Alle inzendingen over Wuiven

Handen die onvermoeid naar hen zullen blijven wuiven als een troostende herinnering aan moeders warme veren……

Het is een rijzen vederlicht het zijn mussen mezen op het ranke beven van de twijgen het is een wuiven weven mussen mezen op de bamboe het is een huiveren in de wind…

En als het nacht wordt zullen de goochelkunsten blijven om alle angsten weg te wuiven.…

in het donkere bos wuiven de bomen zacht heen en weer voorzichtig valt een zonnestraal door de takken leidt het licht bij vooruitzicht de weg nog een keer…

In Kansas Waar de velden wuiven En de onbelijnde wegen In een vast stramien Een uitkomst bieden voor tornadojagers Is de schoonheid Een geile melange Van graan en hemel…

plataanbladeren wuiven een nieuwe dag met speelse groet eenvoud van leven met een zondagochtendei op een bruine boterham in mijn ochtendjas kijk ik naar buiten en zie dat het goed is…

De bal is rond, het gras is groen; de toeschouwers die wuiven. Maar wat een voetbalteam moet doen is voetballen, niet schuiven. Wat kun je leren van de Denen ? Sluit als keeper op tijd je benen.…

bomen bossen eensgezind takken wuiven westenwind regens ranselen akkerland hoofden hoeden waterstand vlak ziltzompig lageland verzuipt langzamerhand…

het is een lange zwarte jas met diepe zakken ik kocht een nieuw huis om in te verblijven mijn handen wilden niet meer wuiven naar zwijgende takken die in het water verder en verder drijven…

ik wilde naar Moermansk want dat klonk zo mooi als een cruiseschip met olie of staal het wuiven bij afvaart & moeder die dacht dat ik de taal al sprak maar meer dan vloeken was het niet & rond Texel viel de wind…

jouw flat ik vroeg me af of de kramp die ik voelde zich ook voordeed aan jouw hand en toen ik zag dat jij het vliegen beter onder de knie had kon ik enkel nog eens wuiven naar jouw echo in het raam en naar je landing turen leunend over de rand…

had kon ik enkel nog eens wuiven naar jouw echo in het raam en naar je landing turen, leunend over de balkonrand…

Boomtoppen wuiven als luifels langzaam open en dicht, terwijl plassen beneden schaduwspelen met pokdalig licht.…

Ruw van tong wuiven sprieten vaarwel. Zwart wit herkauwt ons groene land. Ach, de weemoed van engels raai in mei!…

Weer reed ik door een holle weg waar aan weerskanten wilgen staan te wuiven met die praal en pracht als van nieuw zilver en dat groen als van olijven en vooral die frisse frisse adem…

De takken gonzen en de lovers wuiven, Totdat de schoonste allerhoogste is genomen. Hier strijkt de vlucht nu neer, maar lang nog wuiven De twijgen na, om niet tot rust te komen, Want met een wervlend uit elkander stuiven Vervliegt de vlaag en zwenkt naar lager zomen.…

Laat criminelen rustig zuidwaarts schuiven, Met veel plezier zal ik ze uit gaan wuiven.…

Ze wuiven niet meer in dit winterse vaal. Blijf deze winter alsjeblieft dicht bij mij!…

‘Ik wil uw volk toch eventjes vertellen Geweld gebruiken is een zinloos plan Kijk naar Irak en naar Afghanistan (Het gifgas komt natuurlijk van rebellen) Ik wil globaal met de olijftak wuiven (en thuis vilein aan vredesduiven kluiven)'…

De wind waait over het land bomen buigen in overgave hun kruinen onder donkere wolken staat het riet langs de sloot te wuiven de wind zweeft verder over zee en draagt de wolkenmassa met zich mee.…

Als pauwenveren wuiven zij een speels pauzeerakkoord, dit rozenveldapplaus vertolkt Gods eigen scheppingswoord.…

zag ze steeds met vreugde komen met pijn in m’n ogen weer huiswaarts gaan zie ze soms nog wel eens wuiven in verstilde beelden uit bewogen jaren door de tijd verbleekt maar nooit vergaan…

Wanneer kinderhanden warme tranen vangen neem dan afscheid van vandaag tel de vingertjes voor het wuiven en kus ze zacht voor later als het sprookje verdwenen is roep maar niet zij kijken niet meer om het laatste hoofdstuk zal ooit geschreven worden…

ze staat te wuiven haast koninklijk welig deint ze op de tonen van de wind die haar schoonheid koestert omarmt door de zon die haar uiteindelijk 't leven schonk want laat is ze wel doch beeldschoon in haar eenvoud die ze voor kort exposeren zal…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

als golvend gras wuiven onze haren onze ogen een verre blauwe zee vier voeten in het gele korrelzand in dit zachte landschap vergeet het hart waar het om huilt niets is geheel en al voltooid…

Bomen met roos: uit hun kruin vallen duiven als Noach seniel met de broodzak gaat wuiven. ---------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1992', 1993.…

Gedaan met zoeken naar de portemonnee En driftig tussen munteenheden graaien Je hoeft voor een croissantje maar te zwaaien En in no time ben je weg met het OV Je kunt veel sneller snoepen, slurpen, kluiven Bezwaren zijn dan simpel weg te wuiven…

Ze wuiven om te groeten. Ze schudden bij ontmoeten. Ze schrijven hoe het gaat. Ze wrijven bij smaad. Ze tasten in het duister. Ze klappen bij luister. Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…

de grens van waan metselt dagen in beelden van uitstel om jou te zijn en te zien hoe het begon waar geboorte zich opdrong met bloed in de hand ook wind kan wuiven wanneer ik word niemand kan voelen niet voelen niemand in bloed lijn…