Alle inzendingen over VERLEDEN

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

in Cheops zag ik jou stenen wentelden in bloed bedolven hakkers zonder moed werden sfinxs gericht in regio's in hun mortale odes aan de farao's jij was erbij ik vond je in eonentijd ze raakten hemelpuntig de slaven vloekten meer dan hel menslevens waren niet in tel gebalsemd en gewikkeld in de lagen van die tijd geschenken kenden…

Los van het verleden. De toekomst bestaat. Tranen gaan stromen en dat is oké. Ze nemen de pijn en 't verdriet met zich mee. Droom van de vrijheid die houd ik steeds voor. Het hulp van and'ren durf ik wel weer door.…

Je sprak geregeld over de oorlog, vaak wat haperend, brokstuksgewijs, nooit een doorlopend of coherent verhaal, eerder een chaotisch verlopende reis. Tijdens ons laatste bezoek, tegen Nieuwjaar, begon je er weer aarzelend over te praten, fles binnen handbereik, ogen gesloten, ik heb je toen opnieuw in de steek gelaten. Ik weet nog dat ik…

zag je in verboden rood je trippelde zo hakkenhoog onstuimigheid een bloem op koude wind die opent als zij warme aandacht vindt heb je luwte gegeven maar de echo's van jouw stappen ontbloten nog verleden tijd…

Verleden passeert de revue...hartkloppen. Het voelt als de hel. Een vriendelijk woord zal ook niet helpen. Alsof je de hele wereld op je schouders draagt. Een vloed van negativiteit blijft je overstelpen. Alsof je alle ellende van deze aardbol hebt vergaard. Geen paniek, deze chaos blijft niet duren.…

Wanneer ik vooruitkijk zie ik de toekomst Wanneer ik naar binnenkijk zie ik geen stilte Het verleden verlaat ons nooit Als een oude vriend blijft dit bij ons We kunnen proberen ons verleden te ontlopen Maar dit achterhaalt ons altijd weer Ons verleden is nooit stil Het verleden is noot stil Stilte wordt niet herkend in het verleden Ik…

Voor Annemiek Hemrica Wie had ooit gedacht dat mijn ziel zich zo aan de jouwe zou hechten Wie had ooit gedacht dat mijn leven zich van het jouwe zou laten afhangen kon ik het maar over doen Was er maar een zoete genade die gezegde woorden en gedane zaken in één keer uit zou wissen was er maar een onzichtbare vergeving die mijn…

getrokken groeven door een landschap van rimpels opgehoogde wallen onder ogen zien het zicht vervagend grijze strepen wolken gouden haren trekken draden…

verkiest door hard te lopen jouw eigen weg in eenzaamheid Ooit zal ik de woorden spreken in de letters van de tijd eens zal ik de draden breken in strakke lijnen van de strijd Beide oren willen horen ied’re klankkleur in jouw stem weer kan ritme mij bekoren ook al zette het mij klem Ooit zal ik jouw tranen vangen in een glazen stolp van verleden…

Ik droom weg, droom van het verleden, zit ik zwijgend in gedachten verzonken.…

T.V. Tijd... ik weet nog van de beginperiode, een páár uitzendingen per week, bij de buren stond zo'n pratende kast... je snapte er niks van, als je er naar kéék! Wist ik veel... Als het programma afgelopen was, kwam er een "omroepster" in beeld, ze zwaaide naar de kijkers, die enthousiast terugzwaaiden... Wisten wij veel... 't…

Weer neergeschoten door het verleden Lig ik verlamd met een berg Herinneringen op mijn borst Te zwaar om mij te keren naar het heden Een gapend gat in de rug Eens zal je leren Wat je achter je laat Komt toch weer terug Kou langs de graat Verstilt het hart…

Het heeft heel lang geduurd voordat ik eindelijk had begrepen dat je niet zomaar op reis was maar er tussenuit was geknepen. Waarom was je niet eerlijk en zei je niet waar het op stond. Je hield me drie jaar aan het lijntje en verder hield jij je mond. Je had beter eerlijk kunnen zijn, en zeggen wat eraan had gescheeld. Dan had je mij…

Torrowélja* is de naam van zijn dorpje zonder faam met kasteel en...wacht eens even: Bélibaste werd niet zo oud maar een goede herder houdt zijn verleden** wél in leven. ...........................................................…

Ik ben nog niets vergeten, niets uit mijn geest gewist. Zouden wij ooit samenkomen, wie weet wat het lot beslist? Jij hebt nog steeds een plekje in mijn leven, echte liefde gaat toch nooit voorbij. De tragedie van ons tweeën, die zoete pijn, want nu ben jij niet vrij. Toen had ik moeten weten, wat mij te wachten zou staan, Anders had ik…

In de grootste kamer zit jij mijn heden en mijn toekomst Het verleden ijlt achteruit en verliest haar grip op de tijd Prachtige herinneringen laten mijn ogen stralen doorheen de mist die woorden laten verdwijnen klanken en kreten zien mij gaan langs de kleinste kamers waar verleden haar plek zoekt en probeert te vinden heel zacht loop…

Ik kwam gek uit de hoek. Ik struikelde over mijn woorden. Ik zei maar wat. Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik zei niks. Ik sloot me aan bij de vorige spreker. Ik had kapsies. Ik was onzakelijk. Ik had geen geld. Ik had klamme handen. Ik schaamde me. Ik had geen geduld. Ik was naïef met wijven. Ik kon niet dansen. Ik was stug.…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

De rimpels in het water Zijn de scheuren in mijn hart En in plaats van ze te lijmen Wil ik een nieuwe start. Je gezicht in duizend stukjes En toch wil ik ze zien Weg moeten ze, en jij ook Zodat dit over gaat, ooit, heel misschien. En de tranen die vallen Zijn als het meer dat voor me ligt Met die kleine puzzelstukjes, Weggedreven en…

We zijn de echo's van onze ouders…

In een donkere grot, tekent een man op een muur mensen en dieren met de houtskool van zijn uitgedoofde vuur. Zijn heden. In de schaduw van de ziggoerat, tekent een man op zachte klei de opbrengst van z´n land hij gebruikt er een vers gesneden rietpen bij. Zijn heden. In het aloude Rome, hamert een man in het brons onverholen de 12…

Schouder aan schouder Stonden wij In de zon In de regen In de zomer In de winter Schouder aan schouder Stonden wij Als de herfststorm Ons omver Trachtte te blazen Schouder aan schouder Stonden wij Op uitgestrekte stranden Op hoge kale bergtoppen In diepe donkere dalen Schouder aan schouder Stonden wij En we wisten Dat…

werkelijkheid Kan ik soms niet zijn Hoe ik zou willen zijn Vanwege stille tranen Wonden van lang geleden Littekens op mijn ziel De pijn is gebleven Sluimerend door jaren heen Jij hebt mij niet gekend Het meisje van toen Lachend en spontaan Dansend door het leven heen Jij die zo lief voor me bent Jij moet me delen Met de wereld van het verleden…

Ik wil ze verwijderen, die oude mails. Het zijn nagels aan mijn kist, die loze beloftes van jou, de ik-hou-van-jou-tjes. Hoe lief ik was en zo. Maanden lang heb ik gezorgd dat er elke morgen een gedichtje voor je was. Zo kwamen we dan bij elkaar. Het was fijn het was gezellig Gut, en ik met mijn stomme kop maar denken dat het echt…

Genoeg verleden tijd Heb ik nu En weemoed evenzeer - Naar hoe 't was, Ooit, destijds, Toen m'n leven begon Mijn leven nog Een open boek, Een onbeschreven blad Alle levenslust van toen Nu als 'n deken opgerold En wat ooit leven heette uitgehold…

Maar heel ver ben je verwijderd van mijn hart slechts jouw beeltenis is in mijn brein gegrifd bewaard als kleinood uit verleden jaren. Nu denk ik weer aan jou en voel diepe smart zet nu mijn gedachten aan jou hier op schrift wil al mijn herinneringen bewaren.…

Ik wil mijn oude leven terug, maar niet met de ik die ik was Ik wil zijn wie ik nu ben maar dan in verleden tijd Als ik toen alles van nu had geweten Misschien had ik dan geen spijt Er hadden andere dingen moeten en kunnen gebeuren Ja.., als ik was wie ik nu ben waren er geen gesloten deuren De ik die er nu is zou een persoonlijk Utopia kunnen…

Godsdienstfanatici! Moslim lamlendigen! Martelen, roven en doden en masse Hopelijk dat door een godallemachtige ingreep die duivelse IS spoedig WAS !…

Ik loop niet meer door het park of over straat op blote voeten kortzichtig lang haar werd minder en grijs er is niet zoveel meer om te moeten levende voort is er wel wat uitgewist en ook toegevoegd vaak zo ongevraagd werden stiltes soms dieper dan gedacht lijsten van vergeten namen dwalen ergens doelloos scherpe randen verzachten langzaam…