Alle inzendingen over Zandlopers van de tijd.

de richting van de hand hem plaatst, we kunnen hem blijven draaien aan de ons aangemeten nieuws en tijd, daarin zijn we snel de richting kwijt, daar zal geen haan naar kraaien.…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed!…

Kriskras ontspoorde vogeltred verspoelt in golfslag de zilte zandloper dicteert opnieuw, opnieuw en eindeloos tot plotseling als laatste ademtocht een vogel opwiekt naar het land terwijl het tij zich keert.…

-------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997…

hoe draai ik, blind gevlekt, een zandloper van steen als ook jouw handen niet verder kunnen reiken door bevroren gedachten die gevangen lijken in glimlachend geween en waar het zwart over en weer blijft ingekleurd het is de nacht die al voor de avond het licht heeft besmeurd en in zwijgen is vermomd…

van tijd…

Maar de zandloper heeft een ander lot beslist. Je was door hoger krachten uitverkoren. En bent alleen over de regenboog gestapt. Meer dan jij heb ik niemand ooit gemist. Zonder jou ben ik een radeloze wandelaar. Zonder jou ben ik verloren.…

. ---------------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997.…

Dacht sterk genoeg te zijn maar reeds bij de eerste vloed verdween het als illusie in het wilde water bedolven door de golven mijn zandkasteel Wacht nu samen met de wind op het moment van stilte tot dan leef ik tijdloos verder met een half oog gericht op het teken van mijn zandloper om weer te starten met de bouw…

Schelpen dromen over blauwe havens wekken zandlopers brekend glas, geblazen hoop. Schelpen wijzen waar wanneer wie wil haar verlangen troosten met sprekend zilver en zwijgend zilt.…

in de zandloper verloopt het zand in de richting van de hand hem plaatst, we kunnen hem blijven draaien, niet de ons aangemeten tijd. mijn kleren van herinnering verbleken aan de waslijn van eigentijdse wind, in dat prisma zie ik alle kleuren breken in het kristal van het ongebluste kind.…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

voorspel de maanden in een voorbije fantasie dan smelt de tijd…

De tijd vliegt.…

(een naamdicht) G oed, hij spreekt dan .. W el uit wat ... I n hem .... L eeft, .... D och ... E en kou .. R ilt in zijn S tem die angst zweet.…

(een acrostichon) g een tekst, geen woord ... e n ook geen .... z in klinkt ...... e r; ..... l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

B lij zijn is niet . e cht fout of .. d om, maar ..... r oept ..... o m ... e en hard . f eit, als de d ood of een pils.…

D iep zit de angst .O m dat wat .. O ok een .... D oel .... G eeft .. A an jou .A ls mens toch N ooit in te zien.…

Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd, ‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft, Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open, Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…

Hij zat voor 't instrument en speelde een wijs Die meedreef met het drijven van zijn dromen, En zei eenvoudig: ‘Nu zal wellicht komen Hij met de zandloper, viool en zeis.’…

mijn ogen ligt het vaarwel in donkere schijven wanneer herfst kringen loopt over dagen telkens zijn het andere, nooit geheel dezelfde; kortademig en scherp gesneden het zoeken wordt transparant alsof ik uren stil sta om morgen weer te herhalen de nacht sluit het huis, in en uit hoog en laag in en uit ik ben de zandloper…

van tijd wat moet je anders met je leven dan terug te keren de snerpende wind de ijzige geur van staal in het geheugen…

We hebben geen tijd meer.. Wie weet ook dat diep in het water de Meerkoning woont die de hele dag naar alles moet luisteren...…

Naar Martinique of naar de Malediven, Naar Rome, Moskou, Rio of Berlijn, Zo leek hij als toerist op weg te zijn, Maar heel zijn rugzak zat vol explosieven; De jongeman was naar hij dacht op reis Naar al zijn maagden in het paradijs.…

(een naamdicht) A ls een klein vlak . L and, dat saai .. B lank kleurt, ..... A ls ..... Y ell .. R oept: ´Word . A ls wij!´, sterft K leur, wordt het doods.…

(een acrostichon) O m speels en toch .... P a te zijn, .... V alt vast ........ O p ....... E en ..... D ag ook . E ens mee, maar N u niet –echt niet!…

T rap maar tot er . O oit iets van ... E en lijn ..... K omt ...... O f ... M eet: een . S treep die je T ocht een doel geeft.…

Lange vingers glippen door het zand en draaien de zandloper om. Boa's nemen de wijk en laten hun tanden zien niet te handhaven. We willen allemaal een betere wereld maar het lukt voor geen meter. Maanlicht op het water ik heb heimwee naar de toekomst waar is de vrijheid?…

Al door de natuur afgeschreven freewheelen we op reserves door de herfst van ons leven Wijsheid door levenservaring plaatst verstand aan het roer dat oergevoelens relativeert We glimlachen om de Zeisenman die fluitend op z'n benen lippen namen op zandlopers graveert Levensherfst 'n geestelijke reis veel mag niets hoeft, 't…

wat achter ons ligt laten we los, wat ons wacht beslagen spiegel…