Alle inzendingen over Vreugde

Het licht van de zon brengt leven en vreugde. Laat het niet regenen, voor één keer Laat het tere leven even zweven.…

Ik ben er, in vreugde en pijn Bij je verdriet en in je zorgen Altijd, vandaag en morgen Ik ben er en zal er voor je zijn. Ik ben er, bij dag en bij nacht En zal steeds voor je zorgen Bij mij ben je wel geborgen Ik houd over jou de wacht”.…

we zullen naar de toekomst kijken de hoop vasthouden in de bevroren tijd, ook al zijn we het zwoegen de onzekerheid moe 't licht op ons gezicht zal 't niet doven noch de vreugde' blos van onze wangen roven het gaat in de nacht met ons mee och schoonheid zo liefdevol teder wie zoekt die zal vinden de oeroude wijsheid de…

als het zilvergrijs van parelende tranen waarin zich de kleur van liefde bevind je laat vergeten wat is geweest en doet verlangen naar het zijn zal de wereld in vreugde ontwaken de dag je groeten met een lach waar vlinder en bloem elkaar raken in een dans om rozen heen zo wil ik verglijden in dromen een wereld niet enkel grijs waar het…

ik voel ze nog, jou armen om me heen jou handen in de mijne samen één ik voel het nog de vreugde en de verwondering toen we keken naar onze zoon zo vol bewondering ik voel nog de eenzaamheid de afstand tussen ons de eeuwige strijd ik voel het nog de pijn en het verdriet toen je tegen me zei dat je me verliet ik voel ze nog jouw…

Woorden kunnen vreugde geven Woorden doen vaak heel veel pijn Woorden kunnen troost soms geven Woorden kunnen romantisch zijn Soms zijn woorden overbodig Soms verlichten ze veel pijn Soms ook kunnen woorden kwetsen Soms kunnen woorden belangrijk zijn Zorg dus altijd dat je woorden Eerlijk en begripvol zijn Laat ze komen uit je hart Maar…

De zon brandde fel in de lucht de temperatuur steeg langzaam ver, ver boven nul Daar liep ik dan mijn voeten droegen mij onvermoeid Glimlachend van diepe vreugde op antwoorden die ik vond bij Een die Zijn enige zoon zond Verward maar vol verzadiging loop ik het pad van mijn leven nooit meer zoekend naar levensvragen Antwoorden gevonden…

rondeel Aanstonds, toen ik wakker werd, Scheen de zon mij in de ruiten En de vogeltjes daarbuiten, Van nabij en in de vert, Sloegen, 't bekje opgesperd, Aan het zingen en het fluiten, - Aanstonds, toen ik wakker werd - Dat de englen met hun luiten Niet zo vrij en onbenerd*, - Als de doden 't oog ontsluiten - Hunne vreugde kunnen uiten…

Gevangen in mijn eigen lijf Iedere dag opnieuw star, stram en stijf Gevangen in mijn eigen lichaam Steeds weer een strijd om het bestaan Een gevecht om het bestaansrecht Ben niet meer mijzelf, ben ik nog echt Heeft mijn zijn nog zin dit bestaan heb ik nog recht op mijn naam Mijn naam stond voor zelfstandigheid Voor kracht, vreugd en…

aan zwaarte voorbij dans ik lichtvoetig met ogen gesloten ingekeerd, toekerend naar jou, mijn lief jij die mij roept een glimlach ontluikend een wals van vreugde langs mijn lippen voel mijn tasten kom in mijn sferen kosmos ademloos in tedere verrukking om jou mijn lief kom dan, zing mijn lied stil…

ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gedaan zonder woorden, gewoon in stilte heb je altijd klaar gestaan op elk uur, elk moment verscheen jij als ik je belde bedanken mocht ik je niet omdat je mij steeds vertelde: "Met die vreugde in je ogen schenk je mij al zoveel, bespaar me je lieve woorden, ik ontvang allang mijn deel."…

onze smarten wijd ik aan schurft van eikenbomen; wonden, ongeheeld aan pijnboomschors; ‘s nachts, weet ik, kreunen wouden onze vreugde zweeft met vrije vogels; zeeadelaars over het water een zwaluwenvlucht, onberekenbaar of mussenjongen op een vensterbank onze liefde is als wilde roos het stof der aarde, onweerregen als de gewassen,…

Leef nu bij Hem, voorgoed de Zijne en zing je vreugde uit. Bij het overlijden van Mia, deze namiddag.…

De gevierde vreugde; verloren, vergaan. Verwenst verdriet; verleden dat blijft staan. Terug is de ratio, gepaard met de zucht. Nieuw geboren ideaal, verworven klucht. Als merk gebrand, herinnering die blijft. Verloren geluk, dat nog steeds beklijft. Kapot - gebroken - stuk, bewust, niet bewust.…

ik kriebel mijzelf eens vaker dan begin ik vast te lachen al het jaren stof verzamelen van ernst en dagelijkse plicht mag echt wel eens verwaaien de dood speelt met ons mee ziet ons boompje wisselen het liefst doe ik het met vreugde al valt wel hier en daar een traan pion ben ik op het levensbord wie rolt toch steeds die dobbelsteen is…

Donkere dagen vervliegen voelde mij volkomen verlaten het is de kilte die langzaam verdwijnt jouw glimlach breekt door alle wolken het grauwe wordt stilletjes opgelicht ik denk aan je ogen ze zijn door vreugde bevangen zie de wind mijn stilte sussen liefde doet de pijn verdringen zit onder een roze wolk bedolven -een nieuwe…

Wat mij ten diepste stuwt en voedt wil ik delen met jou en met velen; wil ik zaaien en begieten, vruchtbaar laten worden en stralen, zoals licht dat niet verborgen kan blijven onder een bank of in een hoek van de kamer, maar trilt en uitdijt tot vreugde en verkwikking van de ziel.…

regenton stroomt vol de hemel traant een gordijn van treurigheid neer doch, wolkeloos klinkt een concert van klavieren beeldig uitgevoerd klanken van vreugde smelten in melancholie een pracht melodie er danst een libel een kunstig bloemenballet rond lila kleuren landend op de steel wiegen op een meesterstuk vleugels van geluk…

vaak loop ik rustig te wandelen kijk uit mijn ogen en aanschouw het weidelandschap ik kan de natuurgeluiden aan mijn oren horen zij vliegen wijd en zijd door de lucht en trekken verder met gespreide vleugels doen ze andere dingen die ik niet bezit maar op mijn rug rust de wind ik adem in, adem uit met vreugde want aan mijn hartslag…

ik was weer even thuis hoorde het subtiele kraken dat mijn gang naar boven maakte rook de geuren die in kamers woonden zag gezichten van passanten in hun vroeger gaan en komen raakte aan herinneringen in het stof op zolder werd bedolven door mysteries uit mijn jeugd angst en vreugde kwamen terug in koude rilling op de rug nog…

tot ten leste komt het verlossende zwijgen, voor het kreunen der smart en de jubel der vreugd.…

Vaders van zovele kinderen van een dochter van een zoon Vader zijn van die kinderen voelt doorgaans doodgewoon Vader worden was een makkie met en door die korte daad Vader zijn op je gemakkie grenst aan 'onder de maat' Vader blijven vergt wat inzet met soms vreugde, soms een traan Vader zo herinneren was mijn aanzet hoewel het met mij…

Tussen confetti waaien letters van het Woord die samenbindend meer dan letters zijn, vormend een sneeuwend confettigordijn Waar naar de letter vooral wordt gehoord zal de bruid niet in wit mogen gaan In vreugd en vertroosting van het Levende Woord wordt genadig de Bruidegom getoond die zijn bruid wit als sneeuw met zijn liefde…

Spreek me niet over vreugde, over hoge bergen... Maar spreek me aan met jouw liefdevolle, stille zwijgen, begrip, medeleven. Spreek mij aan met jouw ogen vol van menselijk meegaand Beleven! Spreek me aan..., praat tegen me, met mij, en niet achter mijn rug, over krachten en zwakheden..., Ík, mens, die al genoeg heeft geleden.…

Bukkend met van vreugd gebloosde wangen, Juicht in 't bos het meisje als het ziet Hoe de struik wel twintig besjes biedt, Die ze in 't mandje handig weet te vangen.…

De schepping in haar volheid, vreugde in het leven, maar ook pijn die kastijdt. Al het lief en leed dat elkander bindt. En al het onkenbare dat wat men niet weet en ook niet vindt. Dit alles is een gegeven in ons bestaan, dus laat de golven van de zee maar gaan.…

Dit jaargetij doet ons kond dat nieuwe vreugd is opgestaan vanuit koude dode grond treedt nu weer leven aan. De aarde opent het kille graf van alles wat gestorven leek maar in zaad bewaard, achteraf in moederschoot toch levend bleek.…

ik heb over hoofden gelopen het bieden en loven gezien de kleine tragedies van hopen en kopen het moeten laten misschien inhaal en hebzucht verstolen in lach stiekeme vreugde als de koper toch hapt het feest is geweest het plein bijna verlaten de rotzooi voor ieder te rapen plots klinkt de kreet van een kind dat in de troep zijn…

Zo draag 'k, - mijn eigen vreugde wáard - in naderend minnens-duister, mijn ongenaakbare min, bewaard onder scheuren-schone kluister.…

Een dag van vreugde, zonder rimpel. De torens buigen met vlag en wimpel. De driekleur wappert in het hele land, van Groningen tot Brabant. Wie het juk kent van de bezetter, volgt bevrijdingsdag naar de letter. Een nieuwe generatie, onwetend van bezetting, kent de smart van oorlog niet, laat staan het grote verdriet.…