Zwijgend
hoe draai ik,
blind gevlekt,
een zandloper
van steen
als ook jouw handen
niet verder kunnen reiken
door bevroren gedachten
die gevangen lijken
in glimlachend geween
en waar het zwart
over en weer
blijft ingekleurd
het is de nacht
die al voor de avond
het licht heeft besmeurd
en in zwijgen is vermomd
Zie ook: http://www.fixpoetry.com
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 3 juli 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie