170 resultaten.
Als een bloem...
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 670 Als een bloem zou ik willen leven
bloeiend in al haar pracht en praal
Als een zonnetje zou ik willen leven
warmte gevend met haar zonnestraal
Als een waterval zou ik willen leven
meegaand met de wind
verkoeling gevend voor ons allemaal
Als de sterren zou ik willen leven
schitterend in de lucht
Als de maan zou ik willen leven
schijnend…
Onze plek
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 408 Ik rijd nog vaak met de trein
door het dorp waar we fijn
keer op keer elkaar zagen
voor enkele dagen
waar de winterbries fijn was
bij een toch op je fiets
als verkoeling van oververhitte discussies
om niets
ik rijd nog vaak langs 't perron
waar toen alles begon
ik een fout heb gemaakt
niet dat het me nog raakt
waar de friettent zo…
Het fronst als het regent ( haiku’s)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 167 Verkoeling vragen
aan tranen van de nevels,
lotus troost ze.
De luchten trillen
van de vrije libellen,
gevleugelde zon.
Witte sterren, hun
geisha’s bewaken poorten
van de melkweg.…
Wind
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 76 ik buig voor je
grillige grootsheid
je waait, zoals jij wilt
uit alle windrichtingen
je verkoelend briesje
laat mensen glimlachen
in de zomer
géen wolkje aan de lucht
je verwoestende kracht
jaagt een tsunami
over het land
laaiende vlammen
wakker jij aan
wat rest, is as
ongebonden ga jij
rond de aarde
jouw adem…
De buitenkind kleuren
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 66 merkwaardig
toch hoe warm
wit licht je huid
goudbruin kan
kleuren van binnenuit
als zon gemeden wordt
door parasol of zomerloof
verschieten toch de
meeste stukjes bloot
naar alle variaties rood
pijn waarschuwt te laat
voor het goede medicijn
tegen verbranding
verkoelend smeren hoef
je niet meer te proberen
toch straalt jouw lach…
gelukkig nooit echt over
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 596 achter even gesloten lippen
pure honingdauw
aan mijn vingers kleeft
de hele nacht
verpakt in flarden jou
gloeihemel binnen, buiten
en verder onder mijn lenden
het ontstaan van een regenboog
de ogen zwermen uit
blikken vullen poriën
zwevend tot voorbij de sterren
dragen wij ons op onze ruggen
blijven op de wolken staan
verkoelen en…
OPGESLOKT DOOR DE TIJD
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 840 duikend vanaf de brug
op warme zomerdagen
wat verkoeling gaf,
niet beseffend dat die stad
haar ondergang was.
nu zijn er alleen nog gedachten
aan het dorp met alle spijt
opgeslokt door de tijd.…
Een mooie dag in Nederland
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 423 Het dier dat mens heet
Staat gelaten stil
Kilometers stilstand
Mooi gepoetst metaal
Duurbetaalde blikken dozen
Met de filemeldingen op één
Ik zit en staar gedachteloos
Naar groene weiden
Waar stomme schapen slapen
En koeien met hun poten
In verkoelend water staan
Mijn kont kleeft aan
Het luxe leer terwijl het
Asfalt trilt en de airco…
verliefd infinito
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 1.734 Weet je nog naast de kerk
Onder de berkebomen
Was ik verliefd op jou
En jij niet minder
Met je zacht fluwelen jurkje
Rood met zwarte vlekjes
en streepjes wit en zacht
wij zoenden en het mos
achter de heg smolt
tot een zacht bed
helaas in de schaduw
verkoeling en het rechte pad
doofden hartstocht
maar liefde bleef
tot je Kees riep
toen…
Onbekende wateren
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 227 Ik klamp mij vast aan rotsen
Golven volgen elkaar op
Zij zuigen en zij botsen
Overspoelen met getob
Ik kan voelen het gevaar
Achter mij en om mij heen
De angst dat ik beland, daar
In het kolkende geween
Het verdwijnt onder water
Mijn zicht, mijn vingers voelen
Nog steeds de stenen sater
Ik begin te verkoelen
Glad het enige houvast…
Hope
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 295 Je brengt hier warmte
die voor verkoeling zorgt,
en daar, onder de mango's in de zon
de trots over Our Daughter,
In a High Position Abroad.
Jij bent de hoop van de wereld,
want je maakt ons weer één.
--
(Paul Simon & Miriam Makeba)
http://nl.youtube.com/watch?v=MB26L8nbRiw…
Klank- en lichtspel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 van verre kwamen zij afgerold
de verkoeling brengende wolken
Donar bemoeide er zich zelf mee
sloeg met zijn hamer de bliksem
de regen spoelde alles schoon
bracht soelaas voor het gras
nam het stof mee van de straten
maakte schoonmaak in een vlaag
klank en lichtspel kwam wat vroeg
net na de middag het was nog dag
liever onweer als de avond…
Haar maatje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.479 tocht druppelt door een kleine kier
met haar ogen gesloten leest ze zijn naam
hij houdt haar vast maar hij is niet hier
Ze kijkt verliefder dan ooit in zijn ogen
luistert nog aandachtig naar zijn verhalen
maar ook nu zijn ze weer keihard gelogen
en mag ze weer in haar tranen verdwalen
Zonnestralen verwarmen haar vensterbank
maar geven verkoeling…
Luchtstroom, adem, wind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 Anima, Spiritus -
Ziel en geest die
Ten diepste in dit
Lichaam wonen en mij
Maken tot de mens
Die ik ben -
Worden geprikkeld door
Wind en lucht,
Gedachten ruimen met
De wind die waait uit
Het verkoelende oosten,
Bewegen mee met het ritme
Van mijn adem aangeblazen
Door de deining van de
Oneindige zee in het westen -
Windstilte…
Woorden
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 270 Zoveel woorden in mijn hoofd
Verlangen naar papier
Zoveel wil in mijn hart
Verlangt naar nieuwe dromen
Een berg gevoel in mijn buik
Ontlaadt als een vulkaan
Magma kruipend door mijn lijf
Een uitweg zoekend
Om zich uit te braken
Lava stroomt langs mijn benen
Stort zich in de zee
Zoekt naar verkoeling
En vindt rust op de bodem
Tussen krabben…
Zonnewarmte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 183 Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte
de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt
weet misschien alleen de zon, in zonnig denken
zonnewarmte koestert zacht de levenshuid
een verkoelende wolk komt als een bruid
om de schaduw stilletjes te wenken
want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach
geluksgevoel verovert dagelijks…
Fata morgana
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 ik wil ze
hier niet
heb hen mijn
tanden laten zien
in de scherpe kammen
van het gebergte
ze doen snakken
naar adem op
hete glooiingen vol
klein gesteente waar
hitte de fata morgana
laat zinderen
zuurstof lijkt uit
de lucht gebrand
die verschroeiend
raspt door longen
zonder verkoeling
direct bij de hand
dit is ons land
al…
Terreur
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.650 Dorstig en gewond
dolen ze over de vlakte
in hun geestelijke fase
zien ze in 'n fata morgana
een verkoelende oase.
De verzengende zon
roostert hun gezicht
aleen denken, misschien
is dit het laatste licht
wat we ooit nog zullen zien.
Terrorisme is politiek
één grote, smerige kliek.…
Geënt
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.633 Eigenlijk leun ik
in je armen
staan we in het
leven als een boom
uit de kroon schieten
wortels uit schaduw -
volle monden, met
jaarringen verbonden,
genieten we van deze
rijpe vrucht, waarvan
de levenssappen
overgaan in een
bedwelmende zucht,
verkoelen we de
mossen met de kracht
van blote voeten, gedanst
door elfenkinderen in de…
Zomerhartstocht
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 360 van de zon versterft,
waar de vlucht van de avondvogels
ijler, steeds maar ijler wordt
tot een zwart en grillig silhouet
dat danst met zachte pastel,
daarheen vlucht mijn zomer
vol van onvervulde dromen,
mijn lijf verstart, verstijft,
want verloren dooft elke lust,
doodt elk genot, elk verlangen
van het hart, mijn hart
dat bloedrood verkoeling…
We gingen horizonnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 395 ik leg mijn hand
zacht op je stem
eigen me de tonen toe
verwarmend is je melodie
vibreer met je mee
en als mijn vingers
snaren raken voel ik weer
de branding van jouw zee
nooit liet jij mij
op het goudgeel stranden
een groene duin waaide
verkoeling naar ons twee
we gingen horizonnen
zoekend naar de symfonie
handen konden elkaar…
je keek doorzichtig
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 355 schreef tegenregels
was links
de aarde draaide rechts
jou van me weg
ik vertraagde zo
je gang heel even
we mengden passie
verzengden in elkaar
jij de hitte ik de as
verkoelend sloeg je neer
in zelfbewuste druppels
ik vond mezelf niet meer
je keek doorzichtig aarzelde
ik vlamde nog een laatste keer
mijn regenboog verbaasde je…
ogen diepten vergezichten
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 217 zag je lopen
in de duinen
wandelen op strand
ogen diepten
vergezichten
je vingers lagen
in mijn hand
we raapten schelpen
langs de vloedlijn
golven zongen
een verlopen lied
je hoefde me
niets meer te zeggen
keek intens verliefd
we zijn naar
huis gelopen
vlinders wolkten
met ons mee
we hebben van
elkaar genoten
verkoeling…
uit een open raam verwaait de jazz
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 418 de jazz
een trompet geeft
weemoed aan
de bas dreunt
huizen verder weg
en uitgelopen teer
verhindert het
verkeer te razen
de lucht is zwaar
van zomer en geel stof
de bomen stuiven
luizen lekken vocht
dat plakt op autoruiten
ik voel de hitte zinderen
er spelen nu geen kinderen
ze willen rust en
dromen tot de avond
weer verkoeling…
een zachte waterval die klatert
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 899 je woorden zijn
een zoete rust
een zachte waterval
die klatert en me kust
je stroomt verkoelend
langs mijn lijf, met
zinnen maak je je
verlangen aan me wijs
we vloeien naar elkaar
kolken als we mengen
in het tederste gebaar
zal extase ons verzengen
je glimlacht me weer
warm als de kou verkilt
en de liefde in het
ogen blikken…
Gewijde stilte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 65 elkaar gelegd
met de rechte
delen apart voor
de lijn rond het hart
in gewijde stilte
zocht ik de
realiteit van het vlak
waarbij alleen de
vorm volmaakt past
zonder woorden
groeide het verhaal
onder mijn handen
een vergezicht met
boten en witte stranden
die vloeibaar werden
onder blauwe lucht
zelfs de hitte trilde
ondanks de verkoeling…
Bon vivant
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 790 achter berken klimop en rozen
grazen schotse hooglanders
hun liefde uit het dorre gras
ze meten hun krachten
met de natuur
die bollenland was
koesteren hun kalveren
steken de koperen zon af
van de noordzeeplas
ineengehurkt in de verkoeling
van het meer van eigen tranen
sombert de man verdord in het gras
rimpelend komt de zon uit…
Waar blijft de regen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 563 Frisse, verkoelende wind.
Een eindeloze lucht,
strakblauw en zinderend.
Heel in de verte
piepkleine wolkjes.
De aarde zucht,
de aarde smacht
met al haar poriën naar regen.
De zon vervolgt zijn weg,
zich niets aantrekkend
van ons verlangen,
onze inmense behoefte aan
regen en nog eens regen.
Rode, purperen en oranje vlammen.…
Vocht niet vergeefs
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 291 tranen verdring ik niet meer
als verloren takken prikken
ik laat nu vrijelijk komen
louter mijn geharde aard
verzacht de geblakerde bomen
tot groen herlevende gaarden
waar duister zonder dreigen
vocht en verkoeling brengt
vallende druppels ruisen
blaren en dorre korsten mos
drenken de verdroogde gronden
van mijn lege sprokkelbos
op…
Een ufo
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 165 (voor Herman Brusselmans)
Te beseffen
dat zijn waaier
om verkoeling een ijsparapluutje is
wat nog altijd meer is dan Nix
en toch vermoed ik dat hij
de minst geile bromfiets van heel
Gent is, vreemd hoe hij zijn handicappen
te kijk zet aan een schandpaal,
terwijl hij van nature zo schuw is
als een misplaatste kangoeroe,
feit is dat men loslopende…