Netgedichten

netgedicht (nr. 43.085):

onder de oppervlakte

onder de oppervlakte

liggen de woorden
verspreid over lagen
verzonken in gedachten
waarin gespit moet worden

stenen vormen de inspiratiebron
steeds weer omgekeerd
door werkende handen
vormen om te watertanden

opgeraapt en schoongeveegd
vertonen ze hun huid
die onbeschreven lijkt
als een niet gezongen lied

de snelle vliet
geeft de geheimen vrij
aan het einde van een lange reis
de pen weerlegt het tegendeel

in echo's van ongerijmde klanken
die ik verheel in verloren momenten
tonen de prenten delen van werkelijkheid
die inhoud geven aan wat was

kiezels als monumenten van het aardse zijn
en fluit als uit verwondering
met een trilling als van rollende stenen
in de richting waar ze luid zijn verschenen