Netgedichten

netgedicht (nr. 80.756):

Vader

Je sprak geregeld over de oorlog,
vaak wat haperend, brokstuksgewijs,
nooit een doorlopend of coherent verhaal,
eerder een chaotisch verlopende reis.

Tijdens ons laatste bezoek, tegen Nieuwjaar,
begon je er weer aarzelend over te praten,
fles binnen handbereik, ogen gesloten,
ik heb je toen opnieuw in de steek gelaten.

Ik weet nog dat ik, thuisgekomen, dacht:
de volgende keer bereid ik mij terdege voor,
dan luister ik echt, dan vraag ik door.
Twee weken later was je overleden.

Nu is het alsof ik soms jouw stem nog hoor,
's avonds laat of in een zwijgende nacht,
alsof je mij dringend nog wat moet vertellen,
een verklaring die ik niet meer verwacht.