Alle inzendingen over Witte nachten

En dat dit altijd zó zal zijn: verrijzenis na nacht van dood, het licht door duisternis omgeven, en water borrelend ten leven en bloed vergoten, rood. En dat dit steeds weer zó zal zijn: een witte weelde na de pijn van winter met zijn zwart berusten, je lippen die me schuchter kusten, de zoetheid van de wijn.…

In stralend blauw heb ik gemis gevoeld veel meer nog dan ik ooit vermoedde waar nevelslierten frêle en zacht zich aarzelend kleefden aan wat zon Grasgroen oogde voluit de brede laan nog zoveel malser dan ik ooit kon vatten waar ochtenddauw na vurige nacht me welkom heette aarzelend en fris Aan romig wit heb ik me gulzig gelaafd nog meer…

kalkstenen vlinders vliegen naar je toe de stad zegt met één oog de nacht gedag straks vlieg ik op de vleugels van je rode haar over de blauwe halswervel der stad als een dragonder ga ik in de wolken rijden maar jij wenkt met je kleine witte hand een twijfeltorentje van vrees en beven rijst uit de zwarte bronnen van je ogen en als ik dichter…

de weg terug was net zo wit als het licht wat me verblindde met de kou die me langzaam bevroor en toen stierf ik met mijn laatste hoop…

Misschien ook de muziek van toen waarmee jij de nacht zou inluiden met een mandoline, nam ik afscheid van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde droeg je mijn bloedsporen, meelevend naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk nam jij ook afscheid, doch wederkerig sliepen wij afstand terug in duisternis…

In deze heilige stille sterren nachten waar eens geknield de drie koningen wachten gewaarschuwd voor de geboorte ener koningszoon in lappen gewikkeld gedoemd tot de doornen kroon Ook toen dwarrelden sneeuwvlokjes zij verenigden zich te samen tot een deken in smetteloos wit toonde hen het totaal van een serene onschuld en waarschuwde reeds…

Vingers Glijden over jouw Echt heel mooi lijf Licht-gestifte lippen In een bed van mooi Wit satijn Waarop ons orgasme Nog heel erg lang Na smeulde…

afscheid nemen van de oude pijnboom doet zijn bast rillen naalden op het klinkerpad steken hem, weg moet hij, ver weg van de opgefokte straten in een zieke stad waar dood normaal schijnt bloed en blauw door aders razen vogels met een scalpel de nacht opereren weg moet hij, ver weg, op zoek naar die plek waar witte windveren wedijveren…

(op naar 2011.. ) de nacht daalde rond alleen gelaten straten ik zag een stille man hij verstond mijn eenzaamheid en droeg een kroon van sneeuw wind hing aan de slippen van zijn jas, zijn pas bevroren door de ferme kou droeg slechts illusies van mijn witte nevels zo zweefde alles wat ik was langs nimmer zatte dagen dragen…

Over de tuinen schijnt de maan, 'k Hoor een zucht door de bomen gaan, Eenzaam ligt de brede laan In de kalme nacht. Twijgen trillen in 't blauw-wit licht, Hoge kruinen verdringen zich dicht Achter 't lange vergezicht Van der lane pracht.…

Hij droomt van vuur en van geweld Schrikt wakker midden in de nacht Zijn vrouw en kind zijn afgeslacht Hun os ligt op een knekelveld Hij moet eruit wordt hem verteld De frisse lucht in voor wat kracht Het kleintje kraait, spartelt en lacht Ze gaan en staan al snel versteld Die frisse tintelkou, dat wit Zodra hij op een parkbank zit Is…

witte jassen zijn gekomen hebben de kermis opgedoekt zij prikten alle dromen door stilte werd jouw nieuw decor…

Er was een droom van duizend mooie jongens Op witte paarden rijdend door de nacht Met wapperende zachtfluwelen kleren Ze hadden heel het leven in hun macht De aarde draaide door hun galopperen En waar zij reden, werd het nooit meer licht.…

King Lear De blauwe maan schijnt gensteringen in het bos door geen grens omlijnd spelen diertje en verlos Vuurvliegen trekken partners aan en eters van hun lillend vlees die zonder hen niet bestaan pseudofaag en vuurvliegmees In zweverig toverlicht vliegen witte duiven in de nacht motten onhoorbaar zacht raken, kussen…

kalmer iets later in drijven mocht ik je kussen we legden samen de maan en de nacht zacht te rusten…

Jouw nachten wil ik warmen tussen verstarde regels door.…

stemmen klonken zacht we liepen samen door de nacht…

Een eindig jaar Korte dagen, lange nachten Menig mens z’n energie spaart Het ochtendlicht blijft afwachten Wolken hangen stil in de lucht De wind slaakt menig zucht Een koude wandeling bezorgt rode wangen Het oude jaar wil zich met nieuw jasje behangen Het thuis zitten voor de buis Gedachten hebben het jaar uitgepluisd Witte vlokken die…

Wachtend op de nacht en wat de morgen brengen mag.…

zullen zich al snel na het ontwaken van de vorst ontdoen ik heb je vol gekust je lichaam zacht gestreeld, in lange nachten je passie liefderijk gedeeld…

de klok slaat tien uur de vensters worden donker de laatste stemmen het sneeuwnevelen een deur slaat en een hond blaft de witte aarde allerlei leven begint zich ‘s nachts te roeren steenuilen huilen uit wilgenbosjes rijst een donkere schaduw een ree rekt haar hals strekt haar oren nog vier zwarte schaduwen betreden het veld…

de hoogste woorden te verwaaien en moeheid dwong om morpheus goede nacht te zwaaien…

op witte wol…

Gebroken nachten is echte liefde!…

De grond is wit, de nevel wit, De wolken, waar nog sneeuw in zit, Zijn wit, dat zacht vergrijzelt. Het fijngetakt geboomte zit Met witte rijp beijzeld. De wind houdt zich behoedzaam stil, Dat niet het minste takgetril 't Kristallen kunstwerk breke, De klank zelfs van mijn schreden wil Zich in de sneeuw versteken.…

Door oude films van vroeger Bevangt mij steeds weer de gedachte Dat men vroeger zwart-wit dronk Zwart-wit zong en lachte Zwart-wit rende over zwart-wit gras Grijsjes vree en kuste Zwart-wit ploegde, zwart-wit zwoegde Dat men witjes rustte Dan wekt iets weer kleur tot leven Zoals een wilde hondenblaf dat kan Je gedachte lijkt opeens zo…

gedeeld Zacht beginnen zij te zingen Overtuigd geloof getrouw Kille mist uit zeven keeltjes Diep onder straten van Moskou Stille nacht gesmoord klinkt hun lied Hopend hun gezang gehoord Hebben zij recht op verdriet En zie een engel het witte licht Doch het putdeksel wordt gelicht Moge dit u niet geraken, laat het kerstdiner u smaken…

gedeeld Zacht beginnen zij te zingen Overtuigd geloof getrouw Kille mist uit zeven keeltjes Diep onder straten van Moskou Stille nacht gesmoord klinkt hun lied Hebben zij recht op verdriet Hopend hun gezang gehoord En zie een engel het witte licht Doch het putdeksel wordt gelicht Moge dit u niet geraken, laat het kerstdiner u smaken…

Zacht beginnen zij te zingen Overtuigd geloof getrouw Kille mist uit zeven keeltjes Diep onder straten van Moskou Stille nacht gesmoord klinkt hun lied Hebben zij recht op verdriet Hopend hun gezang gehoord En ziet een engel het witte licht Doch het putdeksel wordt gelicht Moge dit u niet geraken, laat het kerstdiner u smaken…

In een stille, haast heilige nacht wordt het landschap in wit gehuld onder een zware asgrauwe lucht ontwaakt verbaasd het stille gehucht en wordt een winterdroom vervuld geruisloos, zonder enig gerucht. Verwondering en bewondering kindergejoel en klappertanden op een maagdelijk wit tapijt.…