Alle inzendingen over Vlinder OR natuur

Geen vogel zingt geen vlinder vliegt geen zee van kleur bedekt de grond. De lucht bedekt strooit soms dons uit grauw wolkendek of huilt van koude. Natuur is als de mens somber, terneer geslagen gedoken, wrevelig. Toon hoop in kleine dingen.…

geen strepen die het blauw aftekenen met ongewenst verblijf zie hoe de natuur met stof en as het menselijk vervuilen nu bestrijdt weer terug werpt in de tijd van grondvervoer de snelle globetrotter op retour eindelijk zien gods ogen door het blauw een witte vlinder fladderend in spartaanse ochtendkou…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Iets met vlinders en een rimpel om je mond, dat herinner ik me vaag, het cirkelt maar rond. Net als vlinders en een blauwe maan, waar komt het toch in godsnaam vandaan. Waar gaat het toch in godsnaam naar toe, ik kan niet meer klimmen, ben te moe.…

na delen wij weer de vreugde van sámen gaan dag vlinder wildeman…

Natuur, die bol staat van het nieuwe leven, ervaart in januari al de lente. De winter baadt in warme voorjaarsregen. De weide toont de eerste schapenkinders. Ik heb warempel al wat prille vlinders als lentekriebels in m'n buik gekregen. Het lijkt wel, of de warmte niet kan wachten: met snelheid van het licht komt zonneschijn.…

Vliegen en vlinders, kinderen en bijen, al wat als stipjes vonkt door de natuur, warm, blij en snel, moedertje, schoot van vuur, daar hield je van, en zie, die bleven bij je.…

weinig zo moeilijk als lezen in de tuin de vogels zingen kwetteren schetteren de vlinders fladderen de mieren kruipen her en der uit de voegen een slak heeft een wereldreis voor de boeg en wat er op de bladzijde stond die ik net omsloeg ben ik al weer vergeten de natuur heeft dit op zijn geweten ik leg het boek maar neer en ben de…

kan ik vinden afstappen kan ik er Druk vliegverkeer deze zonnige zomer met zo nu en dan een enkele bui Het is -natuurlijk- in m'n buurt echt niet zo ver Ik ben wat lui neem m'n rust drink 'n slok neem 'n hapje 'Vlinder' verder door de kleuren van deze stadstuin ......ik blijf er.…

Frivool fladdert hij de kanten op en af een dwarrelende tuimeling van kleur vlindert stil zijn eigen weg dronken van een bloem na bloem na bloem hoe fel zijn hartstocht glanst in mijn dagpauwoog waaiert wijd een regenboog ontspringt de dans van de verzamelaar zingt hemelhoog zijn gloria.…

Zelfs de wind volgde zijn stijgen niet streek de veren moe en uitgeblust een regenboog stortte zich in dal heeft in de diepe glorieloze val stil de vlinder in z’n dood gekust…

Vlinders zijn in vele opzichten knapper dan mensen. Niet alleen zijn ze kleurrijk, fladderen ze in uiteenlopende buikholten, ook hangen ze schijnbaar moeiteloos aan de bloemkegels van de Buddleya. Kijk, de Atalanta eet, mediteert stiller dan het dreigende onweer dat onontkoombaar als een grijze deken over de zomerse kleuren schuift.…

mocht zijn Wat zou ik verheugd proeven van dit festijn Ik voel me eveneens net zo vrij Dus vlieg maar uit,.............vlinder in mij…

we hebben de witjes gezien op gele velden een zomers palet vol speelse helden in naamloos fladderen vrijwel niet te volgen in het kleine doelloos vlagen van een warme wind die al die duizenden moeiteloos kan dragen daar waar thermiek de kop opsteekt krijgen zij eindelijk de hoogte die hen doet verdwijnen in het ijle wolkenwit…

je vliegt en fladdert dartelt dansend rond rust kleurrijk in de vroege morgenstond die rozerood jouw koude vleugels streept zijn warmte geeft tot zacht ontplooien je ademt goud schrijft lente in het hemels blauw met jouw pigmenten in speels aanwezig zijn benader jij de rust die als je neergestreken bent lieflijk het volmaakte kust…

pantsers borgen de borst waarop ik mijn mensenschedel draag in stille vlucht wanneer ik heil vind in zwarte nachtschade leeft mijn rijk in duisternis vreest zoemvolk voor zijn ratings…

ik heb je vleugels gezien in een hemels blauwe vlucht tegen de wit koude lucht met randjes rood gaf jij je bloot na het moeizame ontwaken waarin jij eerst het gewiekte stel warm en luchtwaardig moest maken een eerste stijgen om in de opkomende zon al een vleugje thermiek te krijgen ik zag je gaan de ultieme vrijheid tegemoet…

vlinder dagpauwoog warm je hart met bloemenzoet nectar voor de nacht…

Ik kijk je nog na op weg naar je volgende honingbloemenfeest (Foto: Ben Haven - site: vlindernet.nl)…

vlinder de vijver en strooi moerasvergeet-mij-nietjes op de zonzijde van de waterkant verdwijn daarna ongezien in liefde onder golven van geduld alleen de rimpels weten…

het is hoogzomer een Koninginnenpage likt zoete honing in kleurrijke dans etst zij zich vast in mijn geheugen…

vliegensvlug slaat de rups zijn vleugels tot vlinder een nieuwe dag ontpopt zich…

voor heel even kruip je dichter zo komen je kleuren beter uit, blijk je bereid je te laten observeren door degene die het leven lief heeft, zichzelf troostend met de gedachte dat er meer is dan men ooit vermoeden kan…

jij vloog aan uit het donker landde op zonnestralen bleef dralen golfde kleur op muziek van de zomer fladderde verder op zigzag koers het licht tegemoet in rood ben jij verdwenen de zon heeft daarna niet meer geschenen…

Vlinders voel ik in mijn buik ik zie hen als ik mijn ogen sluit in een paradijs met duizenden bloemen vlinders vliegen daar vrij ze kleuren dat sprookjesland als een schildershand als ik mijn ogen dan weer opensla en naar buiten kijk zie ik één vlinder op een stengel ik voel me rijk.…

zij is toch wel altijd daar Maar dat is niet waar We moeten stoppen met die domme waan Wij zijn de druppels in de oceaan Het zwarte gif voor haar bestaan Zij is kind Zij is vrouw Zij is man Zij is jou Haar hart heeft geleden Verleden en heden Dat zijn wij Wie zal haar beschermen Haar beste beschermers Dat zijn wij Wij zijn de vlinders…