Alle inzendingen over Vloeken Ongeluk

Bladerend door een vergeelde krant Strelen mijn vingers de vloeken Nee, met geen lijk voel ik me verwant Koppen die van ramp en nood kermen Altijd trager, vager dringt het door Hoe wij ons gelaten afschermen ‘Na mij de zondvloed’ ‘Het zal mijn tijd wel duren’ Als een makke zucht in koor Het tandwiel draait verder De planeet heeft zo haar…

Hij rotelt aan de ruiten en hij doet de ramen ronken; de wind is zijn gebuurman, en zij boeren, bei te gaar, om in te zijn; zij vallen en zij vloeken op malkaar: men zeggen zou dat ze, alletwee, bij dranke zijn, en dronken! De deuren toe!…

Mensen, misbruik zijn woord niet, -God- vloeken van ongeduld, gejaagd. Een lege bank, een vieze ruit. Ik heb een zitplaats, tweede klas. Mensen kijken stom in kranten. De trein gaat, ik rijd achteruit. Soms wordt er een woord gesproken, meestal zwijgen mensen, stil. Nauwelijks wordt er gelachen. 't Is er altijd even kil.…

visie, maar geen vorm om over inhoud nog maar te zwijgen maar ze, ‘hullie’ hebben nooit begrepen echt nooit kunnen begrijpen ook niet willen begrijpen, rijpen dat dat bij een kunstenaar hoort zeker bij een levenskunstenaar een overlevingskunstenaar ja, ja een overlevingskunstenaar met behoorlijke ernstige handicaps baby, jeugd, auto- ongeluk…

En dan als laatste onze Jan Peter hij praat enorm veel maar meent het voor geen meter zijn kapsel is een vloek handelt als een bejaarde pist bij Busch in zijn broek en dat is zijn meerwaarde… Tot zover ons kabinet ik hoop u heeft genoten handel voordat we vegateren maar het lachen vergaat U bij het doen van uw T-biljet en…

in ooit het huis van jouw ouders met twee zusjes en zeven broertjes stond zestig jaar terug jouw wiegje nu vieren wij jouw zestigste jaardag maar bovenal wie jij geworden bent een fijne vent met charme en gratie een man met de ervaring van wijsheid van veel geluk ook naast ongelukken van een grote liefde die verloren ging die jij jou te…

Gebaren leken weerloos Vrienden en vreemden meden de pesthaard Geschokt door de stormvlagen, Een vloek van onmacht sist in de krop. Ik kerf met priemogen Maar een zalvende tong likt het bloed Schroom verlamt me wanneer pijn vermaak wordt door de lens van een gulzige getuige.…

Het zwarte schip Brengt ons naar de eerste lente Waar de bloemen zingen Een vloek rust op één van ons Vluchten kan niet meer Je zit tussen twee vuren Van verraderlijke vrienden.…

inhalige stad lacht in z'n vuist, werpt de dagelijkse residuen af, de gieren vluchten in hun klucht, een uittocht gelijk een intrede kruist voor hen die het geluk willen beproeven en de stank van welvaart rondwaart als fata morgana in de verschraalde lucht een illusionair visioen beslaat wat maakt tot een gedwongen hel onuitgesproken in een vloek…

De geur in de ochtend, van shampoo en koffie En 's avonds van bier en van zweet Een krantje, 't is gratis, 't is dat je 't maar weet een poster met een vriendelijk verzoek Om alles gedwee te ondergaan zonder vloek Het verdwijnpunt aan de horizon, Daar waar het spoor tot een punt wordt...…

House, kots, zuip, neuk, vloek, blow, heb schijt aan iedereen Maar ontglip me niet Want vandaag stapte een blond kind, met net zulk dun haar als jij, eruit. Hier, eet gewoon weer eens vlees en vertel me wat je wilt, Je kunt het krijgen, toe verlaat me niet, Je bent mijn steun en toeverlaat.…

Je verdween, vergat de pruik van Jotie, ik zag je later stomdronken tegen een Saab pissen, hoorde je vloeken, voelde je mededogen met Jotie aan, voelde jou en zei: 'Dag, lieve Jotie, dag, oerlieve dichter!' en je lachte vervormd, maar als een engel die een schouderklop van God krijgt.…

probeerde te overtuigen ging er iets door me heen als een zeurende jeuk aan de rand van mijn brein beweeglijk als een ongrijpbare flits die mijn vrouw omkijkend naar de deur waarvoor de deurmat - wees welkom waarde gast - onze aarzeling tot daden had aangezet, verwoordde boven de harde muziek uit: ik voel me hier ongeveer zo welkom als een vloek…

De donkere wolk die kluistert, de mist die je zicht verduistert, de vloek die naar je hebzucht luistert….…

Mijn straten, sluizen waar ik speelde nieuwe huizen bij eiland Vloek, zacht zand en de warmte, Kijkduin, drommen op zoek naar Pokamon, door Grieks raam, zicht op Haags strand, hapjes eten, langs strandmotor, hoe parel en moer schelpen glommen, wij bloot in golven sprongen borsten deinden, de pijpen waaruit wolken verwoeien, Waterweg, hoe…

vroem weg tuut zak  laat door weer laat verdomd paljas ga weg meer gas hm snel oei bocht oef niks gebeurd wat? stop? ik niet pats vlieg? oei mens nou ja carwash weer schoon…

en meer nog op de dichters, en de vrouwen om wie wij nimmer rouwen, tast toe, op de dood u wrekend, en voor de eeuwigheid het laatste glas nog brekend, en neem de sikkel - niet de zeis - en sla het rijmend ongeluk zijn tanden uit zijn muil, verhang aldus de kleine dood en ga met brede lach, al Lucebert citerend, naar de kuil waar al uw vrienden…

In kleine kring, maar ook op groter schaal zien wij het blinde lot de mensheid treffen hetgeen ons somber peinzend doet beseffen: wij zijn een prooi van ongeluk en kwaal. Welk mankement wordt ons wellicht fataal, welk ongemak zal ons nog komen kwellen ? En welke ziektes, wie kan dat vertellen ? Is er misschien een dokter in de zaal ?…

Als kind ging ik er naar de kleuterschool, in de pauze stootte iemand per ongeluk een hark in mijn kop, het litteken is nog zichtbaar boven mijn linkeroog. De wond in mijn hart ook, dat mijn vriendje niet eens binnen mocht komen want alles was zo keurig netjes in de pastorie.…

de ochtend duurt De geur van een schone handdoek die te drogen hangt in de zon Een zware wedstrijd winnen die eigenlijk rampzalig begon Ineens iemand lief aankijken die jou ook heel lief vindt Je kunt nog een paar uurtjes slapen terwijl je net wakker werd van je kind Je hoort mensen iets heel liefs zeggen over jou maar dan wel per ongeluk…

Zintuigen, Oelewapper, Huivering der Analfabeten, Heerlijk Dier, Blikken Buik, Slagroompunt, Driehoeksquerulant, Majesteit der Mensapen, Schrik der Dameskappers, Beul der Filatelisten, Kengetal der Kengetallen, Rinkelend Gat, Vetvlek in het Boek, Navel van de Nacht, Schiermonnikoog, Onderlip van de Liefdeslust, Gebakken Mossel, Stuk Ongeluk…

Toen de keizer het hoorde, liet hij hem komen, Hij wou Christus niet vloeken; hij moest aan 't kruis. Men heeft hem slechts aan het hout gebònden, Hij is jong en mooi, men liet hem graag vrij. Spijker maar vast mijn lijf vol zonden, Sprak hij; Here Jezus, denk aan mij.…

GVD (GOD VERSUS DARWIN) Aan Maria Van der Hoeven Het G-woord is de wetenschap een vloek Want het bewijs dat er geen Opperwezen is Dat g slechts een der zwakste hypothesen is Is al geleverd: einde onderzoek De schap van 't weten buigt onder 't gewicht Van evolutie waaruit G geweken is Terwijl geloof en hoop een zaak van leken is Die over…

Hoor hem vloeken in de kraag. wijkend voor de wurgende hitte of de zondvloed, waanramp die zijn dampende stallen meesleurt. Vrieslucht beet in mijn kruis Vlokken maakten de wielsporen gladder. Welkom winterweelde! Verjaag die ijle luchtbel naar de tropen.…

Zo kan Nathalie in een vloek en een zucht in de hemel een lachbui creëren. Met bakken komt dan zo een bui uit de lucht, maar die humor kan Loek niet waarderen.…

Ja, tranen bij het zien op schuld, ellend en zonde, maar tranen, waar de blik op ’t Godslam heen door dringt; wie aan het hout des vloeks die schuld het hart doorwondde, maar aan dat hout geboet, in liefdes diepten zinkt. Mijn zoon! hoor onze beê, en hoor’ haar God van boven!…

Nou, dat werd champagne met kaviaar en vloeken naar al dat stomme, achtergebleven antiek.…

Mijn moeder werd wel vrolijk vroeger door in de rommel op te schrijven hoe de morgen liep: over kinderen die ze wakker riep, gezoek naar kleren, man die heen en weer op weg naar werk, struikelde over hond, een vloek, een piep, havermout gemorst, baby stilletjes aan borst, een verloren onderbroek op de grond, bij iemand hagelslag nog aan een…

Ach Gordon onze flauwe grappen koning Was nu in Griekenland zelf zwaar de klos Van achteren gepakt op Mykonos De dader wordt gezocht voor de beloning Wat zeg je Geer...kan dit er niet mee door? Een beetje grof...maar toch niet ál te goor?…

Ik las een vers uit ‘Vers gekruid’ van Inge Waarvoor ik dankbaar diep en dieper boog Hardóp las ik, een lust voor oor en oog Zo wordt de geest verruimd, gaat zingend springen: Haar boeiend snelsonnet ‘Malapropismen’ Was goed voor mijn basaalmetabolismen…