Alle inzendingen over Trom

Spiegel, omfloerste trom.…

Of vertrekt Hij weer met stille trom!…

Die gek slaat nu verwoed de trom: woorden keer weerom, weerom.…

Haal uw oranje vlaggen uit de kast En sla de grote trom, blaas de trompetten Ga dan massaal de kruispunten bezetten En kijk of u dat leeuwenpak nog past De straat op met het héle legioen Want we zijn tóch nog Wereldkampioen !…

Vlaggen halfstok voetstappen omfloerste trom klokgelui twee slagen stilte stollende tijd ergens een houtduif een kinderstem teer groen aan de bomen dan - bevrijdend - het volkslied er is weer beweging bloemen en kransen leven gaat verder de draak wórdt verslagen…

In héél dit zacht delirium van nacht en fruit en bloem klinkt dof een weggedragen trom.…

als het papier is gescheurd doch nog niet het beeld werd gevormd dat ik daarna voor ogen had in tonen gekleurd komt de sound later tot leven het ritme van de trom kwam in mij weerom heb hem weggegeven ergens in Amerika als mijn Afrikaanse roffelaar die er moest leven maar dan denk ik terug in razernij aan ons verleden dan transformeert…

Een nachtegaal zingt er hel begeleiding: een turkse trom en een koperen rinkelbel. Het licht is er warm en rood, in de tuin welt een koele bron. In een hoek staat een oude zeis, op een marmeren bank zit de Dood.…

Ik wil dat je bij me blijft niet met stille trom vertrekt. Ga niet op reis met je koffers, stiekem gepakt, blijf bij me, ga niet op reis met je dromen bepakt. Ik vraag je blijf bij me tot het einde. Het komt snel genoeg. Ga niet op reis, immers niemand weet waar deze naar toe zal gaan. Blijf hier blijf naast me staan.…

Luide muziek; trompetgeschal, trom ge- roffel en geschaterlach. In deze nacht zijn de mensen uitzinnig, alles komt bij hen los. Iedereen speelt de clown, men lacht, maar ook tranen druppelen op straat. Men viert feest, maar geschoeid op welke leest..?…

Bij de volgende slag, speelt het carillon of de stille trom…

zij tokkelden het groen van gras rond de korenbloem die diep blauw gestreken werd door het licht van de eerste viool wind dirigeerde in koper het rood van de loper voor de ondergaande zon maan reflecteerde met aankomend geel de al grijs roffelende trom fluisterend besloten kleur en muziek deze dag in de donkere echo van de laatste…

Het is ons feest feest in Mei Het plechtig plaatsen van de boom de meiboom De hoogste boom uit de buurt En dan de optocht met slaande trom Zomer zomer komt weerom En wij dragen takjes helgele bloemen Die worden aan de kale boom vastgemaakt Door moeders en zussen vaardige handen De kale boom wordt nu een droom…

Fanfaregeroffel meldt hun komst met een zachte trom. Genietend van de laatste zon. Vertroebeld braakt de hemel verlossing, opgelucht schieten regengeuren op: de zomer wordt gereinigd. Weer TROMGEROFFEL bij het vallen van de guillotine, daar vloeit water. Gedaan met de druk, hier is ‘t water.…

Maar ’t vraagt nu het echte, de naakte huid, en ’t levend woord wordt vel en trom. Welaan: het maakt van haar in god en mens geluid.…

ik hoorde de muziek van stukjes leven zij waren op wonderlijke wijze met elkaar verweven in een melodisch format dat hoofd en bijrol geen onderscheid gaf waar kushandjes het klavier streelden als de bariton warm zong daar klonk de triangel indringend luider dan de grootste trom maar bovenal waren het de lach en twinkelende…

Ik heb vierkante schouders wacht maar, ik sla de trom, ik sta in de hangplek op het punt Zij hangen al zo lang dat hun brein alles omdraait, zonder benul wat echt, wat nep…

je hebt de trom geslagen geroffeld op het vel met stokken die de pijn zouden vertragen kon de stilte niet verdragen van zoveel vragen waarom jij het weer moest zijn toch hoor ik nu een andere cadans verandering in tempo spelen het één op twee en drie is nu vervelen hoor de lente in een nieuw geluid ja jij breekt uit en gaat…

Gebeurtenissen stromen door mijn hoofd, kranen spuiten spontaan herinneringen over mijn voeten Kikkers springen uit het bad Wat zo gewoon leek staat nu te demonstreren en houdt me wakker Gooit de ruiten in Ik schuil achter de vitrage Schaduwen slaan de trom Ze wonen op straat en verklaren me schuldig Ik ben niet meer veilig voor de…

Het hartje slaat een hoorbare trom, mengt zich vanuit de diepste bron, om de kracht van de eenvoud te beleven, noopt ons tot een blijde overpeinzing voldragen in z'n prille dracht, zo licht zo fijn, in barensgolven losgetrokken, zich aandient in een ander leven, door ouders liefdevol is gegeven.…

Over jouw zwijgende zon heb ik gelezen het was bijna tastbaar en het regende zacht een stille trom vroeg om vergiffenis maar het bleef duister als de nacht mensen haalden adem uit in het landschap staande bomen maar ook het levend hout bleef zwijgen verlangend naar een bloesempracht onder jouw pratende maan heb ik geschreven…

een zachte fluit, een dreigende trom zijn plotseling in de maartse straat waar bomen nog kaal zijn en mensen moe van wijn en winter daar komt de bruid ze stapt in een bakbeest haar familie staat er biddend bij en heel haar Barentszstraat stroomt vol van heimwee naar een warm land van herkomst stroomt vol van hoop dat een vertrouwde vreemde…

Dit zijn mannen mannen die niet gilden Ze willen en wilden geen oorlog geen krijg, geen strijd en als je dat vermijdt besteed je op een goede wijze je schaarse vrije tijd met het vaandel zwaaien of op de trom te slaan -de stille soms- dat zich niet zomaar laat leren Voor enkele keren is het-voor God en Vaderland- door…

bazuinen en engelenscharen vliegen elkaar nooit in de haren waar trompetten schallen komt een aankondiging die geldt voor allen als de grote trom zich roert weet dan dat de allerkleinsten al uren zijn gevloerd minzaam strijken violisten met hun stok en lossen zo hun tekorten op de dirigent trekt pas aan de bel als ook het…

voor de ploeg Op vliegt hij en het is al klaar Ze geeft hem telwoorden, een paar Omdat hij haar zo vaak al droeg Van basiliek naar bruine kroeg Van schommelwieg naar dodenbaar En weer terug naar het gedicht Haar thuishaven haar heiligdom Haar bidkapel haar huisaltaar Zijn schuilstal wacht in schemerlicht Zacht slaat ze op de stille trom…

ik trommel weer het ritme van de geesten in mijn hoofd de beer is los hun harmonie verstoord omdat de kleinste is vermoord ze bakkeleien zonder woorden over wie de macht heeft over de galeien geketend zijn de slaven gedachten die stom varen op het dreunen van de grootste trom ze jagen tot de waterval hen breekt en ik in de psychose…

binnen na de plompverloren plof op de stenen vloer zet de stilte kil en oorverdovend in we staren naar de zich verdringende grijpgrage tentakels van het onaanraakbare ding zoals de slak zonder oog of talent voor de versnellende pas bijt het verlies zich vast in slepende schurende tred schoorvoetend gevolgd door de stille trom…

Loof met koorgezang en trom, Hem alom. Loof de Heer met blij geluid, Snaar en fluit. Loof met klinkende cimbaal Van metaal; Loof met vrolijke cimbaal Van metaal. Loof, met al het geestendom, Hem alom!…

dan toch zijn eerste stappen zet, tegenslagen worden opgevat als misgegane zetten spreid je armen en voel het nieuwe leven ken geluk bij naam, noem het hét kind van de liefde kus de lucht alvorens je het ademt, schrei de wind en maak je eigen regen, geen donder kan je raken zolang jij je hoofd ten hemel richt speel de dagen op een grote trom…

Het lijdt geen twijfel dat ik aan mijn slaande trom en al te schel trompetteren tenslotte stil zal ondergaan Tot dan nog zal het zijn dat ik gebruik maak van de letteren.…