1322 resultaten.
Schepen vergaan
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 2.247 Exact wilde jij weten
hoeveel liter water er
in de Noordzee ging
Jij toonde je niet erg
verrast, toen ik daarop
het goede antwoord gaf
in kubieke meters
blokkendozen van melk
in draagkarton met een
fouten marge van jawel
slechts tien procent
Gelukkig vroeg je niet
hoeveel en hoelang
ik van je hield…
het leven vergaan
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.011 waar in het duister
de zoektocht naar mijzelf
in verhoopte dromen
ik verlies aan de nacht
raakt mijn toekomst
sterrengeruis
fluistert de stilte
intens verdriet
tot die breekt
in de val der wensen
haar schicht voor eeuwig
het leven laat gaan…
vergane bloem
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 515 mag ik jouw lach
in dromen bewaren
schenk mij een traan
als liefde moet gaan
laat bloemen verwelken
in hun mooiste kleuren
dagen ontstaan
door kil en grijs
waar zon verborgen
verlangen schept
de nacht naar morgen
dromen wekt
jouw lach ontwaakt
in tranend verlangen
liefde verdwijnt
een bloem vergaat…
Het vergane beeld
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 515 Zoals het daar staat
Nog steeds trots verheven
Hoewel het al vergaat
Een heel mensenleven
Vluchtige blikken
Langslopende mensen
Ze laten je stikken
Voldoet niet aan hun wensen
Eén blik is vasthoudend
Langer dan een moment
Bijna benauwend
Maar de ogen schijnen bekend
Een vage herinnering
Een blik van jaren voorheen
Vol bewondering…
Vergane passie
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.559 Gekreukte lakens
Kleren rondslingerend
Aanzicht van vergane passie
Wee geurend de nacht
Smakend in voldaan
Ochtend van afscheid
Zwijgend vertellen ogen
Kijkend vol teder genot
Afscheid in een kus
Nacht van eindeloos
Smakend in zindering
Voldaan in vergane passie...…
In tranen vergaan.
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.600 Gebroken hart,
in tranen vergaan.
Zoveel smart,
stilletjes doodgegaan..…
vergane glorie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.180 tijd geeft geen weg terug
gruis kraakt na tot stof
een spinnekopmolen draait
snijdt klappend
met de wieken
kil dwars door de lucht
wind fluistert een prevel
iets kwelt
verbrand doofstommer het koren
dagelijks
voor het gloren
hoor ik het ploegen
van andere akkers
zo triest zo triest
geen kleine tjilpje
van een gevederde vriend…
Vergane gevoelens
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 1.862 Mijn tranen
zie jij niet
in het donker
van de lange nacht
mijn eenzaamheid
voel jij niet
door het masker
van alle dag
zeg maar niet meer
'ik heb je lief'
als die woorden
hun inhoud hebben verloren…
Is bloeiend vergaan
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 met
blinkend staal bekleed
waar zijn licht
weerkaatste wilden
mensen weer samen praten
maar omdat natuurlijk
gezag alle harten bond
verloren anderen hun macht
er werden al snel
schaduwen gesmeed
tegen zijn rijzende zon
het beeld werd beklad
de sokkel ondergraven
door leugens en valse vragen
een oase die groeide is
bloeiend vergaan…
Ontstaan & Vergaan
hartenkreet
4.0 met 35 stemmen 1.802 Opgeslokt door de tijd
Van vele herinneringen
Liefde ontstaan vergaan
Emoties leren bedwingen
Jij was de kroongetuige
Van liefde mooi en echt
En was mijn allerliefste
Gevoelens intens oprecht
Onze harten versmolten
Het werd een heerlijke tijd
Geluk vermengd met passie
Nimmer wilde ik jou kwijt
Spanning die we voelden
Elke streling…
Vergane woede
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 655 Je stem trilt.
Je ogen razen.
Je mond spreekt vuur.
Je weet de waarheid.
Je wil maar je mag niet,
gedachten slaan op hol.
Hopeloos verliefd misschien.
Niet kwaad maar vergevend.
Toegevend, toch wel.
De woede is weg.
De liefde is gekomen.
Duizend woorden in je hoofd.
De kamer is stil.…
Vergane schoonheid
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 638 naar jouw handen kijkend
wordt het zichtbaar hoe
ringen langzaam van je vingers glijden
tijd heeft je getekend
waardoor je ouder bent gaan lijken
diep van binnen bleef je dat meisje
van twintig dat ronddanste in de weide
wat haar rokken deed bollen
zonnebloemen lachten haar toe
al stierven die als jij 'n vroege dood
©Lady Love…
in zacht vergaan
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 151 waren zij
door onstuimigheid
heel even
het noorden kwijt
bij klare maan
zullen zij
in zacht vergaan
hun koers verder varen…
De taal vergaan
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.492 De taal vergaan, de stem gedoemd tot zwijgen,
zo ver van hier gereisd, om niet meer weer te keren,
geen afscheid ook, geen zonlicht vol erbarmen.
Waar moeten zij die blijven zich nu warmen,
waar troost gaan vinden, woorden die iets zeggen?
Geen duisternis dekt warm hen toe die treuren.…
het vergaan van schepen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 380 Praat me niet
van
het vergaan van schepen
Praat me niet
van
zandbank,rif of klip
Menig schepeling
kent wel een dip
het roer gaat om
De zeilen bollen
de verte lonkt
en dat klinkt stom:
Een schipper zal
met de zee
niet dwepen
Elke golf
z'n eigen hoogte
daarna z'n eigen dal
Er is een kerkhof
in de diepste diepte
want…
Schepen vergaan....
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 967 "Schepen vergaan maar... niet jij..."
zegt zij, vragend, dwingend, vastklampend.. aan mijn zij.
Ze droomde dat ik haar liet gaan
haar redde... en mijzelf liet vergaan....
Angstige jonge ogen kijken mij aan..
dwingend..., mam, ga niet bij mij vandaan.
Ik hou haar stevig vast
een vermoeide en een zo jonge geest, zij, nog zo enthousiast.…
Tot stof vergaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 227 Schrijf mijn stille woorden
In spijkerschrift op
De kristallen glazen
Van de toekomst
Raap eeuwen later
De scherven bijeen
Die verspreid onder de grond
Contextrijk zijn gebleven
Alleen mijn geest
Is vervlogen sinds
Het moment
Dat ik als stof uiteenviel…
Vergane Glorie
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.344 Daar stond je dan
In jezelf gekeerd
De toon in je groet
was voor mij voldoende
Afkeer volgde
tegen mijn wil in
Het had zo mooi kunnen zijn
Maar donkere wolken
En je harde stem
Deden het fragiel verband
Onmiddelijk breken
Niets is meer wat het leek
Je bent niet meer wie je was…
vergane glorie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 245 in de herfst van haar
leven een witte tutu
nog eenmaal het park
met heimwee naar
de bloesems van de Japanse kers
en echt, het ligt nog vers
in haar geheugen
zij danst naar het pijpen
van pa en ma,
legt haar sluier af, ze weet
het was een leugen
scootmobielt naar de supermarkt
alwaar zij rijdt over tenen…
VERGAAN EN VERSCHIJNEN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 193 (tanka)
Varens in april
liggen bruinverdord, warrig
op het lentegras,
beschutten hun nazaten,
die, klein en teer, rechtop staan.…
vergane glorie
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 335 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
LEVEN BIJ VERGAAN
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 78 De oude beuk sterft:
fris geurend jong leven vult
zijn weke takken.
De dode karper
drijft voort; op zijn bovenzij
smullen vliegen _ droog.
De egel ligt stil;
zoekend loopt een doodgraver
tussen zijn stekels.
Op gevallen loof
bloeien bosjes levend groen:
jonge brandnetels.
Uit de eikenstomp
ontspruit nieuw en teer leven:
een berkenboompje…
Onverschillig vergaan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 172 Vergane glorie loopt waggel lachend
naar haar loge in het operatheater...
Willens en wetend, maar toch genietend.…
VERGANE EER
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 154 Oude, geliefde volksvertellingen
willen voor altijd de geest verblijden
van ieder die zijn leven laat leiden
door eenvoudig denken vol zuiveringen.
Met kunstig spreken of rakend zingen
mogen sprookjes eeuwig hun kracht verspreiden,
glans om beroemde namen verwijden:
lof aan d' eerste geschreven meldingen!
Eens verzonnen mijmerende boeren…
Vergane glorie.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 De zee is woest en zilte ogen
vol vergane glorie voeden de kilte.
Verdwenen alle hartstocht, de jaren
gebonden aan onverbiddelijkheid,
terwijl menigeen daar onder lijdt.
De wolken grijs, grijzer en de mens
wijs, maar in wezen toch niets wijzer.
Terwijl een regenboog altijd blijft
bestaan zullen kennis en macht vergaan.…
Vergane vriendschappen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 399 Ze falen als vrienden en broeders
als verwanten en hoeders
wiens bier-bevloeide lippen
klatergouden woorden baren
hun herhaalde eden van trouw
blijken lichtzinnig gezworen
de holle wind verklankt
En ja, ik begrijp hen wel
soms ben ik de woeste zee
en tracht ik te tonen
wat in mijn inktzwarte diepten huist
wat gezonken en gebroken…
Je schaduw zal vergaan
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 277 zwijg je handen
woorden werken
ploegend in gevoel
blik op later
vage dromen
toekomst zonder doel
droom je zwijgen
leeg je zinnen
harten worden koel
leef je uren
zonder dagen
op het randje van bestaan
flits het leven
uit je ogen en
je schaduw zal vergaan
we zijn cirkels
om onszelf
zonder ooit te raken aan…
plaats vergaan
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 64 ik liep in de fuik van laat avondlicht en
hield je hand vast
ontleedde een bloem, zag om naar
waar we net nog liepen
met zo weinig geluid, alsof niemand
wist wie wij waren
zonder wetenschap van uitdrukkelijk
achterblijven
zowel bomen, bladeren als vuilnisbak
bestonden rond dezelfde tijd
een vogel floot nog even als teder besluit…
Vergane glorie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 Mist overwoekerde het zicht.
Niets geeft nog klaar licht.
Het vergaat in smog
en tast met de zure neerslag
de laatste monumentale
tederheid van de wereld aan.
De mens kan er niet meer leven.
Diezelfde creatuur is de schuld
van de verdoemenis
van deze mooie planeet.
Ingestorte gebouwen,
verwrongen ijzer.
Spooksteden, spooklanden
verschroeid…
Vergane Glorie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 127 Verlaten tussen onkruid en struikgewas,
staat wat eens een huis was.
Een dak vol gaten,
de ramen zonder glas.
Eens woonden hier mensen.
Leefden hun leven,
met al hun dromen en wensen.
Nu rest verweerde steen
en rottend hout.
De kachel brandt niet meer,
het voelt hier koud.
De neergaande zon,
kleurt de lucht in alle tinten rood.
In de…