Alle inzendingen over Steen

Van het ene naar het andere punt het gaan belevend, lopend over steen. De schaduwen snelden. Toen ik ze zag, sloegen zij slag, vanuit het westen.…

verover de leegte in een stenen woestenij treed buiten de gebaande paden van een bloeiende boomgaard poog te verdwijnen in het wiegende korenveld voer het scheermesdraad naar de bodem van je hart zie de wereld door een waas van tranen…

Iemand had woorden, braakte zinnen tegen steen, spatte vuil door gangen gedragen. Drong zich tussen metselwerk en nauwe holten, om daar bonkend te zwerven, in muren haar kloppend hart vond en hier als herinnering nooit zou sterven.…

Is er ergens nog een plek waar niets naars gebeurde, waar niemand stierf op koude stenen tussen eenzaam gras, een plek vrij van herinnering, of snode plannen, waar onschuld nog dromen kan van hoe het ooit eens was.…

in een idylle de eerste vlinder in de prille zon een serene vluchtige rust op de grijze steen ik denk aan hun soms zo poëtische namen parelmoervlinder zilveren maan porseleinvlinder koesterend stil aangenaam langzaam…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Ik knip in oude lagen heden vervaagt in het verleden ruïnes blijven zolang stenen ze willen dragen het hart ze kan verdragen, ze geen kooi, geen zooi zijn zolang ze mooi zijn ze lijf en leden, ziel ze schragen.…

op dagen wanneer het leven voelt als iets dat je misloopt waarop alleen overblijft wat geen hout snijdt op die dagen kom je beter niet uit de verf zweef je door een leeg decor een milde steen des aanstoots slechts…

Drie theelichtjes die stenen harten met warmte vullen.…

Ik verlang geen rozentuin niemand hoeft me dat te beloven maar ik wil ook geen bed vol violen waarop ik moet knielen Weet u, ik ben al snel tevreden met grassprietjes tussen de stenen met soms een klein verrassend bloementje wordt mijn leven verrijkt!!…

geen regel zo beschreven dat het gedrukt staat geen beton zo gegoten dan de hardheid van de steen die met het wentelen van ieders rotatieas halverwege naar boven rolt zwarte gaten laten weinig over zichzelf los maar je moet toch ergens van uit kunnen gaan…

op steen naar de overkant meer gevoel dan verstand sagen interessant de wilde natuur niemand overstuur alles gaat traag vriendelijk vaag snel of efficient zijn ze hier niet gewend op het gemeentehuis ook daar is bekend gaan de dingen zo verschrikkelijk cittaslow.…

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

stroef Sta ik droef Mezelf te steunen Al die jaren Vandaag besefte ik Hoe lang al speel ik mee met dit familiespel Waarbij de gevallen stenen op mij leunen Maar ook dat ik kan steunen Op mijn vrienden (rechts van mij) Die mij nu zien dat ik graag zie Het nieuw record staat gelukkig Na al die jaren niet op drie…

De sneeuw wolkt als vitrage voor de ramen Hij houdt de wereld buiten en sereen Breken wij onze jeugd af steen na steen Triest scharen zich de meubelen tesamen De vensterbank met stervende cyclamen Zegt dat het nooit meer wordt zoals voorheen Gelijmde briefjes waarop onze namen Leiden ons veilig door de uren heen Wij openen de kast met de…

Hij schat het pad dat voor hem ligt in als klimop en richt zijn blik met vastberadenheid naar voren voetje voor voetje volgt hij eeuwenoude sporen die leiden naar het wijde zicht vanaf de top zijn wens om daar te komen stuwt hem hogerop van rust of stijgen met beleid wil hij niets horen de stenen die hem storen tuimelen verloren waar luide…

Ik bouwde een muurtje om me heen maar wist dat dat geen optie was 'k heb het steen voor steen weer afgebroken en keek weer door het helderste glas daar waar ik weet dat de wereld leeft en waar wij allen nog op mogen wonen toch een wereld soms vol valse schijn waar mensen maskers dragen en ze tonen en of het nu een muur is of een masker…

Eens spraken wij een en dezelfde taal, tot in Senear steen op steen werd gemetseld. God vond het bouwwerk gelijk te brutaal en heeft ons toornig Zijn mening besteld. Wat was er nu mis met eendrachtigheid, zei de Heer: "Godver!" in Zijn eigen vorm?…

Ik heb nooit naar iets anders getracht dan dit: het zacht maken van stenen het vuur maken uit water het regen maken uit dorst ondertussen beet de kou mij was de zon een dag vol wespen was het brood zout of zoet en de nacht zwart naar behoren of wit van onwetendheid soms verwarde ik mij met mijn schaduw zoals men het woord met het woord…

in je monument van eenzaamheid je telt je doodtijd in seizoenen, waarvan het licht over je stenen lijf glijdt…

Jij hebt mijn leven ontregeld Ik had zo'n mooi muurtje betegeld Jij brak steen voor steen bij mij af Door de gevoelens die je mij gaf. Ik wilde door niets uit het evenwicht geraken Niemand kon mij nog wat maken. Maar jij stoorde je daar niet aan En bleef maar verder gaan.…

Ik was ooit in het Holocaust- museum te Jeruzalem en toen zag ik een steen met jouw naam erop, ik heb die steen met diep respect aangeraakt, daar je naam in dat verre Israël, ik heb die nacht in mijn hotelkamer om je gehuild, deels door de wodka, vooral om je goddelijke moed.…

onder de oppervlakte liggen de woorden verspreid over lagen verzonken in gedachten waarin gespit moet worden stenen vormen de inspiratiebron steeds weer omgekeerd door werkende handen vormen om te watertanden opgeraapt en schoongeveegd vertonen ze hun huid die onbeschreven lijkt als een niet gezongen lied de snelle vliet geeft…

roze bloemen uit jouw tuin wil ze denken bij de steen die zacht als was gekronkeld onder verdwaalde handen zal smelten pas dan zal ze huiswaarts keren of roept het tot haar: huis kom waar ik woon!…

Het laatste adres staat er gebeiteld in de steen. Ik ben onmachtig met al die doden om mij heen.…

de ring dag begint meisje wacht zit alleen op trap van steen kleur rood meisje zoekt zon schijnt blad valt op steen met mos kleur groen meisje voelt lichte bries blad ruist aan tak van boom kleur bruin meisje ruikt frisse geur blad ligt op muur van kerk kleur geel meisje tuurt ring rond vogel vliegt tegen blad…

Ja dan word je stinkend steenrijk Maar hoe voelt en zwaar is steen? Vertel me hoe rijk ben je met een hart van steen?…

Een kerkje zo oud en ach zo geweldig oud in het hoge gras de verweerde stenen een haas rent over het kerkhof De wind een koeltje op deze warme dag boven de akker zingt de stijgende leeuwerik jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen…

Ik schreef je naam in marmer en de steen verbrokkelde. Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

- En elke wand, een klaagmuur, noodt tot stenen, waarvan hij is gemetseld - én tot wenen.…