Alle inzendingen over Vreugde

zij zwaaide haar scepter over onze jeugd soms was er vreugde maar die sloeg zij even hard weer neer als dat zij opgekomen was wij waren kinderen zonder keus geloofden niet in sprookjes wel in een boze moeder die prinsesjes angst aanjoeg en zich gedroeg als de heks onze appels waren zuur en de prijs was veel te duur wij lossen…

Ik wil vliegen zonder vleugels hoog en onaantastbaar treed ik uit mijzelf Ik wil zweven in vreugde rakelings scheren langs verdriet wijde cirkels trekkend om het leven doe ik de dood teniet Ik wil muisstil leunen leunen op de wind hangen in het luchtledige als een onbedorven kind Als een onvermoeibare zwaluw vertoef ik in de…

gaf ik het toe, was erg moe voelde vreugde in het geven tijdens de avond zag ik hoe jij bezig was met overleven had ik jouw uitleg niet begrepen je was ontrouw en jouw gerief voelde duister en benepen toen je me terugzag in de nacht had ik te lang op jou gewacht.…

We kunnen toch mekaar omringen met zorg en liefde zoals ‘t heet, want enkel klagen helpt niet leven; een beetje moed en dapperheid kunnen toch mensen vreugde geven waar angst en droefheid deze tijd ons lot bepalen. Durf te kijken naar schoonheid in het lentegroen, naar alles wat ons kan verrijken en zo iets hoopvols rond je doen.…

Geduld is weer geloven dwars tegen wanhoop in zo komen we wij te boven wat droevig maakt en stil; je vreugd niet laten roven en niet je levenswil.…

De dagen korten al, zo ook mijn leven, ik voel de weemoed groeien met het uur - waar is dan toch de vreugde nu gebleven en ‘t laaien van het eerste liefdesvuur?…

ook vele regendruppels kunnen het intense geloof niet verstoren eerste paasdag Halleluja Jezus was wedergeboren geluk/zegen gewenst voor alle medewerkenden Passion natuurlijk kwamen de critici commentaren zonder pardon denkelijk hemelse vreugde dat geloof ik zeer zoveel blijmoedige belangstellenden de kou trotserend…

Ik wou, dat ik die weelde kon Verklanken, of verbeelden kon In verzen of in verven: De zilvren vreugd van 't watervlak, Waar 't zonlicht nederviel en brak In duizend vlammenscherven. Ai ziet, hoe langs de waterbaan De vlammetjes te branden staan, Door 't zonnevuur getroffen!…

Een heel nieuw jaar komt nu er aan dus laten we dan maar voortaan in dankbaarheid de dagen kleuren, hun diepe zin niet meer verbeuren, ja laat ons lieve mensen zijn, die delen van hun vreugd en pijn.…

Zachte en blije voetstappen van blijheid, vreugde liefde kennende mensen. Dartele voetstappen van jonge kinderen die zomaar blij zijn en immense vreugde beleven. Maar de stenen van mijn leven zijn weg.…

Wanneer gij in het kruid verscholen, waar vogelen vol liefde in dolen, een liêken zingt zo engelachtig, zo los, zo fijn en toch zo krachtig, dat mijne ziel begint te springen en niets haar vreugde kan bedwingen: Hoe zal ik u toch noemen? Hoe zal ik u toch noemen?…

Dat we in dit stukje hemel op aarde onszelf echt kunnen ervaren, als liefde, vreugde en vrijheid tot in iedere cel, kunnen we de overmatige chaos bedaren, en zien we de schoonheid van het leven wel.…

Hij laat zijn vreugd u weten: Aan u, die ons verblijdt; Aan u heb, aan u heb Ik dit Liedje ook toegewijd.…

Vier ben ik, Bijna vijf, Als ik op de bewaarschool In mijn kleine Drentse dorp Een uur lang mozaïeken mag, Aangemoedigd door juf Albers Die er zelf ook zo van houdt Dat ze stralend uitdraagt Hoe mooi dit is, Met kleine kleurige steentjes Vormen maken, figuren misschien, Die mijn vreugde van binnen Ook naar buiten toe zichtbaar…

Wat kan een kind zoals ik, dan amper nog meer aan vreugd vragen.…

licht en donker een eeuwen oud gevecht de zon strijdend met een schaduw strijdend om het recht de wereld te veroveren licht en donker beide zijden van mijn hart vreugde, toch verdeeldheid ergens binnen heerst de smart van het verliezen van jouw licht het licht wat jij wegnam toen je mij verliet is vervangen door een schaduw verduisterend…

Op die avond keek ik, zag ik helder mijn dwaallicht ben jij, mijn allerliefste lief deze blauwe ruimte is onze onbekende wereld traag voelen onze handen aarzelend leren wij kennen schemergedachten fluisteren over vertrouwen wij worden vreugde nog een keer, deze laatste maal strooien we liefde rond in deze na-zomertuin mijn dwaallicht…

“Karma is een goddelijke boekhouding” God bemoeit Zich echt niet Met onze straffen en waarderen, Met al die vreugde en verdriet, Met al het eren en een oneer. Hij heeft die taak eens opgelegd Op de harde schouders van Karma. Ken maar jezelf is er gezegd, En al de rest is telkens Dharma.…

Gekleurde eierdoppen op het bord de lege schalen onverkort als tekenen van feest en vreugde. De maretak, het kruis, het leed dat toen geschiedde moest een nieuwe toekomst bieden. Een toekomst in geloof en diep vertrouwen waarop de mensheid echt kon bouwen, bouwen aan gerechtigheid en vrede geldt dit dan ook nog voor het heden?…

Big business, maar ook kleine tederheden, woorden verloren in de drukte, herkenning en vreugde, mededogen, ook hier. Wachten op de weg naar huis, opnieuw naar huis, Upekka (1) betrachtend, wachtend, wachtend. (1) gelijkmoedigheid.…

een spel van kinderen van de lente, ze zijn jong of oud, het maakt niet uit hun lint is toch het enige dat wappert rond de boom een nieuwe ongekende lente een uitgesneeuwde menigte en te verfijnen muziek vormen beelden van vreugde verwachting, zelfs verwondering van noen tot middernacht geselt verzoening de harten van afgestorven wintergeesten…

Al Dalen de vlokken, Dalen de luchtige vlokken en lokken Mijn ziel met geruisloze vreugde in stille, onhoorbare val. Dicht Sneeuwt aan de hemel, Sneeuwt aan de loodgrauwe hemel gewemel Van volle, van koelblijde blankheid in feestelijk, zachtgedempt licht.…

vandaag ligt het leven achter mij ik was er van begin tot einde bij nu ligt er iets nieuws in het verschiet laat er vreugde zijn boven verdriet zij die mij reeds zijn voorgegaan zijn voor mij altijd blijven bestaan zoals een rivier stromend in een zee draag je mensen altijd in je mee vaarwel zeg ik u dan ook niet de tijd heeft iets moois…

Kind zoals jouw hart vanavond klopt verwachtingsvol gevuld met hoop diep verborgen ook wat angst zie ik in je ogen Sint voor jou een mysterieus figuur die vreugde brengt door geven je wensen kent en alles weet van diep verlangen Vind deze avond tussen geschenken kracht van het intens beleven en blijf altijd geloven in dromen…

Het sluipt nabij, ik leef maar door, wacht af wat komt, wat nader kruipt grijpt naar de keel, waarmee de klop verstomd, de dood in eindigheid vermorst, komt na het dagelijks brood, groeit liefde aan tot aangename korst, bloesemkuur in late jeugd, waar in wolken adem van de vreugd de aangeboren rijp ontdooit in het vuur van ouderdom…

rustig nu zand stuift niet op onder mijn voeten de zee geurt sterk en zuiver de wind ruikt naar regen hier en daar ligt aangespoelde rommel ik raad naar de geheimen van het grijze water de wolken rollen open tot zilveren gedachten waar ze zich al die tijd schuilhielden een koestering van verbeelding een verwijzing naar de zoete vreugde…

In onze diepste pijn ben jij met ons verbonden bij onze grootste vreugde ontspringt jouw lieve lach, delen we verdriet jij troost ons als geen ander met jou als moeder is het altijd moederdag!…

een stil gepeins boog zich dichter toen geluk toch, nog heel gewoon was in een kinderhart voor twee kindervoetjes zó blij als je daar dieper over nadenkt lopen er bij 'wijze' allerlei zandverhalen door elkaar gedachten aan vroegere vreugd vermaak dat lieflijk in het geheugen blijft hangen langs gouden kriebelende zandkorrels tussen…

oude waarden raken vervangen door dollartekens in ogen droef nog van vermoord verleden gestaag regent het biljetten en het overstroomde land wordt schraler in het hart waaruit de eer wegvloeit buffels loeien en hanen kraaien spijtig van verloren trots er straalt gewaand goud in de glimlach geen vreugde in gemeenschap wanneer de wereld…

de zon speelt spiegelt zich trots in watergolven zeilen tekenen de horizon een windvlaag, een bewegen het bootje gaat overstag rode pompeblêden sieren het blauw en wit de Friese vlag ik lach mijn zorgen de vreugde tegemoet net als de visser die een goede vangst doet nu is veel dichterbij in dobberend geklater geen pijn bij een…