebeurd, de pret is over maar ik heb verschrikkelijk genoten langzamer zeker het…

Wij kunnen niet anders dan wachten Wachten tot de tijd daar is En inmiddels gaan we in onze gedachten Voorwaarts in licht en duisternis Dwars door muren van ’t verleden Brekend in toekomstige tijd Over onzekere paden treden Waar het heden ons toe leidt En geruisloos gaan de tijden voort Van het leven slecht of goed Tot men op het einde…

In de lente begon het allemaal wij samen, dat was wel fijn zo door de maanden heen trok de zomer zonneschijn en was de tijd zo rijk vol met licht en passie In de herfst wordt het donker en dan trekt de kou weer binnen maar nee, niet overal ook bij ons blijft het warm en we zijn niet bang voor wat de winter brengt laat het maar sneeuwen…

De sneeuw was nooit zo wit als toen wij kinderen samen en hoe samen, de verse sporen liepen, de tijd vooruit, naar 't groene poortje aan 't einde van de straat. Vergeefs zoek ik de weg terug, voor altijd afgesloten.…

glinsterende kerstballen pronken in de kerstboom, fonkelende lichtjes schitteren in de nacht, nu nog enkel sneeuw en Kerst kan weer beginnen...…

Geloof me lezer Er is maar weinig aan Om de hele dag met je poten In de sneeuw te moeten staan.…

Hotels voor gisten zijn het, haltes voor de dingen op reis naar de tijd in de heuvels. Ach zoveel nepalese prinsen langs de stoeprand, zoveel nepalese prinsen. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…