Alle inzendingen over TOESCHOUWER

Vandaag de jeugd bekeken trillend is het lawaai als toeschouwer besef ik het geheel en al er buiten staan in decibellen is het niet te meten gierend gaat een auto dor de bocht het eentonig geluid van een sirene kan de onrustroes niet verbreken toekomstloos, gewetenplagend afgrijzen maakt zich meester van ieder weldenkend mens als iepen…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

Hoe klonk haar ontzag in de stem van de haan voor de hond in de tweespraak gesproken trefzeker haar ogen in ‘t diepst van haar rol hierbij beurtelings blikkend bewogen tot het steeds mooier gespeelde slot waar ze langzaam voorover gebogen voor de toeschouwers langs kwam sluipen, stil de haan in het hok liet kruipen.…

Langs de wegkant de sporen van je banden, het verhaal afgesloten, de fotograaf wil plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht spiegelt in de ruiten, draaft maar door, je komt het tegen in de plassen op het dek de dood te lezen in de trekken op je gezicht. Morgen vers in de krant: hoe jackson Pollock de nacht doorsneed, dat hij heeft geleefd…

Nu het vonnis blijkt te luiden dat levenslang zes maanden is rest haar slechts de harde keuze ofwel te blijven liggen als een aangeslagen bokser die niet meer tellen wil tot tien of toch de zegeningen te tellen van het plukken van iedere dag bewonder het carpe diem terwijl het donkerzwart knijpt rond maag en buik met tranen als druppels…

waar klatergoud in scherts het gif toedient bijt slang de lach door strotten zonder inhoud verblind zien ogen nep als werkelijkheid is waarheid alle rechten kwijt na het feest zijn ze verweesd op zoek naar de ultieme kick draaien dol in steeds ontwijken van hun nooit verkende ik…

Op het plein zweeft een kind zwiept met zijn hoofd eet chips uit een zak achter haar schouder duikt hij op wil je tikkertje spelen, mevrouw waar zijn je vriendjes, vraagt ze dingen doen, zegt het jongetje hij heeft lichtrood haar, witte knokkels een blikje cola heel wit kijkt hij weg de wind aait zijn verwoeste oogopslag zijn…

stralend vielen de kleuren van duizenden bloemen neer uit de praalwagens van het schitterend jaarlijkse corso zij overdonderden de dol enthousiaste en luid applaudisserende toeschouwers ook bij mijn wagen waarop ik jou in de bloemetjes heb gezet in iedere lijn en welving met bloemen van liefde uit van mijn hart is onze relatie…

Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

een verlaten plein in de avondschemering geluidloos overmeesterd door de zachte sneeuw een vermoeide passant die plotseling stilstaat het hoofd draait naar het plein toeschouwer van een verstilde wereld dan wendt hij zijn blik af en herneemt met trage tred zijn reis in de verte krast een vogel…

de stier heeft de hoofdrol in het spel " recorte " en hij, Tauro, dacht; het is toch van de gekke ik ga nu beginnen, en startte het offensief ter plekke vol overgave heeft hij zich in het publiek gestort toeschouwers werden gewond, door horens zo scherp als een speer de stier overleefde het niet, hij werd gedood... door een geweer!…

In Heeze is het weer Brabantse Dag Het cultuurfestijn van groots formaat De folklore optocht trekt door de straat Men kijkt met bewondering en ontzag Een daverend applaus: de toeschouwers Brengen hulde aan de wagenbouwers ------------------------------------------- 29 augustus 2010, 53e Brabantse Dag in Heeze…

Toeschouwer aan de zijlijn staat de wind gevestigd zonverwarmend stralen gericht op de grond Nieuwsgierig kijkend en zoekend naar het licht en lucht de aarde herleefd weer op Gedierte en bloemen tonen zich, in schijnwerper van licht en zon Lente, is geboren zal groeien doet ontwaken.…

zo even en niet onbekwaam passeerde een fiets met cyclaam die het meisje versierde op een omafiets langs banen door parken en lindelanen die mede voorjaar vierden het maakte mijn hart ook vrolijk ben voor toeschouwers dan olijk als een deerne mij belicht ik ben een warme zonnestraal een schijnend vreugdevol verhaal en op iedereen…

Hij is toeschouwer. Ik denk. We genieten woordeloos. Verstild. We zwijgen taal zonder woorden. Taal die vrienden verstaan. Zonder vals sentiment. Wat ik aan het worden ben, is hij van nature. Poes.…

Voor toeschouwers is het leerzaam. Voor ons die met schone handen, aan de zijlijn blijven staan.…

Ik als toeschouwer, het einde was nabij. Zelfs de taartjes lagen er ongemakkelijk bij.…

hoor tussen het fluisteren van glazen het scheuren van een ziel onder de ogen van tientallen gedrogeerde toeschouwers slaat een wanhopig hart de tenenkrommende aanblik van dit ene lege glas getuigt van het hopeloos thuiskomen en de conversaties die echoën tussen uren en hoofden zijn pantoffels voor de ego genageld aan het concept…

We drukken armpje, maar we hebben geen toeschouwers. Hij wint te vaak. Ik moet gaan trainen. Ik doe niet anders. Ik ben alleen. Mét mijn stoornis.…

een vreemde dag die niet de mijne lijkt te zijn het onderwerp ben ik wel maar vreemde woorden en gebeurtenissen sluipen mijn oren binnen op zoek naar herkenning woorden die de mijne waren zijn onherkenbare klanken geworden naast de vraagtekens in mijn hoofd ik hoor ze als toeschouwer door iemand vreemd gezegd en vraag mij af…

Wil ik mij als de maan naar het leven rennen, het heelal opschudden Een klaproos, toeschouwer in de wind pluisjes in ogen die het water willen veranderen, de zon aanhoren Sterren stelen in de nacht bloemen in mijn hoofd ze zwijgen en tellen mijn gedachten Zoveel te kiezen en de ruimte om te dromen als niets anders wil ik zee zijn,…

.' Samen trekken ze de gevoelloze toeschouwer over de drempel van hun blikveld de dove hoort de stomme spreekt van een wonder.…

We zijn publiekelijk betrapt in het gras De kleren hingen amper nog aan ons lijf Met onze passie konden we geen blijf Toeschouwers; dit was reality,geen grap! Wie voelt zich geroepen, nog kanditaten? Sex in open lucht nu toegelaten!!…

in nevelige duisternis twee figuren in zwart zonder gezichten met de ruggen naar me toegekeerd met niet meer dan een vlek een luchtspiegeling ben ik toeschouwer van een bal masqué de duisternis houdt me tegen het licht van een wankel blind bestaan tot het licht onthult hoe ze draaien hoe ze golven met met hun torso hoofden…

ambitie kent de trap omhoog weg uit de slangenkuil van maten naaierij en pennenstrijd jaloezie en penisnijd zelfs in de kleine scènes rammelt het decor door ziekelijke twisten wat goed en beter is wordt steevast gefileerd later weggegooid als rotte vis het leven speelt toneel in de schouwburg van bestaan nog altijd zijn er toeschouwers…

De wolken spelen hun kiekeboe Met de zon; een eind'loos spel De toeschouwer vermoedt het wel De zon die wint, maar hoe?…

Zijn lot doet soms een toeschouwer innerlijk wenen. Zijn kwetsbaarheid is ook zijn tederheid. Die tot tranen van bewondering toe kan beroeren. Omdat het een waarheid is dat niet met de wetten strijdt. Dat zo'n muur- bloempje in de natuur met zijn omgeving een harde strijd moet voeren.…

Ik kan passerend mij als toeschouwer gelukkig nog steeds bedwingen niet mee te zingen in die koren ik houd mij muisstil met open oren mensen ogen lovers en of struikrovers . Denk wat knap dat zij die woorden heimelijk gesproken nog kan gedogen.…

Letters dansen als 'n Ballerina de eenzame nacht voorbij en mijn enige toeschouwer hoewel onzichtbaar, dat ben jij.. Ik beroer de lucht van huid en fluister met mijn vingertoppen in jouw oren, overal "Liefste, ik zal nooit meer stoppen.."…

De tijd was een toeschouwer die op ons leek en het moment bewaarde in een gedachte die zijn navelstreng verloor. De pijn volgt ons niet meer en verstopt in het glas waar mijn dromen op sterk water gedachten blijven heb jij de deur gesloten waar ik nog steeds besta.…