1321 resultaten.
ZUIDERBEGRAAFPLAATS
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.896 Langs de knusse Burgemeester Wuiteweg
waait koelte van dichte beukenkronen,
die zich, statig als hechte groep, tonen,
omgeven door een hoge, waakzame heg.
Uit de bomen zakt reine adem weg
op lager lover, verfraait de tonen
van 't gevederde koor dat hier mag wonen,
vol liefde zingend, of zwijgend _ aan de leg!
Luchtig gras geeft alle zerken…
OPLEVEND EN RUSTEND GETIJ
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 Uit de eikenstomp
ontspruit nieuw en teer leven:
een berkenboompje.
De dode boomstam
is vol levendige galm:
het spechtennest roept.
De maïs bloeit hoog,
ofschoon vast omslingerd door
dichte haagwinde.
De kale akker
is vol damp, die zacht voort schuift
naar natte bomen.
De kastanje valt...
Zal hij wintervoorraad zijn
of een nieuwe…
EN OOK DES MORGENS
gedicht
2.0 met 191 stemmen 22.417 En ook des morgens in het nieuwe licht
Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen
Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen
Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.
Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt,
Maar met een snelle vleugelslag ontkomen
Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen,
Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt.
Dan…
RUSTPLAATS VOOR BROEDSEL
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 194 Een diepzeevis
priemt met gloeiende ogen
het drukkende waterduister
in de kamer vol wier
waar ze haar eitjes legt
vertrouwt komend leven
aan vergane weelde toe
't nest tussen oud roest
staat onder bescherming
van 't onsterfelijke
maar gezonken schip TITANIC.…
nooit vergaan
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 292 ik heb een zonnebloem onthoofd
gekromd in een doorzichtig uur
de wonde met mijn vinger verdoofd
geluidloos het leven weggeschuurd
gekromd in een doorzichtig uur
heb ik jou en mezelf gevonden
geluidloos het leven weggeschuurd
nog dieper met de dood verbonden
heb ik jou en mezelf gevonden
't is de lege plek die mij zo raakt
nog dieper met…
NIEUW BEGIN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Uit de eikenstronk
groeit nietig, met levenskracht,
een berkenboompje,…
LEVEND GAT
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 29 De jonge es groeit
uit de holle, sterke stam
van een dode beuk.…
Schaduwlief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 ik heb de nacht gestolen
toen het duister mij
wou verbergen in de stilte
mijn ogen wijd opengesperd
heb ik gekeken
naar jou, mijn achtergebleven
vertwijfeld schaduwlief
de echo van je roep vervalst
in beweging van afstand
ik kan niet terugstappen
naar waar jij dwaalt
mijn hand vasthouden wil je niet -…
IK HEB GELIEFD
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.741 Ik heb geliefd met het alinnigst wezen
Van mijne ziel zovele lange jaren
Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen
Naast mij en om mij trok door het stage staren
Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren
Van schoonheid om mij, of niet een van dezen
De alenige onvolprezene zou wezen,
Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.…
Bloemkleuren spelen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Zon in het gezicht
Vlinders vliegend in het felle licht
Bloemen verspreiden geuren
Een natuurtuin vol kleuren
Bloemen spreken het innerlijk aan
Als de kelken open gaan
Genietend in de tuin rondwaren
De neus zal geuren vergaren
Kleuren spelen met het gemoed
De roos is als een warm hart in vurige overvloed
De orchidee, daar speelt liefde…
BEWOGEN STILTE
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 28 Ook in d' eigen stad Rommeldam rijzen
dikwijls vragen op, blijven rondwaren
om ongekende redding te bewaren.
Daarbij... Bommelsteins rust mag men hoog prijzen.
Opgewekt door vogelzang en vlindervlucht
gaan beide vrienden de kasteeltuin in,
geven bloeikracht hernieuwde levenslucht.…
Kortste dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 167 Weer faalde het apocalyptisch slopen,
Ik denk wel dat ik weet waar dat aan lag:
Waarschijnlijk was het vrijdag te kort dag,
Maar eenentwintig juni staat nog open.
Zorg eerst dat je een slimme datum prikt,
Voordat de mens zo ‘n kunstje wordt geflikt.…
Zo leeg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.051 Stil vergaan
woorden tot gedachten die
niets meer kunnen raken
dan een gulzige leegte
waarin de kleuren
van hoogmoed
tot stof
vergaan
en
hij niets meer is dan
de naam die verdwijnen zal
zolang hij zich vertoont
en
blijft
lijken
op een eenzame dief
die alleen maar leugens
wilde stelen…
pijn
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 631 Ze zei me nog, dat
ik zou vergaan van verdriet
horen deed ik niet…
mooi
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 5.273 gaan
vergaan
geweest
het is goed
zo
niets meer
aan toe te voegen…
Bomen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 De bomen zij staan,
Daar waar zij blijven,
Als ik ben vergaan.…
De olifant
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Waarom heb ik mijn leed geleden
geweven al mijn grote kleden
die na een tijd zijn weggedaan
of anders hangen te vergaan?
De kersenbloesems vallen
zie hoe vroeg ze vallen
ze sneeuwen in de nacht
ik zou wel willen huilen
.....Waar is de tijd gebleven
.....waarin de kleden zijn geweven
.....die hangen te vergaan?…
leven vergaat
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 495 het verhaal van mijn leven
in één wens geschreven
vervulde dromen
oeverloos vergaan
zachtjes mijn verdriet
in vloeiende tranen
stil is de pijn
als wanhoop schreeuwt
in gekregen tijd
door liefde omringd
waar dromen zelf
als leven
vergaan…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 496 het leven
Lees ik het werk van Beets
Dan denk ik immer steeds
Waar is bezinning gebleven
Nu duurt die steeds maar even
Carpe Diem gebiedt dwingend de toon
Serieus gedrag ontvangt veel hoon
Memento Mori is even gevloden
Net als de werking van de Tien Geboden
Wie bindt al die mensen aaneen op aarde
Terwijl ze slechts wild in feesten rondwaren…
Nevelrijk
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 216 Ik speel op mijn piano, op de tast,
mijn ogen dicht, het oor op scherp: ik luister
naar 't plastisch klankbeeld, 't vloeiende houvast
dat kleuren schildert in mijn schemerduister
Mijn vingers zoeken welke toets er past:
waar wil Het heen; wat dient zich aan, wat huist er
in 't nevelrijk waar ik als blinde gast
onzeker rondwaar?…
Als rózen verwelken.
hartenkreet
3.0 met 40 stemmen 5.802 Rozen verwelken, schepen vergaan,
maar onze liefde blijft áltijd
bestaan.
FLAUWEKUL.
Als rozen niét verwelken, dan zou
dat úniek zijn.
Als schépen niet vergaan, zou er
geen "verloop" zijn.
Dat liefde niet "voor altijd" is,
hoeft niet te worden uitgelegd.
Daarmee is álles in dit rijmpje
toch écht wel weerlegd?!…
herstkleuren
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.011 de herfst is lijden
al die vergane kleuren
treuren op de grond…
Zomerdroogte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 58 zomerdroogte -
zelfs de appeltjes aan de boom
vergaan van de dorst…
Deuntje
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.119 Hangt ze beide zijden aan:
Reine Liefde’ kan niet vergaan!…
Spreekwoordelijk
netgedicht
3.0 met 831 stemmen 78.225 Schepen vergaan
Maar onkruid niet…
ruimen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 147 ingevulde plaatjes
oude patronen
vergaan
klaar en afgedaan…
digitaal gaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 hier
te moeten gaan
in dit digitaal sterflokaal
hier
vergaan
ver
gaan…
Vergane glorie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 waar tegenpolen
elkaars hardheid meten
aan het licht
stralen sterren
nog vergane glorie
in ons dagelijks zicht
snelheid en afstand
geven hen bestaan
terwijl hun resten zijn vergaan
is fictie ons heelal
verte en diepte moeten nog komen
groeien of krimpen we al…
Bewondering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 379 leunend tegen vergane
glorie van strijkers omlijst
door koperen blazers
vanuit het midden
klinkt de donkere stem
van Nat King Cole
de geur van oudheid
vermengt vergane glorie
innemend zijn met galantheid
het ritme aanstekelijk
uitdagende pianoklanken
zo smaakt pure verleiding…
Gelijke munt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 Ik wil de valse lucht die mijn adem blaast
niet langer laten rondwaren zonder doel.
Mijn ware aard onthullen die mij verdwaast,
want vriendelijkheid veinst een goed gevoel.
Ik heb mijn oren laten hangen naar de nachten
zonder ooit ontwarring te hebben bedongen.…