3961 resultaten.
ZWAAN
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 194 Daarin varend als een zwaan
trek ik achter me een baan
waarin rustige gedachten
met een trage golfslag wiegelen.
Zo stil zal ik altijd drijven
over gladde, effen grachten.
Het onwezenlijke gaan
door die spiegel doet me aan
als een droom, die vele nachten
me bezocht, maar nooit wou blijven.…
schoon is wat lach bereiken kan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 116 * loflied op dora en nora
als nora en dora verschijnen
is het gedaan met de rust
tranen met tuiten
trekken de dames
als zij vreugde toveren
van gezicht tot gezicht
de lakens delend
poetsen, stoffen en zemen zij
het toilet spic en span
met klinkslag of sneer
trekken zij dweilend ten strijde
tegen smet en smeer
schuierend en schooierend…
Binnenstebuiten
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 557 Ik ben immers nimmer bedrogen
met de focus op d'ogen,
dus trek dat pak normaal aan!…
Tijd bestaat niet
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 916 tijd bestaat niet
voor wie wil dromen
het vloeit als water
vervliegt en raakt op drift
als moe gevlogen vogels
op hun trek naar noord en zuid
zijn de minuten vervlogen in de tijd
en wij zoeken naar beschutting
in de verborgen dromen van
ons hart als de lichten doven
boven ons bed.…
wilde haren kwijt?
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 682 ze komen uit m'n neus en uit m'n oren
ze woekeren op borst en buik en rug
ik trek ze uit, toch komen ze terug
de oorlog tegen wildgroei lijkt verloren
't is vreemd, maar met het vorderen der jaren
verschijnen elke dag meer wilde haren…
Doorgedicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 417 Gat in het donker
authentiek en bezongen
hier blijft de regel steken
ik ben nu even doorgedicht
zo gaat dat met mijn soort
het hoofd in de koelkast
de lach in de spiegel
geluksgevoel zwiert rond
mijn lijf onder de douche
mijn voeten op de grond
wat trek ik aan vanavond
maar het dichtste laat ik thuis…
Lief(de)
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 2.032 De vlechten van jouw haar
golven zachtjes heen en weer
als treurig riet en
in de ogen van jouw lichaam
lichten sterren van verdriet
een bittere trek speelt om je lippen,
en kreunend loopt je lijf haar laatste dag,
geen ziel kan hier aan tippen,
geen mens die iets vermag.…
Rede
gedicht
3.0 met 19 stemmen 9.736 Trek niet in twijfel dat rede,
dat rede, dat rede, dat rede.
Een vlieg loopt van de rand
naar het midden van het tafelblad
en weer terug, volgt enkele centimeters
van de zijde, steekt de leegheid
van het vaalwit weer in, probeert opnieuw
wat ik niet weet en vliegt dan op.
---------------------------------
uit: 'Tramontane', 1996.…
Verseau
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 378 (fontein te Arpaillarques)
zijn mossige baard
verraadt jaren waterloop
een onlesbare dorst naar meer
laat zijn levensader wellen
het peinzend gelaat
met de zorglijke trekken
geeft het geheel iets waakzaams
alsof het zijn taak is
alle dorstigen
in het hertogdom aldaar
te moeten laven…
Bekentenis
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 674 blind op jou en nu nog
kijken of ik samen
broodjes smeren kan
thee en koffie tegelijk
schenk ik mijn gedachte
aandacht niet gestoeld op enig feit
aan tafel proef en toets ik ons
aan niets meer om te vegen
onder mat of kleed
en verder heb ik niks
om aan te trekken
boete deed ik bij de bonte was…
Echte liefde is...
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.784 Echte liefde is
alles aan elkaar vertellen
is pijn hebben
als de ander dat ook heeft
is lachen
als de ander pret heeft
is trek hebben
als de ander het eten bereid
is verdriet hebben
als de ander huilt
is alles geven en
mondjesmaat nemen.…
Tijdloos ritueel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 345 Kalenderblaadje
eenzaam op je laatste dag,
‘k trek je waggelend af
knetterend vuurwerk
een mensenzee kijkt omhoog
blaffende honden
tijdloos ritueel
oud glijdt nevelig in nieuw
zonder alcohol
2 januari
nieuwjaarskussen afgekuist,
een lach is te veel…
Hedendaagse elegie
gedicht
3.0 met 35 stemmen 16.512 Wij, die van wanten weten,
trekken dikke huiden aan
verstoken de kranten
zetten de buis op idols of op quiz
scharen ons om de joekel van een vrieskist
en sluiten de wereld winterhard buiten.
-------------------------------
uit: 'Tussentonen', 2004…
Versterven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 wanneer ik nu het land bekijk
dan vliegen de raven
niet meer op
alsof ze thuis gekomen zijn
verstommen de dagen
vertraagt het denken in ijs
de herinnering blijft
boven een dun sneeuwtapijt
verdwalen prille lentekleuren
in een verwaterd grijs
trekken daar jaargetijden
tot een puntig gemis…
ma
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 734 je liet je gebitje
scheef wegglijden
in een scheve glimlach
naar mij en mijn dochter
valse tanden
maar wel oprecht
een seconde had jij nodig
om al het onrecht
recht te trekken
twee weken later
hebben we je begraven
met dezelfde glimlach
maar, eerlijk gezegd ma,
je was er niet meer bij…
afscheid
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.880 Niet meer dan de helft
kan ik jou geven
het andere deel dat is mijn leven
*
nog schijnt het licht
over je tranen
op je dood gezicht, je rimpels
verstijven en het wit begint
maar ik weiger
het laken over je hoofd
te trekken, laat me nog
een poosje bij je blijven
neen zeg maar niets
het is goed om deze
stilte te laten spreken…
voor morgen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.074 ik denk aan jou
en je praten over liefde
zegeviert
zoveel dieper nog
dan elk verlangen dat ik
naar binnen buig
als zou het wachten cirkels trekken
zeven keer
wat dan het sterven
betekent of de eenzaamheid
die onophoudelijk herinnert
dat de plek naast me
slechts jouw droom verdraagt…
Herkenningspunt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 153 Met je ogen opgesloten
in de kassen van je ziel
trek je liefde weg uit mij
en spreken klavertjes vier
waarheid in je lach.
De warmte in ons samenzijn
als kaarslicht te omschrijven
strelen gedachten naar verleden
toen twijfel geboren werd
maar het wel een teken was
dat mijn hart weer zal verdwalen.
Maar nu echt…
Het nieuwe doen
gedicht
2.0 met 42 stemmen 13.788 Maak je op voor de grote trek.
Doe je te goed aan het nieuwe jaar.
-----------------------------------
uit: 'Laatste metamorfose', 2004.…
Met verende loomte
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 178 de buitenlucht wordt niet meer ontstemd
op gedruis van gefeeste woorden
die allemaal hetzelfde klonken
aan de lichtende horizon
klinkt weer rust om alaaf liedjes
met verende loomte
als vogels die uitrusten op hun trek
komt het realistische weer tot zijn eigen
gewoon puur natuur…
model
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 146 de subtiele trekken van een indruk
geschapen uit de houding van wie je kan zijn
vrouw, man, mens
de wens gezien te worden
door de ogen van verwondering, tijdloos
kijkend langs plooien van nu en van wat
verleden was
morgen kijkt de wereld anders
morgen
valt een oude jas
van nieuwe schouders…
Nacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 880 Zacht zijn je ogen
Je handen die over mij heen gaan
Heeft mijn gevoel mij bedrogen
Toch laat ik je doorgaan
Je lippen trekken een spoor
En verkennen mij zacht
Ik fluister: ga door
En voel nu je kracht
Zwart, zwart is de nacht
Maar zwoel zijn mijn dromen
De ochtend wacht
Tot ik ga komen…
Grenzeloos
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 164 Ooit werd ik in
Grenzeloze vrijheid
Geboren in een wereld
Die bol stond van
De schoonheid van
De schepping - naar mate
Ik ouder word, ervaar ik
Dat er steeds weer nieuwe
Cirkels om me heen
Worden getrokken - zonder
Dat ik er invloed op heb,
Leren moet ik mijn eigen
Grenzen te trekken, om er
Vervolgens behoedzaam
Over te waken…
Ziin Shirt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 357 Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar
ik trek het aan om in de tuin te werken
In mijn herinnering ruik ik zijn geur
en alles krijgt weer kleur
Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit
even dat gevoel van zijn
Dan gaat hij in de was en belandt in de kast
tot hij totaal is versleten
En dan wordt ook deze herinnering vergeten…
Soms
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 124 Toch was er altijd die ene
grote zee, die bleef trekken.
Alleen mijn handen kon ik
uitstrekken... naar Gods engelen.
Soms, deed ik iets, waaronder
een ander mens leed.
Soms, denk je iets, wenk je
alleen voor jezelf!…
Zonder kleuren en glazuur
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 318 stug was de klei
waarin ik jou boetseerde
ze gaf maar langzaam
jouw frêle vormen vrij
de fijnste details
heb ik met liefde uitgestoken
de scherpe trekken
met zachtheid doen verlopen
naturel ben je gebakken
zonder kleuren en glazuur
heb ik jouw ziel met
mijn handen kunnen vatten…
Ik heb je zo lief
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 174 Ik heb je zo lief, mijn lief
Je zou toch eens
moeten weten wat ik
allemaal van je hou
wanneer ik ga zwerven,
roep mij dan terug
en lijn mij aan
want ik wil niet kwijt
Trek mij naar beneden
Want ik zie je zo graag
En heb je zoveel lief
Mijn lief,
Maar als ik ga zweven
En verdwaal
Weet dan mijn lief
Dat ik je nooit verliet…
Lintjesregen
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 242 “Zeg schat trek iets fatsoenlijks aan we gaan
op pad”. Ik dacht meteen: hoera een lintje!
En zei terloops: “Schat, deze stropdas vind je
die bij dit blauwe overhemd wel staan?”
Een lintje kreeg ik niet...maar daarentegen
werd ik verblijd met heel veel kou...en regen!…
ze wachten niet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 99 gulzige golven
knagen aan de
opgeworpen
muren die
ons zandkasteel
omringen totdat
het koninkrijk zich
gewonnen geeft aan
de rollende branding
het verlies was
er al voor het
zich aandiende
we trekken
onze voeten
uit ongrijpbaar
grillig zand
tijd en getijde
bewegen ons
ze wachten niet
geen van beide…
zou ik, wil ik, kan ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Op de zinsnede van zinloosheid
trekken we een ononderbroken lijn
rond enig ontbreken van ‘t zijn
de eindeloosheid geflessenhalsd met
dat beetje eigen leven en dan die triviale kwak
de dood op de bodem van de fles
elkéén gesmoord in eigen nat
het afvragen afgesloten met een kurk…