14008 resultaten.
Berusting
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.741 Tussen dit ogenblik en mijn dood
ligt misschien een lang leven;
ook een groot?
de hoop daarop heeft mij allengs begeven;
maar is het groot of klein niet om het even
voor wie gelooft dat wij pas met de dood
gaan leven?…
berusting
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 458 er stroomde veel water langs
heel veel water
zodat de scherpe randjes
behoorlijk zijn afgevlakt
de te lange winters
temperde het felle vuur
in mijn bloed
berusting zette zich vast
in mijn aderen
de krachtige hopen
van weleer waarmee ik
zó dikwijls de zorgen
als vruchten van me afwierp
zijn geworden tot keiharde
keutels die me dwarszitten…
het berusten
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 er stroomde veel water
heel veel water
dat de scherpe randjes
behoorlijk heeft afgevlakt
te lange winters
temperde het felle vuur
in mijn bloed
berusting zette zich
vast in mijn aderen
de krachtige hopen van weleer
waarmee ik dikwijls
de zorgen als rotte vruchten
van mij afwierp
zijn geworden tot keiharde
keutels die mij soms…
Berusting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Het monster
dat zich in mij
heeft genesteld
mijn liefde voor jou
langzaam ontmantelt
kan en wil ik niet
in de ogen kijken
Ik was even in de ijskast gezet
Spijt is zinloos
echt warm wordt het niet meer
Ik zal het monster
niet bevechten…
Berusten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 97 We laten de dingen zoals dingen zijn,
alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds
zoals reeds is gebleken al vele weken,
het is zoals gras aangroeit en gemaaid
weer groener oogt, elke dag verfraait.
We hebben geen angst dat alles vergaat
ook de zomer straks niet in haar volle glorie
opstaat en graan als goud zo fraai verhult,
we betrachten…
In berusting
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 177 In berusting van verlies
voelt het liefhebben
als groeien in verdriet
waar men de hoogste toppen
van het leven wil bestijgen
het dal van tranen ziet
waar kluchten witte meeuwen
in schier onbewolkte luchten blauw
woorden van oeverloze liefde schreeuwen
verder laten dragen hemelhoog
in dagen van stille berusting
zullen woorden zwijgen…
Duizend scherven
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 601 gesprek,
waarin mijn zinnen kunnen rusten
zodat ik in het verleden kan berusten…
Voorbij
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.823 Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten
nu zij me schrijft over haar lage lusten
en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard
dat zij en die ellendeling elkander kusten
Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs
ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs
verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis
Warm maar sportief gekleed…
Nieuwe morgen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 597 ik heb bemind in armoede van
hebben en groeipijnen van zijn
liep vaak verloren in de doolhof
die het leven als verleden tijd
in gedachten achterliet in ouder
worden kwam eindelijk de rust
wat ik heb en wie ik ben vloeien
naar een nieuwe morgen als een
bron die naar de monding vliedt…
Onnatuurlijk breekbaar
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 740 zoals je daar nu ligt
onnatuurlijk breekbaar
tussen de witte lakens
zou ik van je kunnen houden
je kijkt me aan
zonder iets los te laten
maar laat eindelijk
wat houvast zien
ik beantwoord je blik
in stille aanvaarding
toen ik wegging
bleef de deur open
jij kon hem niet meer sluiten
en ik heb dat nooit gewild…
Schikken.
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 755 Spoel het grauw maar van mijn hart
met liters regen,
en pak de draad op van mijn bestaan
Eindig ons maar in verwijten,
laten we denkend aan de eblijn staan
Wijs ons na met honderd vingers
doe het mooi van gister
maar af als zot
Zijn we natter nog als buiten,
dan schik ik me,
dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…
Stilstand
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 457 Ik pluk verlate bloemen
uit eigen rozentuin
en oogst van schrale malus
de allerkleinste appels
de rode berberis omrandt
het dunne gras in 't veld
waar onkruid nog wil bloeien
maar muurbloem wacht op herfst
toch tjirpt in stille middagzon
de krekel mateloos
en is de snelweg verderop
nog nauwelijks te horen
als ik me neerleg bij
de…
Als ik al
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 414 verbazend stil
zet ik mijn boosheid
in de aard zeg jij
is dat berusting
in wat pech zou zijn
en als ik al
zou vragen naar de zin
dan zou ik die
niet willen weten…
Lichtpuntjes
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 791 heb gegeven
Tijden dat de zon zo vrolijk scheen
En warmte gaf als jij
Tot je onder ging, verdween
Verzadigd was van mij
Er waren dagen bij
Nutteloze dagen
Waarop ik wist, niets wordt beter
Waar alles tegenzat
Niets lukte, voor geen meter
Dat ik, die jou aanbad
Weggemoffeld werd
Geveegd onder de mat
Er waren dromen bij
Mooie dromen
Waarin…
Bittergarnituur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 50 wolken dalen neer in helder water
plengen rimpels over vlakte
schurken aan tegen randen
aan verte, nauwelijks zichtbaar
regen versteent, stuit op
blindheid van muren. Ik vroeg
het raam om vergezichten
tussen lamento en bittergaar
er is geen ontwaken
geen opstaan, geen vlucht
uit de dodengalerij op
de rug van roemloze slaap…
ZORGVULDIGHEID
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 202 De zorgvuldigheid ligt in de met
zorg vervulde eeuwigheid
waarin de onrust tot rust
de zorg berusting zal worden
in het waardevolle even
dat het leven vertegenwoordigt
in de aanwezigheid van de naaste
die het begrip heeft, dat nodig is
om het leven te vervolmaken
zo huldig met de bloemen des velds
neurie de hemelliederen
die door hun…
voortplanting
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 677 tenslotte blijkt
te berusten op niet
meer dan een dwaling…
ZORGVULDIGHEID
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 250 De zorgvuldigheid ligt
in de met zorgvervulde eeuwigheid
waarin de onrust tot rust
de zorg berusting zal worden
in het waardevolle even,
dat het leven vertegenwoordigt
in de aanwezigheid van je naaste,
die het begrip heeft, dat nodig is
om het leven te voltooien
zo huldig je met de bloemen van het veld
zing de liederen van de hemel,…
Toekomst?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 176 Dolend land in tranerige mist,
berustend onder vochtige dekens
en zich nooit vergist.
Een wachten met voortekens
op een naakt valend bed,
zo leeg gelegen,
afgeschreven, slapers eruit gezet,
alle vruchten weggegeven.
Moet nu de kilte komen
in koud grijze lucht,
waarin onttroonde bomen
met ijzige zucht
hun bladeren ontnomen?…
Sporen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 371 Het leven heeft zijn sporen achter
gelaten met het tikken van de klok
verglijdt de tijd en berust hij in een
vaag weten van zijn hulpeloosheid.
Elke morgen ziet hij weer het licht
als hij doelloos kijkt door het raam
tijd in overvloed met ogen waarin
de eenzaamheid te lezen staat.…
Hoger doel?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 87 ook
gelijkheid is geijkt, we strooiden een
deelbare levensmozaïek waarin ons
onvermogen weer vruchtbaar raakt
een denkbeeldige grens, als die bestaat die
geen einde kent waarin we zullen berusten
zaailingen in de sporen van vriendschap,
we trotseerden alle stappen, uitgesleten
treden of het onze laatste moesten zijn
niet gestoffeerd…
Hoger doel?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 358 ook gelijkheid is geijkt
strooiden een deelbare levensmozaïek
waarin ons onvermogen vruchtbaar raakte
tot aan een denkbeeldige grens, als die bestaat
die geen einde kent waarin we zullen berusten
zaailingen in de sporen van vriendschap
geoogst als voedsel met een hoger doel.…
dak van woorden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 255 berusten onze woorden waarin
wij aarzelend of blind geloven
niet op iets wat we al te graag
als waarheid zien
of bieden zij misschien alleen
maar een dak boven het hoofd
als beschutting tegen het harde
soms bizarre bestaan
mocht dit zo zijn, laat óns dan
schuilen in heilzame zinnen
waarbinnen én buiten wij ons
kwetsbaar…
Zoals ik ben
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 Zoals ik ben Heer neemt U mij aan
U kent mijn zwakheden en schuld
Maar U hebt steeds met mij geduld
U geeft met liefde om mijn bestaan.
Zoals ik ben, wil ik tot U komen Heer
U danken voor het goede mij gegeven
Naar Uw wil probeer ik steeds te leven
Want U zorgt voor mij, keer op keer.
Zoals ik ben, wilt U naar mij horen
U bent bekend met…
lieve schat
hartenkreet
4.0 met 37 stemmen 2.746 Met gesloten ogen lig ik in je armen,
al genietend voel ik je mijn hart verwarmen.
Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment,
sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend.
Ineengestrengeld tellen wij de uren,
hopend dat dit eeuwig moge duren.
Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen,
en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…
zonder jou
hartenkreet
1.0 met 26 stemmen 5.167 je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou,
ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…
Straatrumoer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 205 Joost Zwagerman; 1963-2015
Als één van de Maximalen* streefde hij naar meer
vitaliteit in onze poëzie
levenskracht die van de strofen mocht
druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht
In 't slot van jouw leven
de afronding reeds waar nabij
was jij overtuigd
steeds minder aan het wikken en het wegen
Gewaardeerde poems
in samenspel…
Windstilte?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 Vacuüm waarin ik moet berusten
ik vaar in de schaduw van je licht
waarin je de werkelijkheid bewaart,
geluidloos in het oog van de orkaan,
ik kan er moeilijk tegen dat je van
gedaante wisselt, daarin ik vrijwillig
moest vervreemden, een windstilte
waaruit ik de kracht ontlenen moest
om schaduwen te binden, niet uitlegbaar
dat alles…
Als wat geweest is komen gaat
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.299 op een morgen
nog één keer omkeek
en berustend vroeg:
wil je de planten
goed verzorgen?…
Dicht bij het voorbije
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 124 vertoonde
de voorbode van droogte
doch haar stem was luid
en zuiver van klank
de ogen spraken echter
in onze ontmoeting
van berusting, zachtheid
en geduldige dank…