Alle inzendingen over Wim Brands

Zet je voordeur op een kier Laat het haardvuur branden Wees een bron op die manier Voor lege, koude handen Bouw een kamer om tot thuis Voor hen die kilte leden Hef je hoofd en sla een kruis En luister naar hun beden Wijs de wegen naar het pad Waar zij weer zullen bloeien Nog een warme woordenschat En... hun hart zal weer gaan gloeien…

Waterengelen bouwen luchtkastelen van zand en steken die in brand. Door kieren en naden kruipt de wind door de ramen en spint draden waar geen wiel zich aan wil wagen. Als jij komt, ga je ook weer terug en als je gaat, kom je ook weer weg komen is een verhaal van morgen gaan is de herinnering van gisteren.…

de warmte die er was kende je toen pas je hangt nog om me heen in heldere ogen en die lach hoor nog de woorden die me vragen je liefde altijd mee te dragen je koos voor stilte in het houden van, zweeg in alle lichaamstalen, zelfs tranen konden je niet overhalen op een eigen wereldplek heb je jezelf neergezet je wilt je niet meer branden…

ze raken nooit uitgeteld stilte wil een hoofdrol in een huis dat blijft verhalen een draaiboek dat niet liegt ik heb het leven nu geleerd ik zal het water blijven dragen tot de avond binnenkruipt morgen zullen er branden zijn ik wil het wintergras zien groeien ik zal ontsnappen aan de tijd het moet me lukken om de snaren van een harp te tellen…

je staat te lachen als ik de hoek niet durf om te gaan ik jank als ik door jou mijn vingers zal branden aan het liefste dat mij ooit is aangedaan en nu bijna voor mij staat in separeren zijn zinnen gevangen is afstand praktisch isoleren gebleken mijn liefde zijn de talloze stukjes oneindig verlangen die magisch rond je hangen…

Even de frisse lucht in de donkere nacht lonkt Weer even goede zin de frisse lucht verjongt Lampjes branden alom ik zet mijn tred aan Loop een beetje krom maar wil er toch voor gaan Op weg naar het feest het feest van het kind Ben er jaren niet geweest wilde toen zelf worden bemind Nu is er weer een reden nu kan ik samen gaan Te…

jouw warmte vriendschap en jouw hopen mocht ik je nog eens tegenkomen dan gaan onze dromen niet meer verloren ze smelten samen in één gebaar een houden van elkaar dat is gewoon wat ik nu voel en geloof me dat is een heleboel laat me dit gevoel nu nog maar even koesteren het is een zegening die ik bewaar net als het eeuwig branden…

dat de zon weer voor de wolken zal branden en de lucht wordt weer hemelsblauw de inmense regenplas zal verdampen en veranderen in morgendauw en de donkerste wolken zullen zich verplaatsen voor de kleurrijkste regenboog, speciaal voor jou…

honderd kleuren blauw strelen stil jouw stranden onstuimig groen herrees waar eens de bossen brandden de pijn trok weg het uitzicht bleef een dal vol nachtegalen in de hitte rond het plein zwijgen de platanen hun middagslaap verstoord door het kraaien van de hanen de tijd staat stil het leven duurt al honderd jaren eeuwig…

En huivrend zit ik neer Terwijl mij de ogen branden... Doch zorgzaam opgewacht, Stil grijp ik trouwe handen. Met onweerhouden traan Stil zegen 'k hen die bleven; En alles, alles keert Wat wegviel uit mijn leven.…

de vingers waren wit handen afwerend geheven er was geen achteruit slechts de rug tegen de muur met wanhoop in de ogen maar diep van binnen brandde het vuur van de vrijheid nog dat nooit zal doven dat energieën genereerde uit onbekende plaatsen waarbij agressie werd omgezet in warme liefde die handen reikten compassie gaf…

de aanranding is ingezet je zegt - ik brand je breekt de borden wentelend zeep en gifgas zijn ontstoken je toont een blote hand waarmee je mij in stukken hakt en achterlaat mijn zeeën raken uitgelopen ik heb geweend een grote man een landschap in mijn palm dat je een stalen bekken maakt de padden op hun hurken zet en met een mot mij…

Stak niet eens het huis in brand. --------------------------------- uit: 'Nachten van Beiroet', 1994.…

Alles ging langs mij heen En ik passeerde de beelden Op mijn netvlies Om ze te branden In mijn gevoel. Ik was klein heel klein Bijna net zo groot Als de anderen. Ik ontsteeg mijzelf En keek neer op mijn lichaam. Ik was nog maar acht Maar eigenlijk wist ik alles al. En nu ben ik helaas De helft daarvan vergeten…

Vliegen door Water Zwemmen door Vuur Wetten van Liefde Van Moeder Natuur Branden in Aarde Lopen op Lucht Met jou in mijn hart Nooit meer een uitvlucht De regen verdampt De Zon kust de Maan Ze breken door Bij het slapen gaan Ik kom naar jou Verlicht jouw nacht Mijn Maneschijn In al haar pracht Ik warm me aan Jouw Zonnevuur…

even was hij weg gegaan gevallen en dan terug gestuiterd, ongewenst als hij was daar aan de andere zijde waar zijn licht te fel nog gaten brandde in het behang blijven moest hij nog een halve eeuw en 1 jaar zoeken naar het doel waarvoor hij werd toegevoegd aan het zieltogend bestaan de eeuwige rust, de jachtvelden het zijn flarden van…

liever dan dichten wil ik openen woorden sluizen naar zee golven versterken deiningen laten branden ontdekkingen doen zinnen verzetten uitdijen wat leeft direct van de lever het hart laten spreken in verzen ademen penetreren spannen wat spieren willen moed ontbolsteren ontkiemen groeien liefde ontketenen zonder limiet liever…

wist het wel te zeggen Ook waarom En hoe het uit te leggen Maar nu ik hier sta Met al die mensen Schieten woorden mij tekort ’t Is vreemd ’t Is onvoorstelbaar Maar ik weet nu wel Waar het aan schort Want… Ik wil gewoon weer Met je praten Niet óver jou Maar… Mèt je praten Jouw hand aanraken Met mijn hand Jouw lippen kussen Als een brand…

de tijd staat stil zo merk ik ter zijde op doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert…

in je aura wil ik wel zweven aarden als engel, in je hoofd wil ik vanzelf in je hemelen leven, en nergens de duivel - maar jij die me looft aan je adem wil ik me warmen branden mijn handen, aan je borst wil ik vanzelf je in vlammen omarmen, en nergens is water - dan houden we dorst in je ogen wil ik verdrinken nat onze monden, op…

Er is een lichtje voor je gaan branden nu jij je ogen hebt gesloten. Het geeft rust te weten dat het goed is zo. Je hield van de mensen die je achter je liet en wij weten dat. Geen energieslopende dagen meer, geen nachten lang meer wakker. We hebben je laten gaan, even los van de pijn.…

Met bloemen versierd geheel in dromen verzeild vredig met gesloten ogen wetend dat kaarsen branden. Bekende stemmen klinken ver weg favoriete muziek speelt in volgorde brengt alles in diepe stilte ligt gevoelig in ieders hart.…

In de verte de eerste regenzuil, 'k voel een felle weemoed branden, diep vanbinnen,... en ik huil.…

ik vraag je wie jij bent je kijkt me aan alsof je water ziet branden legt mij uit met woord en handen dat jij een mens bent net als ik na een barre tocht door vele landen dat je hier bent om te leven zonder honger angst of pijn hoopt dat er een plaats zal zijn ogen kijken vol verwachten een kleine grote vent wees welkom fijn dat jij…

Bitterzoet branden de lippen, de zoutige smaak van de zee het branderig gevoel, de vrijmoedige geest ...laat ons juichen vrolijk en verblijd laat ons water scheppen met vreugde uit de fonteinen der ziel de bronnen der verzoening, laat de liefhebbers gerechtigheid proeven in het achterste gedeelte boven in de mond...…

In de trant van wie de schoen past trapte hij zijn rooksignalen voor zich uit als een beproeving voor het jong gevallen groen dat hij er raapte als de blaadjes met de dood op apegapen in het bos dat hij te branden hield met dor hout nog van toen Veel harder dat zijn mond kon blazen grapte hij zijn declamaties over zwart verschroeide aarde…

Langs de rijstvelden staan armoedige hutten; wanneer 's avonds laat hun lichten branden, zijn het kleine schaduwpaleisjes.…

het gesprek van top tot teen laat langzaam los daar sta je dan alleen het pad leidt je door een bos een weg die iedereen vroeg of laat moet lopen het verlangen koppelt het hopen nog een laatste vraag fakkels branden fel in deze nacht ontwaak kracht houdt wacht figuren symbolen demonen goden alles voorbij gekomen dagdromen dromers…

De kaarsen brandden muziek klonk zacht De kinderen lagen op bed Zij zat te spinnen op de bank Dit was het juiste moment dacht hij en kwam, sluipend als een roofdier, langzaam op haar af Deelde zachte tikjes uit speelde open kaart het was hem overkomen..…

Vertragend tijdsverloop, Wijzer die maar niet Vooruit te branden is, Tijd die kruipt, die stilstaat Voor mijn gevoel, Gedachten die vertraagd worden En uiteindelijk als een Televisiebeeld worden stilgezet; Door-en-door verkort Toekomstperspectief Dat niet verder reikt Dan het avondeten hooguit Leven van uur tot uur Dat een eeuwigheid…